Σωτήρης Καλυβάτσης: «Μέχρι να γίνουν τα δικαστήρια δυστυχώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει»

Ο Σωτήρης Καλυβάτσης παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εφημερίδα On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου με αφορμή την παράσταση «Άντρες με τα όλα τους».

Ανάμεσα σε άλλα, ο γνωστός ηθοποιός αναφέρθηκε στο metoo, τις κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο του θεάτρου και την δικαστική δικαίωση της Σοφίας Παυλίδου.

Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα

Σε είδαμε στο δικαστήριο ως μάρτυρα υπεράσπισης της Σοφίας Παυλίδου κατά του Μάνου Παπαγιάννη. Τι έχεις να μας πεις για τις κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο; Εσύ έχεις αντιμετωπίσει ποτέ κάτι τέτοιο;

Οι κακοποιητικές συμπεριφορές δεν είναι μόνο στο θέατρο, είναι σε όλους τους χώρους και το βλέπουμε και το ακούμε καθημερινά αυτό, γιατί ο άνθρωπος είναι χαλασμένος. Δεν είναι οι θεατρίνοι μόνο. Είναι γενικότερα σοβαρό πρόβλημα της κοινωνίας μας, έχουμε δει τελευταία τόσες γυναικοκτονίες και άλλα. Γενικά η βία έχει πάρει ένα μεγάλο κομμάτι στη ζωή μας και μάλλον πρέπει να το κοιτάξουμε γενικότερα οι άνθρωποι. Σίγουρα με βρίσκει αντίθετο, το πρόβλημα είναι όπως έλεγα και μικρότερος «δώσε εξουσία σε έναν άνθρωπος να δεις τι άνθρωπος είναι». Πιστεύω ότι τους ανθρώπους κάποιες φορές το υπερεγώ τους τούς κάνει να συμπεριφέρονται όχι ανθρώπινα, και δεν θα έλεγα σαν ζώα, γιατί τα ζώα είναι πολύ πιο ισορροπημένα.

Οι άνθρωποι έχουν το πρόβλημα και πιστεύω ότι οι κακοποιητικές συμπεριφορές και οι άνθρωποι που τις προκαλούν πρέπει να απομονώνονται και το όποιο θύμα να δημοσιοποιεί το συμβάν, να φωνάζει, να δείχνει τον άνθρωπο που του δημιουργεί το πρόβλημα κι αν είναι να παίρνει επιτόπου το δρόμο της Δικαιοσύνης, αν είναι να χάνει τη δουλειά του, να φεύγει από τη δουλειά του ο θύτης και όχι το θύμα. Η Σοφία Παυλίδου δικαιώθηκε στο δικαστήριο. Μέχρι να γίνουν τα δικαστήρια δυστυχώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει κι από εκεί και πέρα από τη στιγμή που υπάρχει μια απόφαση να τη σεβαστούμε όλοι κι αυτός που βρέθηκε ένοχος ας το σκεφτεί ακόμη μια φορά και ποτέ δεν είναι αργά πιστεύω – ειδικά σε πράγματα που δεν είναι πολύ μεγάλα, όπως δηλαδή βιασμοί, σκοτωμοί, δολοφονίες και τέτοια πράγματα – ένας άνθρωπος να ζητήσει ειλικρινά συγγνώμη, πρώτα από τον εαυτό του, γιατί από τον εαυτό του ξέφυγε και συμπεριφέρθηκε μη ανθρώπινα και στη συνέχεια από τον άνθρωπο που του είχε προκαλέσει την οποιαδήποτε ζημιά. Σε εμένα ευτυχώς δεν μου έχει συμβεί κάποια κακοποιητική συμπεριφορά στο θέατρο ή κάτι που είναι αξιόλογο για να το συζητήσουμε.