Οι «Fabelmans» είναι η καλύτερη δουλειά του Στίβεν Σπίλμπεργκ μετά τη «Λίστα του Σίντλερ»

Υπάρχουν οι Εβραίοι, και υπάρχουν και οι άλλοι Εβραίοι. Το εβραϊκό πλαίσιο του τελευταίου, πανέξυπνου πέρα από κάθε φαντασία, έργου του Σπίλμπεργκ «Οι Φάμπελμανς» και το αναγνωρισμένο αριστούργημά του «Η λίστα του Σίντλερ» απέχουν μεταξύ τους. Το ένα ήταν αγκιστρωμένο στην ολοκαυτωματική φρίκη.

Αν και ο νεαρός Εβραίος ήρωας στο «The Fabelmans» συναντά σχολικούς τραμπούκους που αναδεικνύουν την εβραϊκή του ταυτότητα με όχι και τόσο ωραίο τρόπο, πρόκειται για έναν κόσμο απελευθερωμένο από προκαταλήψεις.

Είναι ένας κόσμος με φευγάτες ορμές και αντισυμβατικές επιθυμίες, πιο αξιοσημείωτος για αυτό που λαχταρά παρά για αυτό που πραγματικά είναι. Βασισμένο στις παιδικές αναμνήσεις του ίδιου του Σπίλμπεργκ, ο πρωταγωνιστής του είναι ο έφηβος Σάμι, τον οποίο υποδύεται με συγκλονιστική ευαισθησία ο Γκάμπριελ Λαμπέλ.

Δείτε το τρέιλερ

Μια δυσλειτουργική οικογένεια

Το αφοπλιστικό δράμα μιας δυσλειτουργικής οικογένειας ξεκινά το 1952, όταν το ζευγάρι των Εβραίων Μπαρτ και Μίτζι πηγαίνει τον 5χρονο γιο του Σάμι να δει το «The Greatest Show On Earth» του Σεσίλ Ντε Μιλ. Ο Σάμι, όπως και ο Σαμάι στο Chhello Show του Παν Ναλίν, εθίζεται. Θέλει να γίνει κινηματογραφιστής.

Το γνώριμο ταξίδι στη μύησή του ως κινηματογραφιστή γίνεται άγνωστο και απροσπέλαστο ενώ η τεράστια γνώση του Σπίλμπεργκ περνάει από την οικιακή σκηνή στον έξω κόσμο μέσω της κάμερας. Μερικές φορές η κάμερα καταγράφει κάποιες πολύ άβολες οικογενειακές αλήθειες.

Μοντάροντας μια οικογενειακή ταινία που γύρισε, ο Σάμι ανακαλύπτει μια κρυφή αλλά αλάνθαστη οικειότητα μεταξύ της μητέρας του, Μίτζι και του στενού φίλου και συμπαραστάτη της οικογένειας Μπένι. Η Μίτζι είναι κρυφά ερωτευμένη με τον θείο Μπένι εδώ και χρόνια.

Στιγμές συγκλονιστικής έντασης

Είναι ο τρόπος με τον οποίο η ακλόνητη παρουσία του Μπένι στην οικογένεια Φάμπελμαν ταράζει το οικογενειακό σκάφος και αυτή η υπέροχα υποβλητική ταινία αποκτά τις ζωηρές αποχρώσεις της. Υπάρχουν στιγμές συγκλονιστικής έντασης στο έπος της οικογένειας Φάμπελμαν: όταν ο Σάμι μοιράζεται τα κινηματογραφικά πλάνα από τη μαμά του και τον Μπένι για να της πει ότι ξέρει για τον κρυφό της έρωτα.

Η Μισέλ Γουίλιαμς ως Μίτζι χαρίζει τον ακρογωνιαίο λίθο της ταινίας. Είναι λαχταριστή και τραγική, ιδιότροπη και ταπεινωμένη από τον ίδιο της τον ωμό εγωισμό για το ότι απατά τον αγγελικό σύζυγό της Μπαρτ (Πολ Ντάνο).

Η μητέρα, όπως την υποδύεται η μαγική Μισέλ Γουίλιαμ, είναι ένας θυελλώδης σωρός αντιφάσεων. Και είναι εκπληκτικό το πόσο καλά την καταλαβαίνει η οικογένειά της. Υπάρχει μια σεκάνς όπου η Μίτζι χορεύει χωρίς αναστολές με τη νυχτικιά της μπροστά σε όλη την οικογένειά της κατά τη διάρκεια διακοπών σε κάμπινγκ, ενώ ο Σάμι καταγράφει τη μυστικιστική στιγμή στην κάμερα.

Η οικογένεια είναι ενθουσιασμένη, όπως και οι θεατές. Αλλά η μεγαλύτερη κόρη είναι προβληματισμένη επειδή τα φώτα που πέφτουν πάνω στη μητέρα της κάνουν τους πάντες να «βλέπουν τα πάντα». Μερικές φορές, αυτό που είναι προφανές στο μάτι αποπροσανατολίζει την κατάσταση.

Οι μαγικές στιγμές -επιτέλους

Οι μαγικές στιγμές έρχονται τυχαία, χτυπούν τους θεατές σαν κύματα που αποζητούν μια ακτή, αλλά με κάποιο τρόπο παραμένουν στάσιμες. Οι κεντρικές ερμηνείες αποτυπώνουν τη σωματικότητα της δεκαετίας του ’60 αλλά η πιο αγαπημένη ερμηνεία βρίσκεται στην περιφέρεια: η άγνωστη Κλόε Ιστ είναι συγκλονιστική ως η καθολική φίλη του Σάμι, η Μόνικα, που βρίσκει τον Ιησού «σέξι» και παροτρύνει τον Σάμι να τον αγκαλιάσει (τον Ιησού), ακόμα και όταν εκείνη αγκαλιάζει τον Σάμι.

Υπάρχει μια εξαιρετική σεκάνς δείπνου (πώς θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε ταινία για μια δυσλειτουργική οικογένεια) όπου η φαμίλια τσακώνεται, όχι πικρόχολα, μπροστά στην αμήχανη Μόνικα.

Άψογη καθόλη τη διάρκεια, οι Fabelmans παραπαίουν προς το τέλος, όταν ο Σάμι τα βάζει με τους νταήδες του σχολείου και τους αναμορφώνει. Η σκηνή του Σάμι στα αποδυτήρια με τον νταή φάνηκε αφύσικη, σε αντίθεση με την υπόλοιπη ταινία που κυλάει ομαλά και με φυσικότητα.

Επίσης, η συνάντηση του Σάμι με τον σκηνοθέτη Τζον Φορντ (τον οποίο υποδύεται ο Ντέιβιντ Λιντς) στο τέλος φάνηκε να είναι ένα αναγκαστικό φινάλε, τόσο αποκομμένο από την υπόλοιπη ταινία όσο και η αξέχαστη Μίτζι που αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα από την οικογένειά της για να «ξεδιψάσει» την ψυχή της.

Οι συμβιβασμοί στο «The Fabelmans» κάνουν την οικογένεια πιο δυνατή. Αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τους θεατές.

*Με στοιχεία από firstpost.com