Ένας από τους μεγαλύτερους αστέρες της ροκ του 20ου αιώνα, έφυγε σαν σήμερα πριν από 7 χρόνια, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 69 ετών. Τραγική ειρωνεία, μόλις δυο ημέρες πριν από τον θάνατό του, είχε κυκλοφορήσει ο τελευταίος του δίσκος, που οι αναγνώστες του περιοδικού Rolling Stone, τον ανακήρυξαν ως καλύτερο δίσκο εκείνης της χρονιάς. Ο μεγάλος καλλιτέχνης έμαθε για την κακή κατάσταση της υγείας του, λίγες εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή.

Εκτός από σπουδαίος τραγουδιστής, υπήρξε εξαιρετικός performer και ηθοποιός, ο Λευκός Δούκας, ο Ziggy Stardust της καρδιάς μας.  Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς, άλλαξε το επώνυμο του σε Bowie αποφεύγοντας τη σύγχυση με τον Davy Jones των «The Monkees». Γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1947, στο Μπρίξτον του Λονδίνου.

Στη βιογραφία του ιδιόρυθμου καλλιτέχνη από τον Ντίλαν Τζόουνς, αρχισυντάκτη του βρετανικού GQ, τα παιδικά χρόνια του Ντέιβιντ Μπάουι ήταν δύσκολα. Ο ετεροθαλής αδελφός του Τέρι ήταν σχιζοφρενής, ότι δύο από τις θείες του αυτοκτόνησαν και ότι μία άλλη είχε υποβληθεί σε λοβοτομή, καθώς ήταν επικίνδυνη για την ίδια και τους γύρω της. Σύμφωνα με την Daily Mail τότε άρχισε και η «χορήγηση» LSD στον μικρό Ντέιβιντ και η καθοριστική για την εξέλιξή του εισαγωγή στον κόσμο της ψυχεδέλειας.

Το 1960, σε ηλικία μόλις 13 χρόνων ξεκίνησε να μαθαίνει σαξόφωνο, μιας και λάτρευε τη jazz από μικρός. Οι μπάντες που συμμετείχε ήταν πολλές. The Kon Rads, The King Bees, The Mannish Boys, The Lower Third, τον έβαλαν στον κόσμο της μουσικής. Το 1966, σε ηλικία 19 ετών, αποφάσισε να συνεχίσει μόνος του, με το όνομα David Bowie. Δεν θα αργήσει η αναγνωρισιμότητα.

Τρία χρόνια αργότερα θα γίνει γνωστός στη Βρετανία με το τραγούδι «Space Oddity», που έφτασε μέχρι το top 5 των charts και εκεί ξεκινά ο δρόμος για τη μεγάλη καριέρα.

Το 1969 επαναπροσδιόρισε καλλιτεχνικά τον εαυτό του με το τραγούδι «Space Oddity», η κυκλοφορία του οποίου προγραμματίστηκε έτσι ώστε να συμπέσει με την προσσελήνωση του αμερικανικού διαστημοπλοίου «Απόλλων 11».

Το 1972, έρχεται η παράσταση «Ziggy Stardust» στο Λονδίνο αφήνοντας εποχή με την πρωτοπορία της.

Ο Ziggy υπήρξε ο διασημότερος εξωγήινος ροκ σταρ. Ένα μυστήριο πλάσμα που έφερε για πρώτη φορά την λάμψη των αστεριών και του διαστήματος στην σύγχρονη μουσική ιστορία, επέδρασε καταλυτικά στη διαμόρφωση της ποπ κουλτούρας του 20ου αιώνα, και σήμανε την έναρξη του κινήματος του Glam rock δίνοντας τέλος στην «αυτοκρατορία» των hippies.

Το 1977 εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο, όπου έζησε τρία χρόνια συνεργαζόμενος με τον Μπράιαν Ίνο και τον Ίγκι Ποπ, ενώ παράλληλα διεύρυνε το μουσικό του ορίζοντα με τα άλμπουμ «Low» (1977), «Heroes» (1977) και «Lodger» (1979). Με το ξεκίνημα της δεκαετίας του ‘80 επέστρεψε στο κύριο ρεύμα με το άλμπουμ «Scary Monsters (And Super Creeps)» (1980), ενώ το 1982 αιφνιδίασε με το χορευτικό ύφος του «Let’s Dance» σε συνεργασία με τον Νάιλ Ρότζερς των Chic.

Το 1989 φλέρταρε με το σκληρό ροκ, σχηματίζοντας το συγκρότημα Tin Machine. Παρέμεινε μαζί τους έως το 1992, με περιορισμένη καλλιτεχνική και εμπορική απήχηση.

Το 1993 επανήλθε στη σόλο καριέρα με το πολύ καλό άλμπουμ «Black Tie White Noise» (με electro-dance προσανατολισμό και τη συνεργασία του Νάιλ Ρότζερς στην παραγωγή), το οποίο διαδέχτηκε το εξίσου ενδιαφέρον «Earthling» (1997). Το 1998, πρωτοπορώντας και πάλι, αλλά σ’ ένα διαφορετικό πεδίο, έστησε στο νεοπαγές τότε Ίντερνετ μία πλατφόρμα με την ονομασία BowieNet, στην οποία οι λάτρεις της μουσικής του μπορούσαν ν’ ακούσουν τραγούδια του, να μάθουν νέα του και να επικοινωνήσουν μαζί του. Άλλωστε, ο Μπόουι ήταν γνωστός για τις τεχνολογικές του γνώσεις.

Το 1989 φλέρταρε με το σκληρό ροκ, σχηματίζοντας το συγκρότημα Tin Machine. Παρέμεινε μαζί τους έως το 1992, με περιορισμένη καλλιτεχνική και εμπορική απήχηση.

Η διαφορετικότητα και στην υποκριτική του έκφραση

Ο Ντέιβιντ Μπόουι έπαιξε και σε ταινίες γνωστών σκηνοθετών, όπως του Νίκολας Ρεγκ («Ο άνθρωπος που έπεσε στη γη»), του Ναγκίσα Οσίμα («Καλά Χριστούγεννα κύριε Λόρενς»), του Μάρτιν Σκορσέζε («Ο τελευταίος πειρασμός», όπου υποδύθηκε τον Πόντιο Πιλάτο), του Τζούλιεν Τεμπλ («Οι Αρχάριοι») και του Τζούλιαν Σνάμπελ («Ανατολικά του Παραδείσου», όπου υποδύθηκε τον Άντι Γουόρχολ).

Οι δύο γάμοι, τα παιδιά και η αμφισεξουαλικότητα

Στην προσωπική του ζωή, ο Ντέιβιντ Μπόουι δήλωνε αμφισεξουαλικός, γεγονός που επιβεβαίωσε και η πρώτη του σύζυγος, το μοντέλο και δημοσιογράφος Άντζι Μπάρνετ, η οποία ανέφερε τη σχέση του με τον Μικ Τζάγκερ. Με την Μπάρνετ απέκτησε ένα γιο, τον σκηνοθέτη Ντάνκαν Τζόουνς. Σε δεύτερο γάμο παντρεύτηκε το μοντέλο και επιχειρηματία Ιμάν, με την οποία απέκτησε μία κόρη, την Αλεξάντρια Τζόουνς.

Οι ατάκες που τον καθόρισαν

«Η δόξα μπορεί να πάρει ανθρώπους με ενδιαφέρον και να τους ωθήσει στη μετριότητα»

«Παραιτήθηκα πριν από αρκετά χρόνια να προσπαθώ να εξηγώ πώς αισθάνομαι για διάφορα πράγματα. Το κάνει η μουσική μου, είμαι σίγουρος γι’ αυτό»

«Ποτέ δεν θα μπορέσω να δεχθώ ότι οι Pixies σχηματίστηκαν, έβγαλαν δίσκους και διαλύθηκαν χωρίς να τους πάρει χαμπάρι το μεγαλύτερο μέρος των Αμερικάνων»

«Μερικές φορές αισθάνομαι ότι βγάζω το καλύτερο που έχουν μέσα τους οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι»

«Δεν ξέρω πού θα πάω στη συνέχεια, αλλά υπόσχομαι ότι δε θα βαρεθούμε»

Το αύριο ανήκει σε αυτούς που το άκουσαν να έρχεται

«Το ροκ ήταν πάντοτε η μουσική του διαβόλου… πιστεύω ότι το rock ’n’ roll είναι επικίνδυνο, το χρησιμοποιούμε για να ξυπνήσουμε κάτι σκοτεινό μέσα μας»

«Είναι αλήθεια, είμαι bisexual. Αλλά. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι το έχω χρησιμοποιήσει πολύ έξυπνα. Υποθέτω ότι είναι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί, κι έχει πλάκα επίσης»

«Από την άλλη πλευρά, στα 14 κατάλαβα ότι το σεξ είναι πολύ σημαντικό. Δε με ένοιαζε με ποιον και πώς. Κι έτσι κατέληξα σε ένα όμορφο αγόρι από το σχολείο ή κάπου αλλού, με τα οποίο το κάναμε πολύ τακτοποιημένα στο δωμάτιό μου. Τουλάχιστον, κατάλαβα ότι αν με έκλειναν φυλακή, δε θα κακοπερνούσα»

«Έχω αλλάξει τόσες φορές image που πια αρνούμαι να παραδεχθώ ότι αρχικά ήμουν μια υπέρβαρη Κορεάτισσα»

«Ο χαμαιλέων αλλάζει το χρώμα ή το δέρμα του προκειμένου να προσαρμοστεί στο περιβάλλον. Εγώ νομίζω ότι κάνω το αντίθετο»

«Αισθάνομαι χρέος απέναντι στο σύμπαν, αλλά δε θεωρώ απαραίτητα ότι υπάρχει κάποια σοφία ή κάποιος αντιπρόσωπος πίσω από αυτό»

«Όταν έχω κολλήσει και δεν μπορώ να ολοκληρώσω ένα στίχο, το τελευταίο μου καταφύγιο είναι ο υπερβάλλων παραλογισμός»

«Πάντα με εξέπληττε το ότι ο κόσμος παίρνει ότι κάνω και λέω στα σοβαρά. Εγώ ποτέ δεν το κάνω όσον αφορά στον εαυτό μου»

«Ποτέ δεν είσαι αυτός που νομίζεις. Στα 80s κάποια στιγμή με πλησίασαν και μου είπαν: ‘Κύριε Elton, θα μου υπογράψετε ένα αυτόγραφο;»

«Εγώ φτιάχνω τα μικρά τέρατα της εποχής μας»

«Μίλα ακραία, κερδίζεις χρόνο»

Headlines