Τα συνηθίζει αυτά η ΑΕΚ. Στη Νέα Φιλαδέλφεια συχνά πυκνά βρίσκουν τρόπους να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του κοινού, να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Τι το καλύτερο θα μπορούσε κάποιος φίλος της ΑΕΚ τούτη την εποχή να ακούσει εκτός από το «συνεχίζει ο Αλμέιδα»;

Ας πάμε, όμως, 13 μήνες πίσω. Τον Δεκέμβριο του 2021 η ΑΕΚ ενεργοποίησε την οψιόν στο συμβόλαιο του Αργύρη Γιαννίκη και γνωστοποίησε πως «ο κόουτς μένει έως το 2024». Ανθρακας ο θησαυρός…Που για να είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν καν θησαυρός ο Ελληνας προπονητής με τις ρίζες στη Γερμανία- αυτές «πούλησε» με τον καλύτερο τρόπο αλλά τίποτα άξιο λόγου δεν ξεπετάχθηκε επί θητείας του. Το χθες με το σήμερα, ουδεμία σχέση έχουν. Η κίνηση με τον Γιαννίκη ήταν για την ΑΕΚ μια προσπάθεια να …αλλάξει η ατζέντα. Το κοινό γκρίνιαζε για την απόδοση, αποτελέσματα θεαματικά δεν προέκυπταν, τίποτα καλό δεν φαινόταν στον ορίζοντα. Μετά δε την επέκταση της συμφωνίας, η ίδια ζοφερή κατάσταση. Ενώ τώρα…

Η ΠΑΕ με τυμπανοκρουσίες έδωσε κάτι που μοιάζει με …λευκή επιταγή στα χέρια του προπονητή. Εως το 2028 ο Αλμέιδα στον πάγκο της. Τα χαμόγελα των πάντων περισσεύουν, όλα κι όλα, εδώ σκόντο δεν κάνει κανείς στην ΑΕΚ. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχουμε ακόμη μια επιχείρηση να φτιάξει έναν τεχνικό στα δικά της μέτρα, έναν άνθρωπο να στηρίξει και να ξεπεταχθεί, να ταυτιστεί μαζί της και να γράψει ιστορία με την ομάδα σε βάθος χρόνου.

Η ΑΕΚ είναι περίπτωση ομάδα που το επιδιώκει και δεν το κρύβει. Ιδού ορισμένες άλλες περιπτώσεις απολύτως χαρακτηριστικές: το καλοκαίρι του ’88 ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς ήταν ένας φέρελπις προπονητής με θητεία στη Βελέζ του Μόσταρ. Κόουτς με προοπτική καθόσον είχε κατακτήσει ένα κύπελλο Γιουγκοσλαβίας και η Βελέζ υπό τις οδηγίες του ήταν και στη δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης. Ηρθε στην ΑΕΚ, το δικό του όνομα το «έφτιαξε», γεννήθηκε ένας νέος πολύ αξιόλογος προπονητής, από τους καλύτερους αν όχι ο καλύτερος σε συλλογή τίτλων και ποιότητας ποδοσφαίρου στα μέρη μας. Το ’99, πάλι έριξε ματιές στη Σερβία η ΑΕΚ , θέλοντας να επαναλάβει το στόρι με τον Ντούσκο. Ο εκλεκτός ήταν ο Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς.

Ο Χιμένεθ

Μετά βαϊων και κλάδων ήρθε, έμεινε όμως μέχρι τον Δεκέμβριο γιατί ελάχιστα πήγαιναν καλά και το καραβάνι δεν προχωρούσε διόλου. Στιγμές αληθινά πολύ δύσκολες. Πέρασαν χρόνια πολλά έως ότου φτάσουμε στο 2011 και τον Μανόλο Χιμένεθ. Πήγε και ήρθε στην ομάδα, κατέκτησε τίτλους, τρεις φορές βρέθηκε στον πάγκο της ο Ισπανός προπονητής, αλλά πάντα «κάτι έβαζε φρένο» στους ιθύνοντες και ουδέποτε τον πίστεψαν πραγματικά.

Οσον αφορά στον Τραϊανό Δέλλα της περιόδου 2013-’05, τον άνθρωπο που «μεγάλωσε μαζί με την ΑΕΚ» και εκκίνησε από τις μικρές κατηγορίες, υπήρξε ένα στοίχημα που δεν βγήκε, τουλάχιστον όχι στο 100%. Ηταν βαρύ το φορτίο όταν η ΑΕΚ επέστρεψε. Ο Δέλλας ίσως να μην ήταν έτοιμος όπως ήθελε η ομάδα. Δεν χάθηκε ο κόσμος, η ευκαιρία να συνδέσει το προπονητικό του όνομα με την ομάδα που υπηρέτησε αρκετές σεζόν ως παίκτης ήταν αυτό που χάθηκε.

Και τώρα, Ματίας Αλμέιδα. Δεν είναι ακριβώς στοίχημα. Πρόκειται για επένδυση. Να φτιάξει στα Σπάτα έναν προπονητή η ΑΕΚ που δεν έχει βαρύ βιογραφικό. Ο κόσμος τον στηρίζει και εμπνέεται από τον Αργεντινό. Οπότε, γιατί όχι;

Headlines