Σε μια σκηνή του πρόσφατου, αριστουργηματικού «Τζόκερ» (2019) – ταινίας γυρισμένης προ κοροναϊού -, όταν η υπεύθυνη δημόσια υπάλληλος που παρακολουθεί τον κεντρικό ήρωα Αρθουρ Φλεκ (Χοακίν Φίνιξ) τού ανακοινώνει ότι λόγω περικοπών το κρατικό πρόγραμμα υποστήριξης ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα διακόπτεται και δεν πρόκειται να τον ξαναδεί, εκείνος τη ρωτά: «Πώς υποτίθεται ότι θα παίρνω τώρα τη φαρμακευτική αγωγή μου;».
Το τι συνέβη αργότερα στην ταινία, όταν ο Αρθουρ γίνεται Τζόκερ και ακολουθεί ένα απίστευτο μακελειό, προτιμώ να μην το θυμάμαι. Πάντως η παραπάνω σκηνή είναι που τελικά επιβεβαιώνει αυτό που συχνά λέμε ελαφρά τη καρδία, ότι η τέχνη μιμείται τη ζωή, ή και το αντίθετο, ότι η ζωή μιμείται την τέχνη.
Λίγα χρόνια έχουν περάσει και τα φάρμακα έγιναν ξαφνικά το νούμερο ένα ζήτημα στη ζωή μας. Μια φράση που θυμάμαι να επαναλαμβάνεται με μεγάλη συχνότητα μέσα σε χώρους φαρμακείων κατά τη διάρκεια του έτους που πέρασε ήταν το «είναι σε έλλειψη». Λες και από μόνες τους αυτές οι τρεις λέξεις ισοδυναμούν με φάρμακο! Και με πάσα ειλικρίνεια δεν θυμάμαι πλέον πόσες ήταν οι φορές που αναζήτησα κάποιο φάρμακο – όχι το ίδιο και όχι μόνο για μένα – λαμβάνοντας αυτές ακριβώς τις τρεις λέξεις ως απάντηση μέσα σε δεκάδες φαρμακεία διαφορετικών περιοχών, όχι μόνο της Αθήνας αλλά όλης της Ελλάδας.
Για την ακρίβεια, οι πιο έντονες περιπέτειές μου μέσα στο 2022 είχαν να κάνουν με φάρμακα και φαρμακεία. Να οδηγώ βραδιάτικα σαν τον Γιώργο Φούντα στον «Πανικό στην άσφαλτο» του Ντίνου Δημόπουλου αναζητώντας όχι αίμα αλλά διανυκτερεύοντα φαρμακεία που τελικά δεν μπορούσαν να με εξυπηρετήσουν. Να καταλήγω σε… γείτονες, ξυπνώντας τους χαράματα με την ελπίδα να έχουν το φάρμακο που αναζητούσα (και σε μια περίπτωση κάποιος το είχε).
Να κόβω τις διακοπές μου στη μέση, Δεκαπενταύγουστο, προκειμένου να επιστρέψω στην Αθήνα για να στείλω με Western Union χρήματα στην… Τουρκία, έτσι ώστε να μου έρθουν κάποια φάρμακα από την… Ολλανδία. Εδώ μιλάμε για πολύ σημαντικά φάρμακα τα οποία, εφόσον δεν τα έβρισκα πουθενά στην Ελλάδα, αναγκάστηκα να το ρισκάρω και να τα αναζητήσω μέσω Διαδικτύου στο εξωτερικό, γνωρίζοντας ότι αυτό που θα μου ερχόταν, πολύ πιθανό να ήταν τελικά placebo (ακόμα δεν ξέρω αν ήταν διότι τελικά το φάρμακο από φόβο δεν χρησιμοποιήθηκε και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι κατάφερα να βρω ανοιχτή υπηρεσία για να χρησιμοποιήσω Western Union την ημέρα του Δεκαπενταύγουστου, που είναι μία από τις δυσκολότερες του έτους σε ό,τι αφορά τη λειτουργία καταστημάτων). Ελλειψη σε διαφορετικά μεταξύ τους φάρμακα, όλα δυσεύρετα – από αντιβιώσεις και ηρεμιστικά μέχρι φάρμακα για την καρδιά, εισπνεόμενα φάρμακα για παθήσεις σχετικές με τις ρινικές κόγχες, ακόμα και ινσουλίνη για τον γάτο μου που είναι διαβητικός!
«Συνηθισμένα τα ελληνικά βουνά στα χιόνια», μου είπε ένας φίλος με τον οποίο έτυχε να συζητήσω αυτή την ιλαροτραγική και σίγουρα τραγελαφική κατάσταση. Τελικά, ως φαίνεται, τείνουν να συνηθίσουν σε αυτή την κατάσταση όχι μόνο τα ελληνικά βουνά αλλά τα βουνά όλου του κόσμου αφού το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Αν όμως εγώ, μέσα στις λίγες γραμμές του ανά χείρας κειμένου, έχω να θυμηθώ τόσο πολλά, σκέφτομαι τι καταστάσεις – παρόμοιες ή χειρότερες – μπορεί να έχουν περάσει χιλιάδες συμπολίτες μου και κατ’ επέκταση εκατομμύρια ίσως άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Ούτε ειδικός είμαι ώστε να ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με το θέμα των φαρμάκων ούτε συνωμοσιολόγος για να καταλήγω σε ατεκμηρίωτα συμπεράσματα. Δεν μπορώ όμως να μην αναρωτηθώ πώς είναι δυνατόν, την ώρα που οι διάφορες γρίπες ή ο κορωνοϊός και γενικότερα οι αναπνευστικές λοιμώξεις βρίσκονται σε έξαρση, κοινά φάρμακα ή αντιβιοτικά να παρουσιάζουν τόσο πολλές ελλείψεις.
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά τις προάλλες με την αλλαγή του έτους, όταν μαζί με τις ατελείωτες ευχές για «χρόνια πολλά» άκουγα τόσο, μα τόσο συχνά αυτό το περίφημο «και πάνω απ’ όλα υγεία». Η ευχή μοιάζει με κοροϊδία από τη στιγμή που βλέπεις παντού να επικρατεί αυτή η κατάσταση, χωρίς μάλιστα προοπτική βελτίωσης μέσα στο 2023· αντιθέτως, ακούγεται ότι το πρόβλημα θα οξυνθεί με περισσότερες ελλείψεις.
Για ποια ακριβώς υγεία ευχόμαστε όλοι τόσο χαρούμενα;
Ο Ίγκορ Κιρίλοφ δολοφονήθηκε έξω από πολυκατοικία στη Μόσχα. Λίγες ώρες μετά η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας ανακοίνωσε πως εκείνη κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του Ρώσου αντιστράτηγου.
Η Cat Power έρχεται στην Αθήνα στις 30 Μαΐου φέρνοντας μαζί της όλες τις επιτυχίες του Μπομπ Ντίλαν από τη θρυλική συναυλία του στο Royal Albert Hall το 1966.
