«Η Ελληνική Δημοκρατία, προεδρευόμενη και κοινοβουλευτική, όπως ορίζει το Σύνταγμα, διαθέτει τη θεσμική ισχύ και την πολιτική αυτοπεποίθηση που της επιτρέπει να είναι μεγάθυμη και συμπεριληπτική. Η ιστορική μνήμη είναι προϋπόθεση του μέλλοντος. Αυτό όμως αφορά μια μνήμη που τροφοδοτείται από την ιστορική διερεύνηση και γνώση. Το κατά βάθος ζητούμενο είναι μια εθνική αναστοχαστική ενότητα.

[…]

Ο νόμος του 1994 κατέστησε οριστικά δημόσια περιουσία το Τατόι, το Μον Ρεπό, το Πολυδένδρι. Ο Κωνσταντίνος θα ταφεί –ορθώς– στο Τατόι, στους «βασιλικούς τάφους», δίπλα στους προγόνους του, φιλοξενούμενος όμως σε δημόσιο κτήμα, ως πρόσωπο αλλά και ως αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής Ιστορίας.

Ο θάνατος και η ταφή του είναι εκ των πραγμάτων μια πράξη ιστορικού αναστοχασμού και πολιτικού και θεσμικού πολιτισμού που επιβεβαιώνει την ισχύ της Ελληνικής Δημοκρατίας».

Στις παραπάνω γραμμές, απόσπασμα από άρθρο του Ευάγγελου Βενιζέλου που δημοσιεύτηκε στο χθεσινό «Βήμα», συμπυκνώνεται –λογικά και νηφάλια, χωρίς μελοδραματισμούς– η ουσία του όλου θέματος που συζητείται εδώ και μέρες στη χώρα μας.

Η ποθούμενη εθνική ενότητα, απαραίτητη προϋπόθεση για την εθνική επιβίωση, ως καρπός ιστορικού αναστοχασμού, θεσμικής στιβαρότητας, πολιτικής ευπρέπειας και δημοκρατικής μεγαλοψυχίας.

Ο Κωνσταντίνος ορθώς αναπαυόμενος στο Τατόι, πλησίον των προγόνων του, ως προσωπικότητα άρρηκτα συνδεδεμένη με την εθνική μας ιστορία.

Η Ελλάδα ως τόπος ανέκαθεν φιλόξενος, ο ελληνισμός ως διαχρονικός φορέας πολιτισμού και ανθρωπιάς.

Headlines