Δημήτρης Μανδρινός: Ένας σύγχρονος Ρωμαίος στο Βοτανικό

Τι γίνεται όταν σε ένα κλασικό σαιξπηρικό έργο εισβάλλει το graffiti, ρούχα sportswear και φωτόσπαθα; Αυτό θα πει Ρωμαίος και Ιουλιέτα: Straight outta Verona.

Η ιστορία των δύο νέων ερωτευμένων που την διηγείται το υπηρετικό προσωπικό των Καπουλέτων, ο Πέτρος και η Παραμάνα. Το έργο δυστυχώς δεν ανεβαίνει στην Βερόνα, αλλά στον Βοτανικό. Θέατρο «Χώρος» Ορφέως και Πραβίου 6-8.

Ο Δημητρής Μανδρινός, που πρωταγωνιστεί στην παράσταση, μας μιλάει για αυτή την ανατροπή.

Μιλήστε μας λίγο για την παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα straight outta Verona»που ανεβαίνει στο θέατρο Χώρος.

Πρόκειται για την commedia dell’arte εκδοχή του έργου. Αυτό το είδος θεάτρου χαρακτηρίζεται από τη χρήση μάσκας (που όμως αφήνει ακάλυπτο το στόμα), την έντονη κινησιολογία και την αλλοιωμένη φώνηση. Επίσης, θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για μια πιο σύγχρονη οπτική του έργου του Σαίξπηρ, αν αναλογιστεί τον τρόπο με τον οποίο έχει προκύψει η διασκευή του κειμένου, μέσα, δηλαδή, από λεκτικούς αυτοσχεδιασμούς που ξεπήδησαν από την περίοδο των προβών ή και από άλλα πιο οφθαλμοφανή στοιχεία, όπως οι φόρμες γυμναστικής και τα φωτόσπαθα των ηρώων.

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση;

Ο Ρωμαίος Μοντέκος, ο ένας εκ των δύο ερωτευμένων (innamorati). Έχοντας αρχικά δαγκώσει λαμαρίνα με την Ροζαλίνα, την ξεχνάει ακαριαία όταν βλέπει για πρώτη φορά την Ιουλιέτα Καπουλέτου, αποδέκτη του έρωτά του και (δυστυχώς και για τους δύο) κόρη του μεγαλύτερου εχθρού της οικογένειάς του.

Τι σας συγκινεί σε αυτόν τον ρόλο;

Ότι διακατέχεται από ποιότητες που σπάνια συναντάμε σε χαρακτήρες έξω από τα βιβλία. Η ταχύτητα με την οποία αποφασίζει, η δύναμη με την οποία στηρίζει την απόφαση, η επιμονή του, η άγνοια κινδύνου, το θάρρος του. Το απόλυτο στην ψυχοσύνθεσή του, η έλλειψη δεύτερου χρόνου στα ζητήματα, η σύζευξη της ευγένειας με την αλητεία του. Ένα αγόρι που μαγεύεται τόσο από τον έρωτα που καταλήγει να σκοτώσει και να σκοτωθεί.

Τι πιστεύετε ότι κάνει διαχρονική αυτήν την ιστορία αγάπης;

Ο βαθμός στον οποίο συμβαίνει είναι απόλυτος. Και όταν τα πράγματα είναι απόλυτα δεν υπάρχει περιθώριο να αμφισβητηθούν, να δοθεί μια άλλη ερμηνεία, κάτι να εισβάλλει ή να τα διαπεράσει, να ντυθούν αλλιώς και να ανήκουν σε μια συγκεκριμένη εποχή. Είναι ακέραια και ανήκουν σε όλες. Είναι ένας καθρέφτης που μπορεί να τον κοιτάξει κάθε εποχή και να δει την ίδια εικόνα.

Ποια είναι η δυσκολία στη σύγχρονη μεταφορά των κλασικών έργων;

Από μια μικρή δυσκολία απόδοσης του πρωτότυπου κειμένου, ένα μεταφραστικό αντίκρισμα, κάτι το οποίο είναι παρωχημένο σαν έννοια και πρέπει να βρεθεί μια λύση ως προς το πώς θα αποδοθεί στο εδώ και στο σήμερα χωρίς ραφές, αδιάλειπτα.. έως κάτι διαφορετικά πιο σύνθετο, όπως ο περιορισμένος αριθμός ηθοποιών ενός θιάσου που καλείται να βρει τρόπους να κάνει ένα έργο, η διανομή του οποίου απαιτεί πολύ μεγαλύτερο αριθμό προσώπων, να λειτουργήσει.

Μια ευχή για το 2023

Να μην απογοητευόμαστε. Να μην το βάζουμε κάτω, να αντέχουμε. Όταν είμαστε καλά να δημιουργούμε απόθεμα για όταν χρειάζεται. Ό,τι σημαίνει απόθεμα για τον καθένα. Μερικές ώρες ύπνου, μια βόλτα για περπάτημα, λίγη ζωγραφική, επαφή με τη φύση, με ένα βιβλίο, με ένα φίλο ή ακόμα και τίποτα από αυτά. Και να θυμόμαστε ότι το δύσκολο, όπως και το εύκολο, το αμέριμνο, κάποτε τελειώνει. Τίποτα δεν διαρκεί συνέχεια. Χρειάζεται το ένα για να φέρει το άλλο. Οπότε, κολυμπάμε! Οι μελανιές δεν μένουν για πάντα.