Ενα Σάββατο στην Αλεξανδρούπολη

Ορισμένα θέματα δεν τα αντιλαμβανόμαστε σωστά αν δεν βρεθούμε στον φυσικό τους χώρο. Εχουμε μάθει άλλωστε όταν ακούμε για γιγάντιες επενδύσεις, ενεργειακούς κόμβους και άλλα τινά να κρατάμε «μικρό καλάθι». Μια επίσκεψη στη χειμωνιάτικη και επιβλητική Αλεξανδρούπολη αρκεί για να αντιληφθεί κάποιος ότι κάτι μεγάλο γίνεται σε αυτή την πόλη. Αμερικανικά πλοία αράζουν στο λιμάνι της, έλληνες κροίσοι μιλάνε στα τοπικά μέσα σαν είναι το σπίτι τους, Σαουδάραβες ετοιμάζουν επενδύσεις και παντού κάτι χτίζεται – από αγωγοί μέχρι θαλάσσιοι σταθμοί υποδοχής φυσικού αερίου και εργοστάσια παραγωγής ρεύματος. Δίπλα στις μεγάλες επενδύσεις «φυτρώνουν» πολλές μικρές, συμπληρωματικές, για να εκμεταλλευτούν τον πλούτο που δημιουργείται. Κάτι πρωτοφανές και σε μικρό χρονικό διάστημα συμβαίνει στον Νομό Εβρου, το οποίο δυσκολευόμαστε να το αντιληφθούμε οι κάτοικοι των Αθηνών.

Το 2018 η αμερικανική εφημερίδα «Financial Times» τοποθετούσε την πόλη της Αλεξανδρούπολης στο επίκεντρο της δραστηριότητας ρώσων διπλωματών, με σκοπό να προωθήσουν τα συμφέροντα της χώρας του Πούτιν στην περιοχή. Τότε το δημοσίευμα επισήμαινε ότι μπορούσε κάποιος να εξαγοράσει μεγάλη στήριξη με 20.000-30.000 ευρώ, σε μια πόλη που η ανεργία είναι υψηλή και οι νέοι άνθρωποι είναι εξοργισμένοι με τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Με λίγα λεφτά έκανε κάποιος τη «δουλειά» του, αλλά από ανάπτυξη δεν έμενε τίποτα στην πόλη.

Πέντε μόλις χρόνια μετά είναι δύσκολο να συγκριθεί η σημερινή Αλεξανδρούπολη (και συνολικά ο Νομός Εβρου) και οι προοπτικές της με εκείνη την περίοδο.

Ο «Economist» έγραφε πριν από μερικούς μήνες ότι η μικρή ελληνική πόλη της Αλεξανδρούπολης, 15 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Τουρκία, είναι μια ακμάζουσα πόλη τα τελευταία χρόνια, που μπορεί να ευχαριστήσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν για την εισβολή του στην Ουκρανία, η οποία έχει προκαλέσει την έκρηξη της δραστηριότητας στο λιμάνι της. Αρκεί μια σαββατιάτικη βόλτα για να αντιληφθεί τη δυναμική που αναπτύσσεται. Από τους σχεδιαστές logistics του ΝΑΤΟ μέχρι τους ενεργειακούς κολοσσούς που αναζητούσαν μια καλή εγκατάσταση, με σιδηρόδρομο, καλό οδικό δίκτυο και δυνατότητες δημιουργίας αγωγών προκειμένου να παρακαμφθεί η Μαύρη Θάλασσα και η απρόβλεπτη δράση της Ρωσίας και της Τουρκίας. Η Αλεξανδρούπολη μέσω αυτής της διαδικασίας γίνεται μια διαφορετική πόλη. Η ανεργία μειώνεται με μεγαλύτερο ρυθμό από την υπόλοιπη Ελλάδα. Οι επενδύσεις αυξάνουν με πολλαπλάσιους ρυθμούς.

Πολλαπλά και τα γεωπολιτικά οφέλη. Σκεφτείτε απλά ότι σε 12 μήνες το φυσικό αέριο που θα υποδέχεται η πόλη θα τροφοδοτεί Βουλγαρία, Β. Μακεδονία, ακόμα και Σερβία. Ενας δεύτερος σταθμός υποδοχής υγροποιημένου φυσικού αερίου που θα δημιουργηθεί αμέσως μετά θα μεταφέρει αέριο αποκλειστικά στην Ουκρανία. Ηδη το σχέδιο έχει εκπονηθεί και αφορά την περίοδο μετά την λήξη του πολέμου. Ενα παλιό όνειρο, ο αγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, αναβιώνει, αλλά με αντίθετη ροή. Η Αλεξανδρούπολη θα πουλά μέσω ενός αγωγού αργό πετρέλαιο στη Βουλγαρία, με στόχο να διυλίζεται στο παλιό ρωσικό διυλιστήριο, στο οποίο δεν θα ρέει ρωσικό πετρέλαιο. Θαλάσσια αιολικά πάρκα αλλά και μονάδες παραγωγής ρεύματος, με καύσιμο αρχικά φυσικό αέριο και στη συνέχεια υδρογόνο, σαν αυτό που εγκαινίασε ο Πρωθυπουργός το Σάββατο, θα παράγει ρεύμα όχι για εγχώρια κατανάλωση, αλλά αποκλειστικά για εξαγωγές.

Δεν είναι συνηθισμένη κατάσταση αυτή που πάει να δημιουργηθεί. Ισως να μην έχουμε αντιληφθεί πλήρως ότι τα επόμενα χρόνια γινόμαστε εξαγωγείς ενέργειας σε ολόκληρη την Βαλκανική και μεγάλο μέρος της Ανατολικής Ευρώπης μέσω της πιο απομακρυσμένης από την Αθήνα πρωτεύουσας νομού, την Αλεξανδρούπολη…