Ligue 1: Η μαύρη τρύπα που καταπίνει προπονητές

Mission Impossible για τους προπονητές στη Ligue 1. Οι γαλλικοί σύλλογοι έχουν μετατραπεί σε μηχανή εξουδετέρωσης των ανθρώπων στους οποίους έχουν εμπιστευτεί την τεχνική ηγεσία των ομάδων τους. Με τη συμπλήρωση του πρώτου γύρου, την περασμένη Κυριακή, είχαν απολυθεί ήδη οι εννέα από τους είκοσι που ξεκίνησαν τον φετινό μαραθώνιο.

Οι πιο πρόσφατες απολύσεις είναι του Ζουλιέν Στεφάν από τη Στρασμπούρ και του Λουσιέν Φαβρ από τη Νις. Προηγήθηκαν τα «ευχαριστήρια» των ομάδων στους Πέτερ Μπος (Λυόν), Μισέν Ντερ Ζακάριαν (Μπρεστ), Ζαν Μαρκ Φυρλάν (Οσέρ), Οσκαρ Γκαρσιά (Ρεμς), Ολιβιέ Νταλ Ολιο (Μονπελιέ), Μπρούνο Ιρλ (Τρουά) και Ζεράρ Μπατίκλ (Ανζέ). Ολοι τους απολύθηκαν μεταξύ της 10ης και 17ης αγωνιστικής.

Στην ιστορία της Ligue 1 μόνο τρεις φορές υπήρξε ο ίδιος ή μεγαλύτερος αριθμός απολύσεων προπονητών σε όλη τη σεζόν: έντεκα το 2004/05, 12 το 2015/16 και εννέα το 2020/21.

Ωστόσο είναι η πρώτη φορά στα χρονικά του γαλλικού πρωταθλήματος που εννέα ομάδες αλλάζουν προπονητή με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου. Ο αριθμός είναι εντυπωσιακός αν συγκριθεί με τη σεζόν 2015/16 όταν έχασαν τη δουλειά τους 12 προπονητές, αλλά έπρεπε να διεξαχθούν 28 αγωνιστικές πριν απολυθούν οι εννέα απ’ αυτούς.

Δύο προπονητές

Παρατηρείται επίσης πως κάθε φορά τουλάχιστον μία ομάδα αλλάζει δύο προπονητές. Όπως συνέβη για παράδειγμα με τη Ναντ και τους Γκουρκίφ και Ντομενέκ το 2020/21, ή πριν από πέντε χρόνια με τη Μαρσέιγ με τους Μπιέλσα και Μίτσελ.

Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί και φέτος με τη Μονπελιέ να είναι στη πρώτη γραμμή της λίστας των υποψηφίων, αφού υπό τις οδηγίες του Ρομαίν Πιτό (αντικατέστησε τον Νταλ Ολιο) έχει νικήσει μόλις μία φορά σε εννέα αγώνες και βρίσκεται δύο βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού.

Γιατί όμως το ποδόσφαιρο που ανέχτηκε τον Γκι Ρου για 44 χρόνια στο τιμόνι της Οσέρ, δεν μπορεί να αντέξει για μερικούς μήνες κορυφαίους προπονητές της Γαλλίας;

Η απάντηση βρίσκεται στον αριθμό των ομάδων που υποβιβάζονται: τέσσερις. Ο φόβος της Ligue 2 με ό,τι αυτό συνεπάγεται οικονομικά, όχι μόνο για τους συλλόγους αλλά και για τις πόλεις που εκπροσωπούν, λειτουργεί ως Δαμόκλειος Σπάθη πάνω από τα κεφάλια των προπονητών. Ο φόβος εξαντλεί γρήγορα την υπομονή και οι ανακοινώσεις των λίγων λέξεων που ακολουθούν πολλές φορές δεν συνάδουν με τον πραγματικό κίνδυνο. Η περίπτωση της Ναντ είναι από τις πλέον χαρακτηριστικές. Από το 2010 τα Καναρίνια έχουν αλλάξει δεκατρείς προπονητές και μόνο ένας, ο Μισέλ Ντερ Ζακαριάν κατάφερε να επιβιώσει πάνω από μία σεζόν.