Αντόν Τσέχωφ: Ο έρωτας δείχνει στον άνθρωπο πώς πρέπει να είναι

«Δεν είναι οι συγγραφείς που πρέπει να λύσουν τα προβλήματα του Θεού, της απαισιοδοξίας και άλλα. Ο ρόλος του συγγραφέα συνίσταται μόνο στο να απεικονίζει τα πρόσωπα, τις καταστάσεις και τη μορφή με την οποία εκφράζεται η πίστη τους στο Θεό ή η απαισιοδοξία τους».

«Συγχέονται δύο πράγματα. Το να δίνεις λύση σε ένα πρόβλημα και το να θέτεις σωστά ένα πρόβλημα. Μόνο το δεύτερο επιβάλλεται σε ένα συγγραφέα. Στην Άννα Καρένινα ή στον Ευγένιο Ονέγκιν κανένα πρόβλημα δε βρίσκει τη λύση του, παρ’ όλα αυτά τα βιβλία αυτά μας αρέσουν, επειδή όλα τα προβλήματα έχουν τεθεί σωστά».

«Λένε για μένα χίλια πράγματα. Δηλαδή ανοησίες. Είμαι απλούστατα ένας άνθρωπος. Αγαπώ τη φύση και τα γράμματα και τις ωραίες γυναίκες. Μισώ τη ρουτίνα και το δεσποτισμό, τον πάσης φύσεως δεσποτισμό».

«Ο μουζίκος δε ζητά τη συμπόνια σας ή την αγάπη σας, αλλά ψωμί και κτήματα».

«Όταν διψάς, έχεις την εντύπωση ότι θα μπορούσες να αδειάσεις μια ολόκληρη θάλασσα. Αυτή είναι η πίστη. Και όταν αρχίζεις να πίνεις, δεν κατεβάζεις παρά μόνο ένα ή δυο ποτήρια. Αυτή είναι η επιστήμη».

«Πρέπει να σεβόμαστε ακόμα κι αυτήν την αδιαφορία μας και να μην την αλλάζουμε με τίποτα άλλο. Και τούτο, διότι στον άνθρωπο αξίας η αδιαφορία μπορεί να είναι κι αυτή μια θρησκεία».

«Θεέ μου, μη μου επιτρέψεις να κρίνω κανέναν ή να μιλήσω για πράγματα που δεν ξέρω, για πράγματα που δεν καταλαβαίνω. Πρέπει να είμαι σαφής πνευματικά, αγνός ηθικά και καθαρός φυσικά».

«Αυτό που αισθανόμαστε όταν είμαστε ερωτευμένοι ίσως να είναι μια φυσιολογική κατάσταση. Ο έρωτας δείχνει στον άνθρωπο πώς πρέπει να είναι».

Ρήσεις μιας μεγάλης μορφής στην ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας, του Αντόν Τσέχωφ.

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1860 στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ της νότιας Ρωσίας και απεβίωσε στις 15 Ιουλίου 1904 στη γερμανική πόλη Μπαντενβέιλερ.