Έντγκαρ Άλλαν Πόε: Ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809, στην πόλη της Βοστόνης, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ και ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά των ηθοποιών γονιών του. Δύσκολα παιδικά χρόνια, αφού ένα χρόνο μετά τη γέννηση του ο πατέρας τους εγκαταλείπει την οικογένεια του και σύντομα χάνει τη μητέρα του από φυματίωση. Τότε αναλαμβάνει το μεγάλωμα του μια πλούσια οικογένεια και ως ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης προς τη θετή του οικογένεια προσέθεσε το Allan στο επώνυμό του.

Σπουδάζει στη Σκωτία και αργότερα οικότροφος στο Chelsea. Εκείνη την περιόδο αρχίζει ο περιορισμός στη διάθεση χρημάτων για τις σπουδές του και ο νεαρός Έντγκαρ στρέφεται στο τζόγο για να βγάλει επιπλέον χρήματα αλλά αντ’ αυτού δημιούργησε χρέη που έγιναν αιτία για περαιτέρω επιδείνωση της σχέσης του με τον θετό πατέρα του.

Ακολουθούν οι σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνιας που τις εγκαταλείπει σύντομα και ξεκινά να εργάζεται μεταξύ άλλων ως συντάκτης. Και αποκτά το ψευδώνυμο Henri Le Rennet.

Το Μάιο του 1827 μπήκε στον Αμερικανικό Στρατό, σε μια προσπάθεια να επιβιώσει. Δήλωσε όνομα «Edgar A. Perry» και ηλικία 22 ετών (ενώ ήταν 18). Υπηρέτησε ως οπλίτης με μισθό 5 δολαρίων το μήνα και μετά από δυο χρόνια κίνησε τις διαδικασίες για να απαλλαγεί από το υπόλοιπο της θητείας του.

Η αγάπη για τη λογοτεχνία και η μοναχική διαδρομή

Η λογοτεχνική καριέρα του ξεκίνησε όταν ήταν ακόμα στο στρατό, με την έκδοση μιας συλλογής ποιημάτων με τον τίτλο «Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα», το 1827, χωρίς το όνομά του, αποδίδοντας το έργο σε «έναν Βοστονέζο» («A Bostonian»). Στη συνέχεια στράφηκε στην πρόζα και για αρκετά χρόνια εργάστηκε σε λογοτεχνικά περιοδικά, αποκτώντας όνομα για το προσωπικό ύφος της λογοτεχνικής κριτικής του. Συνεχίζει να εκδίδει έργα του με την οικονομική βοήθεια φίλων.

Από το 1831 επιδιώκει πλέον να ζει αποκλειστικά από τη συγγραφή. Ήταν από τους πρώτους Αμερικανούς συγγραφείς που επιχείρησαν να ζήσουν μοναχά από το έργο τους ενώ σε ολόκληρη τη ζωή του θα αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα.

Ο γάμος με την 13χρονη ξαδέρφη, το «Κοράκι» και ο ύποπτος θάνατος

Το 1835 παντρεύτηκε την 13χρονη ξαδέρφη του Virginia Clemm και εκείνη πεθαίνει δύο χρόνια αργότερα από φυματίωση. Εκείνος αρχίζει έντονα την κατανάλωση αλκοόλ. Το 1845 δημοσιεύει το «Κοράκι» που χαίρει μεγάλη ανταπόκριση.

Το 1846 εγκαταστάθηκε σε εξοχικό σπίτι στο Φόρνταμ (σήμερα συνοικία της Νέας Υόρκης), όπου έγραψε για λογαριασμό του Godey’s Lady’s Book (Μάιος – Οκτώβριος 1846) μια σειρά κειμένων με τίτλο «Οι λόγιοι της Νέας Υόρκης» («Literati of New York»). Επρόκειτο για μια παρουσίαση προσωπικοτήτων της εποχής του, με τα σχετικά κουτσομπολιά, τα οποία τον οδήγησαν στο δικαστήριο με την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης.

Παράλληλα, εκείνη την εποχή σχεδιάζει να εκδώσει δικό του λογοτεχνικό περιοδικό, κάτι που όμως δεν προφταίνει να υλοποιήσει αφού, στις 7 Οκτωβρίου του 1849, σε ηλικία 40, πεθαίνει στη Βαλτιμόρη, υπό συνθήκες που δημιούργησαν πολλά ερωτηματικά.

Ο Πόε είχε ορισμένα προαισθήματα για τον επικείμενο θάνατό του, όταν έφυγε από το Ρίτσμοντ για την Βαλτιμόρη στα τέλη Σεπτεμβρίου. Στις 3 Οκτωβρίου 1849 βρέθηκε μεθυσμένος και σε οικτρή κατάσταση καταμεσής του δρόμου και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Στις 5 το πρωί της 7ης Οκτωβρίου 1849 άφησε την τελευταία του πνοή και τάφηκε στο Πρεσβυτεριανό Νεκροταφείο της Βαλτιμόρης.

Η αιτία θανάτου του είναι άγνωστη. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες για κατάχρηση αλκοόλ, εγκεφαλική συμφόρηση, χολέρα, ναρκωτικά, καρδιοπάθεια, λύσσα, φυματίωση έως και αυτοκτονία. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε βιαστικά και με ελάχιστα άτομα, αφού δεν υπήρξε κανονική ανακοίνωση του γεγονότος.

Οι θαυμαστές του έργου του

Ο Μπωντλαίρ ήταν από τους πρώτους μελετητές του έργου του, μεταφράζοντας το σύνολό του στα γαλλικά. Θαυμαστές του έργου του ήταν οι Χ.Φ. Λάβκραφτ, ο Γουώλτ Ουίτμαν, ο Ιούλιος Βέρν, ο Όσκαρ Γουάλντ, ο Ουίλλιαμ Φώκνερ και ο Τ.Σ. Έλιοτ, ο οποίος ήταν αυστηρός απέναντί του αλλά εκτιμούσε το κριτικό του έργο.