Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι ένας γνήσιος λαϊκός ερμηνευτής, που με την φωνή και τα τραγούδια του μιλάει στην καρδιά μας.

Με μεγάλη προσωπική δισκογραφία και κομμάτια ερμηνευμένα με τον δικό του αυθεντικό τρόπο, έχει τραγουδήσει όπου υπάρχουν Έλληνες.

Ο ίδιος ωστόσο, δεν είχε εύκολα παιδικά χρόνια

Η οικογένειά του πολύ δύσκολα τα έβγαζε πέρα και πολλές φορές δεν υπήρχε καν ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι.

Σε συνέντευξή του, στη εκπομπή «Αυτός και ο άλλος», ο Γιώργος Μαργαρίτης, έχει εξομολογηθεί τις δυσκολίες που πέρασε μικρός.

«Οι ευχάριστες στιγμές των παιδικών μου χρόνων ήταν ο καημός που υπήρχε μέσα μου για το καλό τραγούδι. Στο δημοτικό, που άκουγα μουσική στα καφενεία του χωριού και στους μεγαλύτερους από μένα που γλεντούσαν και τα έσπαγαν με τσιπουράκι και στραγάλια. Αυτό ήταν το καλό μου», είπε τότε.

Και πρόσθεσε συγκινημένος: «Από κει και πέρα δεν θέλω να το θυμάμαι το χωριό μου. Συγνώμη, δεν θέλω να θυμάμαι την παιδική μου ηλικία. Τι να πρωτοθυμηθώ… Που δεν είχαμε να φορέσουμε ρούχα; Που δεν είχαμε να φάμε; Δεν εύχομαι στην πατρίδα μας να ξανασυμβεί αυτό το πράγμα».

Στην ίδια συνέντευξη μίλησε και για τις αδυναμίες του, όπως ο τζόγος και το αλκοόλ. «Ο τζόγος με ταλαιπωρούσε για 10 χρόνια. Δεν θυμάμαι πόσα έχω χάσει. Ρίχναμε ζαριές με 50.000. Ήταν και άλλοι επώνυμοι στο τραπέζι».

«Δεν μου άρεσε η φωνή μου. Γιατί δεν είχα όρεξη. Και λέω «Γιώργο, δεν πετάς και τα μαύρα και τα άσπρα και τα τσιγάρα και το ποτό;» Και τα έδωσα μία όλα. Εγώ δεν ελέγχομαι πάρα πολύ. Η νύχτα είναι το παν για εμένα, όπως είναι και το καλό τραγούδι», κατέληξε.

Headlines