Πάμελα Άντερσον: Δώδεκα μήνες «καθαρή από άντρες»

Λίγο πριν χτυπήσει η covid, η Πάμελα Άντερσον επέστρεφε στο σπίτι της στον Καναδά από τη Μασσαλία της νότιας Γαλλίας. Όχι σε ένα οποιοδήποτε μέρος του Καναδά, αλλά στο Ladysmith στο νησί του Βανκούβερ και στο λευκό σπίτι με τις πλάκες όπου μεγάλωσε. «Τόπος του εγκλήματος» το αποκαλεί.

Στη Γαλλία ζούσε με τον ποδοσφαιριστή Adil Rami για ένα χρόνο, αλλά της είχε ραγίσει η καρδιά. Δεν ήταν απλώς εκρηκτικά ζηλιάρης, αλλά εξακολουθούσε να έχει σχέση με μια γυναίκα με την οποία είχε παιδιά. «Απλά βγες με κάποιον φυσιολογικό», σκέφτηκε, με το φάντασμα των πρώην συζύγων ροκ σταρ Tommy Lee και Kid Rock να κλωτσάει ίσως πόρτες στο πίσω μέρος του μυαλού της.

Οι ανακαινίσεις είχαν αρχίσει στο νέο-παλιακό της σπίτι και το μάτι της Άντερσον έπεσε σε έναν από τους εργολάβους. Φυσιολογικό. Ένα χρόνο αργότερα και 25 κιλά βαρύτερη από τις νυχτερινές τους συνεδρίες με μπύρες, καθόταν στον καναπέ θέλοντας – απελπισμένα θέλοντας όμως – ο πέμπτος σύζυγός της να πει κάτι ενδιαφέρον. «Ωχ» αναστενάζει τώρα. «Το κανονικό ήταν το χειρότερο».

Τέλος οι άντρες

Έτσι, με άλλο ένα διαζύγιο στο ενεργητικό της, η Άντερσον αποκήρυξε τους άντρες και κοίταξε καλά τη ζωή της. Μπήκε σε ντουλάπια και σοφίτες, αδειάζοντας τις από αναμνήσεις – ημερολόγια, επιστολές, υλικό από ειδήσεις και εκπομπές, βιντεοκασέτες από το σπίτι (όπως ξέρουμε καταγράφει τα πάντα στην κάμερά της) – και προσπάθησε να χαρτογραφήσει τη ζωή της. Τι απέγινε αυτό το αγοροκόριτσο που ήταν κάποτε, με τις φακίδες και τα γκρίζα μάτια; Γιατί η ζωή της φαινόταν να κινείται σε τρελές στροφές γύρω από τοξικές σχέσεις; Ούτε καν η ίδια δεν μπορούσε να καταλάβει την τυχαία πορεία της καριέρας της.

Λίγοι χρειάζονται υπενθύμιση ότι η Άντερσον έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό μέσω του περιοδικού Playboy και της τηλεοπτικής σαπουνόπερας Baywatch (1992-97) ή ότι το 1996 κλεμμένο ιδιωτικό υλικό της ίδιας και του συζύγου της Τόμι Λι που έκαναν σεξ έγινε viral στον νεοσύστατο παγκόσμιο ιστό, αποκομίζοντας 77 εκατ. δολάρια (50 εκατ. λίρες) σε 12 μήνες για τους παράνομους διανομείς. Η Άντερσον δεν επωφελήθηκε ποτέ ούτε ένα σεντ. Αντίθετα, η καριέρα της έπεσε κατακόρυφα, ο γάμος της ναυάγησε και έγινε η δημόσια πόρνη Νο 1. Κατά καιρούς σκεφτόταν: «Γιατί με μισούν τόσο πολύ; Γιατί με μισούν αυτοί οι μεγάλοι άντρες;».

Αλλά επίσης: γιατί έπαιζε μπάλα; Γιατί ανέχτηκε τον τελετουργικό εξευτελισμό; Γιατί καθόταν κάτω από τα φώτα του στούντιο ξανά και ξανά, κωμικοί να κάνουν το ίδιο άθλιο αστείο για 10, 15, 25 χρόνια; (Alan Carr το 2010: «Έχει πλάκα να σε πηδάνε, έτσι δεν είναι, Pammy; Έχω δει την κασέτα»). Τι την οδήγησε από τη μία αναμφισβήτητα κακή απόφαση (ας πούμε, Big Brother 2011) στην επόμενη (γερμανικό Big Brother 2013);

Μια σειρά κακών αποφάσεων

Υπήρχαν επίσης πολλοί πραγματικοί κακοί φίλοι. «Μετά την κασέτα, δεν ήταν σαν να προσέλκυα άντρες που είχαν τις καλύτερες προθέσεις». Το 2006, παντρεύτηκε και κατέθεσε αίτηση διαζυγίου από τον Kid Rock. Το 2007, παντρεύτηκε και εγκατέλειψε τον παίκτη πόκερ Rick Salomon: «Κατέληξε να είναι μεγάλος τοξικομανής. Βρήκαμε μια πίπα κρακ στο χριστουγεννιάτικο δέντρο». (Ο ίδιος εξακολουθεί να το αρνείται αυτό, υποστηρίζοντας ότι ήταν κάποιου άλλου.)

Παντρεύτηκε ξανά τον Salomon το 2014 αφού εκείνος «καθάρισε» και χώρισε ξανά το 2015. Λέει ότι θα παντρευόταν τον φίλο της, τον ακτιβιστή Τζούλιαν Ασάνζ, αν αυτό τον έβγαζε από τη φυλακή. Στις αρχές του 2020 παντρεύτηκε έναν παλιό μνηστήρα, τον Jon Peters, αλλά αργότερα αρνήθηκε ότι η ένωση ήταν ποτέ νόμιμη- τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους παντρεύτηκε τον «κανονικό» Dan Hayhurst, αλλά τον εγκατέλειψε αμέσως μετά.

Εγκατέλειψε εντελώς τον εαυτό της, σκέφτεται τώρα. «Είναι μια μορφή αυτοκτονίας». Αν δεν υπήρχαν οι γιοι της Brandon και Dylan Lee, λέει, δεν θα ήταν εδώ. «Τα τελευταία 20 χρόνια εξαφανίστηκα. Εξαφανίστηκα ακόμα και για τον εαυτό μου. Έπινα, δοκίμαζα ναρκωτικά – δεν ήμουν δηλαδή εγώ. Απλά ξέφυγα από τα όρια». Ήταν «δύσκολη» στη δουλειά της. «Μη διαχειρίσιμη, με αποκαλούσαν».

Έκανε ψυχοθεραπεία; «Πλάκα μου κάνεις; Αν είχα ψυχολόγο, πιστεύεις ότι θα συνέβαιναν όλα αυτά;».

Δείτε το τρέιλερ της δικής της νέας ταινίας για τη ζωή της

Δώδεκα μήνες αποχή από τους άντρες

Έτσι, τον Ιανουάριο του 2022, έθεσε στον εαυτό της έναν στόχο: «Να μην συναντήσω κανέναν άντρα. Απλά να συγκεντρωθώ … να είμαι ερωτευμένη με τον εαυτό μου». Κάνει μια παύση. «Πιστέψτε με, ήμουν ανήσυχη. Έχω σκεφτεί: «Λοιπόν, ίσως θα έπρεπε να τηλεφωνήσω …;». Και μετά..: «Όχι.»».

Σήμερα, είναι 12 μήνες καθαρή από τους άνδρες, ας πούμε, και έχει πολλά να επιδείξει για το διάστημα της ανάρρωσης.

Εκτός από το ότι ανέβηκε στο Μπρόντγουεϊ ως Ρόξι στο Σικάγο τον περασμένο Απρίλιο, έχει γράψει τα απομνημονεύματά της, Love, Pamela, και ενθαρρυμένη από τους γιους της έχει γυρίσει ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή της, Pamela, a Love Story.

Η φωνή έχει την απαλή ζωντάνια της Μέριλιν Μονρόε -την οποία αναφέρει στη φωτογράφηση για την Guardian- και υπάρχει αυτή η σκληρότητα, υποβαθμισμένη με ευστροφία και μια σκανδαλώδη ευπάθεια που θυμίζει κάπως την Ντόλι Πάρτον. Οι πρόδρομοι για το λουκ της στο Baywatch ήταν η Brigitte Bardot, η Jayne Mansfield, η Jean Harlow- είναι το πρότυπο της ανδρικής φαντασίωσης που εκτείνεται πίσω στην Αφροδίτη του Botticelli, με τα υπέροχα μαλλιά, τα στήθη και το όστρακο του στρειδιού.

Η τοξικότερη δεκαετία για τις γυναίκες

Η Άντερσον πήρε τα μάτια της γάτας, τα φρύδια με μολύβι και τη στοίβα μαλλιών της Marie Antionette και τους έδωσε λίγη επιπλέον φωτιά: κάτι αδηφάγο, άκομψο και ιδιότυπο της δεκαετίας του 1990. Η ιστορία της έχει να κάνει με τον εθισμό στον έρωτα, σίγουρα, αλλά και με τη ζωή στην πρώτη γραμμή εκείνης της εποχής.

Σε περίπτωση που κάποιος είναι ακόμα διστακτικός σχετικά με το πόσο τοξικό ήταν για τις γυναίκες που βρίσκονταν στη δημοσιότητα εκείνη τη δεκαετία, η ιστορία της Άντερσον το ξεσκεπάζει.

Μετά την κλοπή της κασέτας, τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο σκοτεινά.

Πώς ξεκίνησαν όλα;

Η Πάμελα Άντερσον ήταν 22 ετών, με μαλλί-άχυρο και μικροσκοπική μέση, όταν την εντόπισε σε έναν αγώνα καναδικού ποδοσφαίρου ένας ανιχνευτής της μπύρας Labatt’s και την έκανε το κορίτσι της μπλε ζώνης. Τότε, υπήρχε κάτι ακατονόμαστο και φυσικό στη γοητεία της που έμοιαζε ταυτόχρονα συνηθισμένο και, για έναν συγκεκριμένο τύπο άνδρα ισοδυναμούσε με καθαρό σεξ που έσταζε. Στο Λος Άντζελες, η υπεύθυνη φωτογραφιών του Playboy, Marilyn Grabowski, είδε την εικόνα της, έσβησε το τσιγάρο της και σήκωσε το τηλέφωνο.

Στο Βανκούβερ, η Άντερσον δούλευε σε ένα σολάριουμ και ζούσε με έναν φωτογράφο ονόματι Μάικλ. Ένας προηγούμενος φίλος της την είχε πετάξει έξω από ένα τροχόσπιτο, αλλά ο Μάικλ ήταν απατεώνας. «Όταν βλέπεις το αγόρι σου να πλένει το πέος του στο νεροχύτη, αυτό είναι σημάδι ότι μάλλον έχει σχέση» λέει η ίδια, χωρίς περιστροφές. «Στο άκουσμα της λέξης Playboy, ο Μάικλ έτρεξε στην κουζίνα και πέταξε στο κεφάλι μου έναν δίσκο με μαχαιροπίρουνα».

Έφτασε στο Λος Άντζελες, για πρώτη φορά με αεροπλάνο, και στην έπαυλη του Playboy την οδήγησαν δίπλα από πορτραίτα γυμνών γυναικών. Χρειάστηκε να την πείσουν να βγάλει το εσώρουχό της, «από το οποίο κρατιόμουν με νύχια και με δόντια» επειδή η γκαρνταρόμπα της για την πρώτη της φωτογράφιση ήταν μποτάκια, ένα σχολικό σακάκι, μια γραβάτα και τίποτα άλλο. Στη συνέχεια, έκανε εμετό.

Μέσα στην έπαυλη του Playboy

Η έπαυλη ήταν γεμάτη από ηθοποιούς, μουσικούς, «φιλάνθρωπους», καλλιτέχνες. Είδε τον Tony Curtis, τον Scott Baio, τον James Caan, τον Sean Penn και τον Jack Nicholson δίπλα σε «όμορφες γυναίκες με μακριά μεταξωτά φορέματα, τη Monique St Pierre με κομμένα μαλλιά σαν τη Michelle Pfeiffer».

Στεκόμενη εκεί με το acid-wash τζιν της, το μπλουζάκι των Nirvana και «εκείνες τις κάλτσες με τις μπάλες στο πίσω μέρος», η Άντερσον σκέφτηκε: Πώς μπορώ να τους μοιάσω περισσότερο; Η Kimberley Hefner εκμυστηρεύτηκε: «Ξέρεις ότι όλες έχουν κάνει χειρουργικές επεμβάσεις;».

Αυτόματα είπα «Αλήθεια; Πού μπορώ να εγγραφώ; Δεν σκέφτηκα και πολύ αυτή την απόφαση», λέει η Άντερσον μετανιωμένη. «Δεν σκέφτηκα πολύ τίποτα».

Όσο κι αν προσπαθεί ο δημοσιογράφος της Guardian να πείσei τhν Άντερσον να καταδικάσει τον Χιου Χέφνερ ως έναν βρώμικο παλιoανώμαλο, έναν που έπαιξε θεμελιώδη ρόλο στη βιομηχανοποίηση της εκμετάλλευσης των γκλάμουρ μοντέλων, αυτή αρνείται.

Η Άντερσον είναι πιστή μέχρις εσχάτων. Βλέπει το Playboy ως ένα είδος ακαδημίας. Πιστεύει ότι βοήθησε τις νεαρές γυναίκες, μερικές από τις οποίες – ενδεχομένως πολλές, «μπορώ μόνο να μαντέψω» λέει – ξέφευγαν από πολύ άσχημα πράγματα στο σπίτι. Είναι γενναιόδωρη, ακόμη και αφού λέει ότι ο Χεφ τις διέταζε να γυμνάζονται στη «σπηλιά» -την υπερθερμασμένη πισίνα του Playboy- επειδή «τα χνούδια των ρούχων μπαίνουν στα φίλτρα».

«Ήταν ο πρώτος κύριος που γνώρισα ποτέ. Ο πρώτος άνθρωπος που μιλούσε με αυτόν τον τρόπο: «Αγάπη μου, αγάπη μου». Τα smoking suits, η μαύρη γραβάτα- ήταν μυστηριώδης και θεατρικός. Δεν είχα πάει ποτέ πουθενά όπου κάποιος φορούσε κοστούμι». Επιπλέον, προσφέρθηκε να την πληρώσει κανονικά: 15.000 δολάρια για να είναι στο κεντρικό θέμα τον Φεβρουάριο του 1990.

Η αφέλεια της ηλικίας και της εποχής

Για την εποχή εκείνη γενικά, λέει: «Ήμουν αρκετά αφελής» καθώς τα απομνημονεύματά της ξεδιπλώνουν τη μια μετά την άλλη χρυσοποίκιλτη ιστορία σεξιστικής υπερβολής. Εδώ γνώρισε για πρώτη φορά τον παραγωγό Jon Peters, ο οποίος συστήθηκε με τα επιτεύγματά του – Rain Man, Batman, A Star Is Born – πριν την εγκαταστήσει σε ένα σπίτι δίπλα στο σπίτι του Ronald Reagan στο Bel Air.

Έστελνε καθημερινά δώρα – από Cartier, Ralph Lauren, Azzedine Alaïa – με σοφέρ. Ένα σμόκιν χωρίς πλάτη όπως αυτό στο Flashdance, τζοντγούρες και μπότες ιππασίας. Λέει ότι ήταν σαν το Pretty Woman. Της έδωσε ένα Filofax Tiffany, ένα ρολόι Cartier Tank, ένα διαμαντένιο βραχιόλι. «Ζητούσε να του τρίβω το κεφάλι και να του γαργαλάω το λαιμό, αλλά όχι κάτι παραπάνω», γράφει.

Μετακόμισε με τη συμβουλή μιας φίλης της

Υπήρχαν και άλλοι. Κάποιος πρόσφερε 10.000 δολάρια μόνο και μόνο για να κάνει τζακούζι μαζί της («Αυτό ακούγεται περισσότερο από τζακούζι», είπε εκείνη και αρνήθηκε)- κάποιος άλλος χιλιάδες δολάρια την ημέρα για να κάθεται δίπλα σε μια πισίνα σε ένα απομακρυσμένο νησί («Δεν νομίζω» απάντησε).

Η ικανότητά της να αποφεύγει τέτοιες καταστάσεις είχε να κάνει λιγότερο με το savoir faire και περισσότερο «επειδή ήμουν σαν τον Mr Magoo» – με άλλα λόγια, τυφλή τύχη. Διάσημοι άνδρες παρακαλούσαν να τη συναντήσουν, βάλε στην εξίσωση και τον Φιντέλ Κάστρο, πρόεδρο της Κούβας. Έχασε ένα τηλεφώνημα από τον Τζον Κένεντι Τζούνιορ – τον οποίο ήταν «πολύ ντροπαλή» για να ξανακαλέσει. Ο ηθοποιός Sylvester Stallone της πρόσφερε ένα διαμέρισμα και μια Porsche για να γίνει το Νο 1 κορίτσι του. «Και εγώ είπα: «Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει και Νο 2;»».

Η Γκραμπόφσκι περιέγραψε την Άντερσον ως «το DNA του Playboy». Το Baywatch της ζήτησε να περάσει από οντισιόν για το σόου τους 12 φορές – επιμένοντας ακόμα και όταν δεν εμφανιζόταν. Τώρα γελάει με τις πρώτες της σημειώσεις από τον σκηνοθέτη: «Προσποιήσου ότι είναι αληθινό!». Αλλά μόλις μπήκε στο κόκκινο μαγιό και έπαιζε την CJ, δεν υπήρχε επιστροφή. Το Baywatch έγινε η τηλεοπτική σειρά με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση στον κόσμο, με εβδομαδιαία τηλεθέαση 1,1 δισ. θεατών σε 142 χώρες.

Η σχέση της με τον ντράμερ των Mötley Crüe, Tommy Lee

Γνωρίστηκαν την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1994, και στη συνέχεια εκείνος τη βομβάρδιζε με 40 ή 50 τηλεφωνήματα την ημέρα πριν την ακολουθήσει σε μια φωτογράφιση στο Κανκούν, όπου παντρεύτηκαν τέσσερις ημέρες αργότερα με τα μαγιό τους σε μια παραλία – αναμασήθηκε στην πρόσφατη μίνι σειρά Pam & Tommy με πρωταγωνίστρια τη Lily James.

Η ίδια αισθάνεται «παραβιασμένη» από τους δημιουργούς της, τη Hulu, οι οποίοι δεν επικοινώνησαν ποτέ μαζί της. «Πώς τους επιτρέπεται να το κάνουν αυτό;».

Υποτίθεται ότι την έδειξαν με συμπάθεια, αλλά στην πραγματικότητα ήταν άλλη μια περίπτωση λεηλασίας της ζωής της για το κέρδος άλλων. Η Τζέιμς έπαιξε την Άντερσον χωρίς να έχει καθόλου από το σθένος της πραγματικής της ζωής. «Άκουσα ότι ήταν υποψήφια για Emmy, αλλά ίσως αυτό να ήταν ένα αστείο» λέει (δεν είναι).

Υποχωρεί. «Δεν φταίει εκείνη, είναι μια δουλειά. Αλλά όποιος την δημιούργησε – λοιπόν, αισθάνομαι πάλι σαν κάτι άλλο κλεμμένο να μου λείπει».

Δείτε το τρέιλερ του Παμ&Τόμι 

*Το άρθρο είμαι κομμάτι ενός μεγαλύτερου δημοσιεύματος στην theguardian.com

*Επιμέλεια: Έφη Αλεβίζου