Νίκος Βέρτης: «Μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω» – Ξέσπασε ο τραγουδιστής

Για την προσωπική του ζωή μίλησε, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή που παραχώρησε σε περιοδικό ο Νίκος Βέρτης.

Ο τραγουδιστής ερωτηθείς για τις φήμες που τον θέλουν ομοφυλόφιλο, με το πρόσχημα πως δεν έχει εμφανιστεί δημοσίως με σύντροφό του, απάντησε πως «αν ήμουν γκέι, δε θα ντρεπόμουν να το πω δημοσίως».

«Με έλεγαν Τούρκο, μετά Αλβανό…»

«Όταν ακούς κάτι που δεν ισχύει, το προσπερνάς. Τα πρώτα χρόνια με έλεγαν Τούρκο, μετά Αλβανό. Μετά είπαν ότι ο πατέρας μου είναι πολύ πλούσιος και εξαιτίας του έκανα καριέρα. Ο καθένας έλεγε ό,τι ήθελε. Πράγματα που δεν ισχύουν δεν με απασχολούν. Καταρχήν έχω μεγαλώσει στην Ολλανδία και μισώ τους ανθρώπους που ντρέπονται για τις ιδιαιτερότητές τους. Αν είσαι gay, δεν πρέπει να ντρέπεσαι να το πεις. Είχα παιδικούς φίλους gay, οι οποίοι δεν ντρέπονταν για αυτό» δήλωσε ο δημοφιλής τραγουδιστής στο People.

«Αν ήμουν gay, λοιπόν, δεν θα ντρεπόμουν με τίποτε να το πω δημόσια. Δυστυχώς για κάποιους και ευτυχώς για κάποιες, είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στη γη που θα είχα έστω και 1% μέσα μου ομοφυλοφιλικές τάσεις. Προσωπικά, ξέρεις, λυπάμαι για εκείνους που δεν έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους και τους απομακρύνω από κοντά μου».

Σε ερώτηση για το αν θα εκνευριζόταν σε περίπτωση που τον φλέρταρε ένας άντρας, απάντησε: «Δεν θα τσατιζόμουν. Εξαρτάται, βέβαια, και από τον τρόπο. Γνωστός άνθρωπος με φλέρταρε με χυδαιότητα και γλίτωσε το ξύλο στο δευτερόλεπτο, χωρίς όμως να νιώθω την ανάγκη να αποδείξω τι είμαι. Όσα λάθη και να έχω κάνει στη ζωή μου, η ηθική μου είναι πάντα ψηλά και μακάρι όλοι οι άντρες να φορούσαν τα παντελόνια που φοράω!».

Ο τραγουδιστής μίλησε για τη χρήση ναρκωτικών, θέμα για το οποίο στο παρελθόν έχει επικριθεί τασσόμενος υπέρ της απελευθέρωσής τους.

«Έχουμε παρωπίδες σε κάποια θέματα. Αυτό που ξέρω είναι ότι από τους δέκα φίλους μου στην Ολλανδία οι δύο έκαναν χρήση ναρκωτικών. Στην Ελλάδα, όμως, από τους δέκα φίλους μου, οι οκτώ έχουν κάνει σίγουρα κάποια στιγμή ναρκωτικά στη ζωή τους. Εγώ μπορεί να μεγάλωνα δίπλα στα ναρκωτικά, αλλά δεν τα ακούμπησα. Από τη στιγμή που δεν ήταν απαγορευμένα στην Ολλανδία και δεν υπήρχε ανάγκη να το παίξει κανείς cool και μάγκας, γιατί να τα ακουμπήσει; Είναι καλύτερο να δίνεις την επιλογή με την αποποινικοποίηση, γιατί οι Ολλανδοί που παίρνουν ναρκωτικά είναι πολύ λιγότεροι από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους».