Τουρκία: Ποιοι και γιατί θέλουν τον Ερντογάν στην εξουσία – Και ποιοι όχι

Τέσσερις μήνες πριν από τις κρίσιμες εκλογές στην Τουρκία, είναι πλέον πασιφανές ότι σχεδόν κανείς δεν θέλει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξανά νικητή τους, κι όμως ο Τούρκος πρόεδρος βρίσκεται πάλι κοντά στο να κόψει το νήμα.

Τι κι αν τα μεγαλύτερα έντυπα στον κόσμο, όπως ο Economist ή το Washington Examiner καταφέρονται εναντίον του με χαρακτηρισμούς όπως «κακοήθης καρκίνος» ή «σατανικός κακοποιός», η αυξανόμενη επιρροή της χώρας του μετά την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία δυσκολεύει τους περισσότερους, αλλά εξυπηρετεί αρκετούς.

Αυτό ακριβώς μαζί με το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει αποδείξει πολλές φορές στο πρόσφατο παρελθόν ότι όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, είναι που προβληματίζει και την ελληνική κυβέρνηση, μήπως αυτή τη φορά τραβήξει το σκοινί περισσότερο στα όρια ενός… «λάθους».

Με όρους πόκερ ο Τούρκος πρόεδρος είναι ένας πολύ κακός και σίγουρα εμμονικός παίκτης. Ποντάρει συνεχώς στο χαρτί του εθνικισμού, προσπαθεί να δείξει δυνατός σε μια χώρα που παραπαίει οικονομικά, ορθώνει το Ισλάμ τοίχο απέναντι στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, αλλά βρίσκεται.. «ontilt». Αυτό σημαίνει ότι παρότι το απερίσκεπτο παιχνίδι του έχει φέρει ξανά και ξανά κακά αποτελέσματα, αφού τα πολυπόθητα F-16 δεν πρόκειται να «σκίσουν» τους τουρκικούς ουρανούς και στην Συρία δεν έγινε το πρώτο βιολί όσο και να πίεσε τον Ρώσο μαέστρο, εκείνος ποντάρει και πάλι σε αυτό την επανεκλογή του τον Μάιο.

Μοναδικό ατού του, όπως σημειώνει και στο CNN ο Σινάν Ουλγκέν, διευθυντής του ερευνητικούς ιδρύματος EDAM, το γεγονός ότι «από την οπτική γωνία των μεγάλων δυνάμεων, ο Ερντογάν ‘’κουμπώνει’’ στο σταυροδρόμι ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή», ιδιαίτερα μετά την ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη. Κάπως έτσι κερδίζει φίλους, απέναντι στους γνωστούς πολέμιους του. Ποιοι όμως από το παγκόσμιο σκηνικό ψηφίζουν τον Τούρκο πρόεδρο και ποιοι του ρίχνουν μαύρο και γιατί;

Από τη Ρωσία με… αγάπη

Η ψήφος της Ρωσίας υπέρ της επανεκλογής του Ερντογάν δεν είναι μυστική. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν άλλαξε μόνο την επιρροή της γειτονικής χώρας στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά και τη σχέση της με τη χώρα του Βλαντιμίρ Πούτιν. Η στενή σχέση των δύο ανδρών επιτρέπει στον Ρώσο πρόεδρο να χρησιμοποιεί τον Τούρκο ομόλογο του ως τα μάτια και τα αυτιά του στο ΝΑΤΟ.

Ο Ερντογάν δεν ακολούθησε τους δυτικούς συμμάχους του στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας κι ανταμείφθηκε με τη στήριξη του Πούτιν στη δημιουργία ενός περιφερειακού κόμβου φυσικού αερίου στην Τουρκία, αλλά και στην ολοκλήρωση του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου στη χώρα, το οποίο αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία φέτος, σύμφωνα με το πρακτορείο TASS. Η συνεργασία των δύο χωρών στην Συρία δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για το ποιος θέλει ο Πούτιν να κερδίσει τις εκλογές στην Τουρκία.

Τα καλά και τα συμφέροντα του αραβικού κόσμου

Τα αραβικά κράτη μπορεί να μην αισθάνονται άνετα με τον ρόλο της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι έχουν προτιμήσει να αφήσουν τις όποιες διαφωνίες τους στην άκρη και να συνεργαστούν με τον Ερντογάν. Η πρόσφατη επαναπροσέγγιση τους προσέφερε στον Τούρκο πρόεδρο τον πακτωλό χρημάτων που χρειαζόταν η οικονομία της χώρας του για να πάρει ανάσα και ανέδειξε τον ίδιο σε έναν ηγέτη που ξέρει να ελίσσεται όταν οι καταστάσεις το απαιτούν.

Κάπως έτσι τερματίστηκε η πικρή διαμάχη ανάμεσα στην Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία που είχε ξεσπάσει λόγω της άγριας δολοφονίας του Σαουδάραβα δημοσιογράφου της Washington Post, Τζαμάλ Κασόγκι, στην Κωνσταντινούπολη το 2018 και ο Ερντογάν πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη επίσκεψη του στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα τα τελευταία δέκα χρόνια τον περασμένο χρόνο.

Το κέρδος του Τούρκου προέδρου είναι τα 5εκατομμύρια δολάρια από τη Σαουδική Αραβία και το επενδυτικό κεφάλαιο ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων που «αφίχθη» στη χώρα του από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αποδεικνύοντας ότι στον αραβικό κόσμο τον θεωρούν ήδη νικητή των επερχόμενων εκλογών.

Ο προβληματισμός της Δύσης

Τα κράτη της Δύσης θα ήθελαν πολύ, σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο, να ζήσουν την επόμενη μέρα του Ερντογάν στην Τουρκία. Η απόφαση του Τούρκου ηγέτη να βάλει φρένο στην ένταξη της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ προβληματίζουν εξίσου τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που ξέρουν καλά ότι η Τουρκία για να δώσει λίγα πρέπει να πάρει πολλά. Αυτό έχει συμβεί πολλές φορές με την εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ επιχειρείται ξανά με αποδέκτη την αμερικανική κυβέρνηση από την οποία ο Ερντογάν καίγεται να πάρει τα F-1, σημειώνει ο Ουλγκέν.

Όπως έγραφε προ ημερών και το Stern για τον «εμπρηστή» Ερντογάν «προκειμένου να εξασφαλίσει την εξουσία, αναμοχλεύει συγκρούσεις στη χώρα του, στη Συρία και εδώ στη Γερμανία. Από την Ουκρανία έως τη Συρία, ο Ερντογάν κρατάει πολλά νήματα στα χέρια του και χρησιμοποιεί αναλόγως την ισχύ του».

Και το ερώτημα παραμένει αν θα καταφέρει και αυτή τη φορά να κερδίσει τις εκλογές με τα ίδια κόλπα, στρεφόμενος ακόμα και εναντίον της Ελλάδας. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι «ο νταής που κάθεται σε ένα πολυτελές ανάκτορο, εκτοξεύοντας διαταγές σε τρομοκρατημένους αυλικούς, που δεν τολμούν να επισημάνουν τα λάθη του», όπως τον χαρακτήρισε αυτές τις μέρες ο Economist, θα τα παίξει όλα για όλα για τη νίκη. Και θα την πάρει, εκτός αν σκοντάψει στην οικονομία, που σύμφωνα με τη γνωστή αμερικανική φράση, φταίει για όλα…