Τη στιγμή που το πολιτικό προσωπικό της χώρας «ξιφουλκεί» για το κατάλληλο ύψος στο οποίο πρέπει να αυξηθεί ο κατώτατος μισθός, υπάρχει ένας κλάδος που έχει αυτορυθμιστεί και μάλιστα εδώ και χρόνια.

Στον τουρισμό το θέμα έχει λυθεί. Για την ακρίβεια όλα τα χρόνια των μνημονίων που οι κλαδικές συμβάσεις εξαφανίστηκαν από όλους τους κλάδους, στον τουρισμό συνέχισαν να τις υπογράφουν. Ακόμα και στις χειρότερες μέρες του 2012 ξενοδόχοι από τη μια και ξενοδοχοϋπάλληλοι και εργαζόμενοι στον επισιτισμό από την άλλη συναίνεσαν – προσέξτε – σε οριζόντια μείωση κατά 15% των αποδοχών τους προκειμένου να σώσουν τα επιδόματά τους. Ως αποτέλεσμα, όταν οι συμβάσεις των υπόλοιπων εργαζόμενων απώλεσαν τις κλαδικές τους συμφωνίες (κατά πολύ υψηλότερες) και υπήχθησαν στις πολύ χαμηλότερες αμοιβές της γενικής συλλογικής σύμβασης της ΓΣΕΕ με συντριπτικές μισθολογικές απώλειες, οι συνδικαλιστές του τουριστικού κλάδου είχαν τη «σοφία» συντεταγμένα να σώσουν ό,τι μπορούσε να σωθεί από τις αμοιβές. Με στόχο όταν η κατάσταση θα ισορροπούσε – όπως και νομοτελειακά ισορρόπησε – θα ξεκινούσαν τις αυξήσεις από μια υψηλότερη βάση και όχι από την κατώτατη της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Η… συνήθεια να υπογράφουν συνεχίστηκε και μετά το τέλος της κρίσης. Με αυξήσεις πλέον. Που πατούσαν πάνω στις διασωθείσες αμοιβές της περιόδου των μνημονίων.

Η τελευταία κλαδική σύμβαση εργασίας στον τουρισμό υπογράφτηκε το περασμένο φθινόπωρο. Από τη μια πλευρά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων και από την άλλη η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό – Τουρισμό. Τη στιγμή που η συζήτηση για τον κατώτατο μισθό κινείται στην περιοχή του 5-8%, οι δύο πλευρές σε συνέχεια των αυξήσεων των προηγούμενων ετών αποφάσισαν αύξηση των βασικών μισθών κατά 5,5% για το 2023 και επιπλέον αύξηση κατά 5% για το 2024.

Στις αρχές του 2023 τη στιγμή που ο κατώτατος μισθός στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας φτάνει τα 713 ευρώ, στον τουρισμό ξεκινάει για τις μικρές μονάδες (έως 20 δωμάτια) από τα 763,76 ευρώ και για τις μεγαλύτερες μονάδες στα 835,64 ευρώ.

Σε αυτές τις αμοιβές λόγω των παλιών κλαδικών συμβάσεων, εκείνων που έξυπνα οι συνδικαλιστικές τους ηγεσίες υπέγραψαν την περίοδο της κρίσης προστίθενται, πέραν από το επίδομα προϋπηρεσίας, οικογενειακών βαρών, ανθυγιεινής εργασίας και εκπαίδευσης, επίδομα στολής (10%) και επίδομα τροφής με συμφωνημένο και αναγραφόμενο στη σύμβαση διαιτολόγιο!

Ο κλάδος ωστόσο δεν περιορίστηκε στην κλαδική. Κάποιες καλές επιχειρήσεις που μπορούν προχωρούν σε ακόμα μεγαλύτερες οριζόντιες αυξήσεις μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων. Τελευταία υπέγραψε μια τέτοια με τους εργαζομένους της η Sani/Ikos και προβλέπει αύξηση 8% για τους 5.300 εργαζομένους στην Ελλάδα, τάση που είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν και άλλοι μεγάλοι τουριστικοί όμιλοι.

Ο τουρισμός είναι ένα καλό παράδειγμα πως η ωριμότητα των συνδικαλιστικών ηγεσιών, σε μια εποχή πανικού και πολλές φορές ακραίου λαϊκισμού, μπορεί να πετύχει καλά αποτελέσματα για τους εργαζομένους.

Headlines