Ακίνητα: Οι νέοι στην Ελλάδα δεν φεύγουν από το πατρικό τους μέχρι τα 34

Απατηλό όνειρο αποτελεί για τους περισσότερους νέους (18-34) στην Ελλάδα το να εγκαταλείψουν το πατρικό τους και να ανεξαρτητοποιηθούν αποκτώντας τη δική τους στέγη.

Σύμφωνα με τα αναλυτικά στοιχεία της Eurostat  το συγκεκριμένο ποσοστό στη χώρα μας αυξάνεται συνεχώς και μάλιστα μέσα σε 10 χρόνια έχει σημειώσει άνοδο άνω του 10%, καθώς το 2011 ήταν στο 61,7% και το 2021 «εκτινάχθηκε» στο 72,9%.

Το ποσοστό είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς η Ελλάδα βρίσκεται μόνο κάτω από την Κροατία στην οποία οι νέοι ηλικίας 18-34 δεν εγκαταλείπουν το παιδικό τους δωμάτιο σε ποσοστό 76.5%.

Ωστόσο παρότι το ποσοστό στην Κροατία είναι το μεγαλύτερο στην ΕΕ, η χώρα της βαλκανικής χερσονήσου έχει έναν λόγο αισιοδοξίας, καθώς υπήρξε μία μικρή μείωση 0,4% σε σχέση με το 2020.

Η χώρα μας φυσικά είναι κατά πολύ πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που για το 2021 κυμαίνεται στο 49,4%. Τα πρωτεία στην ανεξαρτησία των νέων κατέχουν οι χώρες της σκανδιναβικής, καθώς στη Δανία μόλις το 16% των νέων μένει στο πατρικό του και ακολουθούν η Σουηδία με 17,3% και η Φινλανδία με 18.2%.

Μάλιστα όπως φαίνεται στην έρευνα της Eurostat το ποσοστό αυτό συγκρίνεται μόνο με την Πορτογαλία που κυμαίνεται στο 72,3% και η άνοδος την τελευταία 10ετια είναι παρεμφερής με της χώρας μας, ενώ στην Ιταλία το ποσοστό ανέρχεται μεν στο 70.5%, ωστόσο έχει σημειώσει πολύ μικρότερη άνοδο από το 2011.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η άνοδος της Ιρλανδίας καθώς το ποσοστό των νέων που μένει στο πατρικό του έχει ανέβει κατά 20% μέσα σε 10 χρόνια. Συγκεκριμένα το 2011 μόλις το 42,4% έμενε με τους γονείς του μέχρι τα 34 σε σχέση με 62.4% το 2021.

Μεγάλη μείωση παρατηρείται στη Γερμανία όπου το 2011 ρο 43,8% των νέων έμενε στο πατρικό του σε αντίθεση με το μόλις 29.9% του 2021.

Δείτε αναλυτικά τα στοιχεία της Eurostat

Παρόμοια είναι και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, καθώς επτά στους δέκα νέους 25-34 ετών στην Ελλάδα δεν εγκαταλείπουν το πατρικό τους. Από το 2014, το ποσοστό για τις ηλικίες 18-34 φτάνει το 66,7% το 2017 και το 69,4% το 2019, από 58,4% το 2008.

Το ποσοστό θα αυξηθεί ραγδαία τα επόμενα χρόνια

Μάλιστα μιλώντας στην «ΑΥΓΗ της Κυριακής» ο επικεφαλής της E-Real Estates, Θέμης Μπάκας, εμφανίστηκε ιδιαίτερα απαισιόδοξος για το μέλλον. «Είμαστε πεπεισμένοι, και το έχουμε αναφέρει σε πολλές έρευνές μας, ότι το ποσοστό των νέων που θα γυρίσουν στο πατρικό τους, στο παιδικό τους δωμάτιο, θα αυξηθεί ραγδαία τα επόμενα χρόνια», σημείωσε αρχικά.

«Ο βασικός λόγος δεν είναι άλλος από τη μονομερή αύξηση του κόστους στέγασης και τη διατήρηση των εισοδημάτων σε χαμηλά επίπεδα σε συνάρτηση με τις ανάγκες τού σήμερα. Παράλληλα, ένας βασικός λόγος επιδείνωσης των ποσοστών των νέων που θα επιστρέψουν ή/και παραμείνουν στο παιδικό τους δωμάτιο είναι η μη ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου πλαισίου στεγαστικής πολιτικής, πρωτίστως με διεύρυνση των δικαιούχων και δευτερευόντως την άμεση αναχαίτιση του κόστους στέγασης», συμπλήρωσε.

Στροφή προς το ενοίκιο από το 2009

Από την κρίση του 2009 ξεκίνησε μια στροφή προς το ενοίκιο, ενώ οι νέοι επιλέγουν να φιλοξενούνται στους γονείς τους εξαιτίας της εκτόξευσης των τιμών των ενοικίων.

Τα υψηλότερα ποσοστά, σύμφωνα με τη μελέτη της Eurostat, κόστους στέγασης παρατηρήθηκαν στην Ελλάδα (32,4%), τη Δανία (21,9%) και την Ολλανδία (15,3%), ενώ στις αγροτικές περιοχές ήταν τα υψηλότερα στην Ελλάδα (22%), τη Βουλγαρία (13,3%) και τη Ρουμανία (10,8%). Οι καθυστερήσεις σε λογαριασμούς στεγαστικών δανείων, ενοικίων ή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας είναι μια άλλη ένδειξη ότι το κόστος στέγασης μπορεί να είναι πολύ υψηλό.

Παρά το γεγονός ότι οι τιμές και τα ενοίκια των κατοικιών αυξήθηκαν κατά την περίοδο 2010-2021, το ποσοστό των ατόμων που καθυστερούν στεγαστικά δάνεια, ενοίκια ή λογαριασμούς κοινής ωφέλειας στην ΕΕ μειώθηκε από 12,4% το 2010 σε 9,1% το 2021. Τα ποσοστά μειώθηκαν σε 20 κράτη – μέλη, αυξήθηκαν σε πέντε.

Οι αιτίες που οι Έλληνες σταμάτησαν να αγοράζουν το δικό τους «κεραμίδι» και από ιδιοκτήτες έγιναν ενοικιαστές είναι αρκετές, με την ιδιοκατοίκηση να μειώνεται την εποχή της οικονομικής κρίσης.

Τα τελευταία 20 χρόνια (1998-2019), ο βασικός μισθός έμεινε σταθερός, τη στιγμή που οι αξίες των διαμερισμάτων αυξήθηκαν κοντά στο 60%. Στη σημερινή συγκυρία, ο μέσος νέος του ευρωπαϊκού Νότου έρχεται αντιμέτωπος με υψηλές τιμές ακινήτων και την εκτόξευση του κόστους διαβίωσης λόγω του πληθωρισμού. Παράλληλα οι αυξήσεις των επιτοκίων αποθαρρύνουν τους νέους να αγοράσουν ακίνητο μέσω τραπεζικού δανεισμού.