Ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης αποκαλύπτει στο in τις αδυναμίες του «Τσολιά»

Ο Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης ύστερα από τις επιτυχημένες εμφανίσεις του το φθινόπωρο στην Κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου, μεταφέρει τώρα τη νέα του παράσταση για πέντε Παρασκευές στο ιστορικό Κύτταρο.

Από τις 3 Φεβρουαρίου ο αγαπημένος τσολιάς έρχεται να καταρρίψει όλα τα ρεκόρ και να σατιρίζει τους πάντες.

Αν και ο τσολιάς δεν χρειάζεται συστάσεις οι εμφανίσεις στο Κύτταρο είναι μια ευκαιρία να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Ο Αποστόλη Μπαρμπαγιάννης μίλησε στα in για τις προτιμήσεις του τσολιά αλλά και τις αδυναμίες του.

Πότε ξεκίνησε η ιδέα για τον Τσολιά;

Το μακρινό 2007 για τις ανάγκες της τηλεοπτικής Ελληνοφρένειας. Μας ζητήθηκε να κάνουμε μια τηλεοπτική μεταφορά της ραδιοφωνικής εκπομπής στον Σκάι κι έτσι επινοήσαμε αυτήν την καρικατούρα για να μας εκπροσωπήσει στην οθόνη.

Υπήρχαν περιορισμοί στην τηλεοπτική του εμφάνιση;

Όχι κανένας. Ήταν από τότε τόσο απρόβλεπτος, θρασύς και ταυτόχρονα τόσο γλυκόπιοτος, που δεν μπορούσε κανείς να τον μαζέψει ή να τον χαλιναγωγήσει.

Γιατί επέλεξες αυτό το σύμβολο;

Τι πιο κατάλληλο για να σατιρίσεις τον νεοέλληνα; Στη σάτιρα έτσι κι αλλιώς τα σύμβολα παίζουν βοηθητικό ρόλο, όχι κυρίαρχο. Προκειμένου να καταδείξεις κάτι είναι θεμιτό να χρησιμοποιήσεις, να αποδομήσεις, ακόμα και να παραποιήσεις οποιοδήποτε σύμβολο. Οι θεσμοί λοιπόν και τα σύμβολα, αποτελούν χρήσιμα εργαλεία προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος ενός έργου.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου θέμα να σατιρίζεις;

Το κυβερνητικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης. Πρόκειται για αστείρευτη πηγή σατιρικού περιεχομένου. Με μέτριους όμως κωμικούς.

Υπάρχει κάποιος πολιτικός που συμπαθεί ο τσολιάς;

Κωστής Χατζηδάκης. Τον παρακολουθώ και τον σκέφτομαι με συμπάθεια. Συμπονώ το σοβαρό της καταστάσεως και στέκομαι με διακριτικότητα και σεβασμό στην περίπτωση του.

Κάτι στην Ελλάδα που να του αρέσει;

Πάρα πολλά. Είναι ένας υπέροχος και φωτεινός τόπος, με ωραίους ανθρώπους και σπουδαία ενέργεια που δύσκολα θα αλλάξει, όσο κι αν το προσπαθούν με αξιοθαύμαστο ζήλο αυτοί που προωθούν και εκπροσωπούν τα σκοτάδια.

Υπήρξε ποτέ κάποιο γεγονός που ήταν τόσο τραβηγμένο από μόνο του και δεν ήξερες πώς να το σατιρίσεις;

Το πρόσφατο -θλιβερό για κάποιους- γεγονός με την κηδεία του έκπτωτου Βασιλιά και την διαχείριση της από την κυβέρνηση που δεν δέχθηκε να ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους, αλλά οι τιμές που χρεώθηκαν οι Έλληνες ήταν αρκετά ακριβές και η δημοσία δαπάνη που υποτίθεται ότι δεν έγινε, αλλά σε κάθε καμένο κούτσουρο δίπλα στεκόταν ένα άλλο κούτσουρο να το φυλάει και τόσες διανυκτερεύσεις, μεταφορές από τα αεροδρόμια, τέτοια κάλυψη από τα κανάλια, τέτοιο πιπίλισμα στο μυαλό και τελικά να καταφέρουν να μαζέψουν τον Σαμαρά με τα τσικό του, μερικούς ακροδεξιούς υπουργούς και μια χούφτα ανθρώπων απλωμένων -και κάποιων πληρωμένων- για να φανεί μεγάλη η ουρά, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία για ένα σατιρικό κείμενο παράστασης.