Το τρενάκι του τρόμου…

Τα θρίλερ –προφανώς- δεν τα επιλέγεις στο ποδόσφαιρο, όπως στις on demand υπηρεσίες της συνδρομητικής τηλεόρασης. Σίγουρα όμως δεν σε επιλέγουν κιόλας…

Με έναν τρόπο τα προκαλείς και αυτό σίγουρα είναι ένα πολύτιμο συμπέρασμα για τον Ολυμπιακό και τις περιπέτειες του στην τελευταία αγωνιστική εβδομάδα του Γενάρη. Πριν πέσει στη… φωτιά του Φλεβάρη.

Σε ένα σύντομο rewind: Εκείνο στο Περιστέρι μια Κυριακή πριν που το πλήρωσε τοις μετρητοίς αφήνοντας δύο βαθμούς πέρα από το ποτάμι. Εκείνο στη Θεσσαλονίκη με τον Άρη που ανέδειξε σε ήρωα τον Κωνσταντίνο Τζολάκη. Το μεσημεριανό στο Φάληρο με τον ικανό για τέτοιες… ψυχοβγαλτικές εμπειρίες ΟΦΗ του Νταμπράουσκας (φτάνει να θυμηθεί κάποιος τι συνέβη σε Λεωφόρο και Τούμπα λίγες στροφές πριν).

Είχαν άλλες ομοιότητες τα τρία αυτά παιχνίδια πέρα από ότι έγιναν… επικίνδυνα για καρδιακούς; Λίγες αλλά σημαντικές. Και επί της ουσίας αυτή είναι μια δουλειά που την Τρίτη κιόλας ο Μίτσελ και οι ποδοσφαιριστές του θα πρέπει να την… τελειώσουν στο κέντρο του Ρέντη. Διότι τώρα που έφτασαν τα πραγματικά ζόρικα αν ο Ολυμπιακός δεν λύσει τα… αμυντικά του δεν μπορεί στα αλήθεια να ελπίζει σε πολλά και ας βρίσκεται μέσα και στα δύο ταμπλό.

Προηγείται ο πρωταθλητής στο Περιστέρι και αφού πρώτα απειλείται από μια ανάποδη κεφαλιά έπειτα από πλάγιο άουτ –που ταρακούνησε το δοκάρι-, ισοφαρίζεται σε μια φάση που δεν προκύπτει ούτε στα συνοικιακά 7Χ7. Βρίσκει στα μισά του γηπέδου μια ανοιχτή πάσα 35 μέτρων ο Γκαετάν Ρομπάιγ με τον πλησιέστερο αντίπαλο σε θέση να μπορεί μόνο να τον κοιτάξει.

Κάπως έτσι ο Φριδγιονσον εκμεταλλευόμενος την περίσταση κάνει την υπόλοιπη δουλειά. Φάση στο 64΄με τους Πειραιώτες να έχουν ανοίξει το σκορ και πλέον να μην έχουν καμία ανάγκη για ρίσκα…

Σίγουρα θα τη θυμήθηκαν αρκετοί σήμερα στο Φάληρο, εκεί στο φινάλε όταν ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης αναγκάστηκε να φορέσει τη μπέρτα του Superman σταματώντας σε δύο τετ α τετ διαδοχικά τους Σεμπάστιαν Γκρόνιγκ (83΄από… ασίστ του Εμβιλά) και Μάρκο Μπάκιτς (90΄+4΄): Μα πως είναι δυνατόν να βγαίνουν στη «πλάτη» σου όταν πλέον έχοντας καταθέσει τα εσώψυχα σου, γύρισες ένα τέτοιο παιχνίδι;

Στη πρώτη φάση είναι το λάθος του –ταλαιπωρημένου από το Βικελίδης- Γιαν Εμβιλά. Μια φτηνή λάθος πάσα. Στη δεύτερη οι κακές τοποθετήσεις συνολικά.

Όπως και να έχει; Δίχως Πασχαλάκη τώρα ο Ολυμπιακός δεν θα συζητούσε για την… Τούμπα, αλλά για το πώς συνέχισε τις αυτοχειρίες στον δρόμο που χάραξε από τα Γιάννενα (και εκείνο το 2-0 ως το 64΄που ολοκληρώθηκε με 2-2).

Υπάρχει σημαντική βελτίωση στο γκρουπ του Μίτσελ. Και υπάρχουν πλέον και άλλοι καλοί παίκτες. Ο Ροντινέι για παράδειγμα σήμερα μας θύμισε τη σημασία ενός δεξιού μπακ με κυβικά. Ο Χουάνγκ έχοντας ανάσες καθώς δεν έπαιξε την Τετάρτη έκανε τα πάντα, όπως.. πάντα. Ο Χάμες ήταν… Χάμες να πληρώνεις εισιτήριο για να τον απολαμβάνεις. Και ο Ελ Αραμπί… Ελ Αραμπί έστω και σε αυτόν τον ρόλο «καρατερίστα» από τον πάγκο.

Αξίζει να σκεφτεί κάποιος ακόμη και ότι ο Φορτούνης και ο Βαλμπουενά δεν χώρεσαν στο rotation της επίθεσης. Στο δεύτερο ημίχρονο το «Καραϊσκάκης» κατηφόρισε όπως… παλιά κάνοντας τον αντίπαλο να νιώθει πως βρίσκεται εγκλωβισμένος στο τρενάκι του τρόμου. Ο Ολυμπιακός από 30΄ ως το 2-1 ήταν μια ομάδα «θέλω το πρωτάθλημα». Δίχως ισορροπία αμυντική όμως απλά δημιουργεί θρίλερ.

Η Super League δεν κερδίζεται δυστυχώς από την επίθεση. Ο Παναθηναϊκός που μόλις απόψε θα κοιμηθεί για πρώτη φορά μακριά από την κορυφή έχει πετύχει 4 γκολ στις τελευταίες 6 αγωνιστικές και 28 σε 19 (κάπου 1,5 ανά παιχνίδι). Η δε ΑΕΚ που σαφώς σκοράρει περισσότερο πάτησε κορυφή με 9 γκολ παθητικό σε όλο το πρωτάθλημα.

Και άμυνα δεν σημαίνει οι τέσσερις στην ευθεία μπροστά στον τερματοφύλακα. Σημαίνει κυρίως αντίδραση στο transition.