Ο Τζόνι Ρότεν βλέπει την «προσωπικότητα της γυναίκας του στα μάτια της» στη μάχη της για το Αλτσχάιμερ

Σήμερα, ο Λίντον, παρά το punk παρελθόν του, υποβοηθούμενος από τη συντηρητική διολίσθηση των απόψεών του για τη ζωή και την πολιτική έχει κερδίσει μεγάλο κοινό της δεξιάς ιδεολογίας. Όπως και στην περίπτωση του Μορισέι, μια μερίδα του κοινού βρίσκει ικανοποιητικό το γεγονός ότι το αιώνια επιθετικό και αντιδραστικό αγόρι πιστεύει τώρα ότι η Βρετανία δεν έπρεπε ποτέ να πάψει να είναι αυτοκρατορία, ότι η μετανάστευση είναι μια βιβλική τιμωρία και ότι το Brexit ήταν μια σπουδαία ιδέα.

Δυστυχώς.

Πίσω από αυτές τις παρωχημένες και επικίνδυνες ιδέες υπάρχει μια ιστορία αγάπης που αξίζει να ειπωθεί.

Ο 66χρονος τραγουδιστής, ο οποίος διεκδικεί να εκπροσωπήσει την Ιρλανδία στο διαγωνισμό τραγουδιού με το συγκρότημά του Public Image Ltd (PiL), έχει αφιερώσει το τραγούδι τους, Hawaii, στη σύζυγό του, Νόρα Φόρστερ.

Ο Λίντον, ο οποίος είναι παντρεμένος με τη Νόρα από το 1979, αποκάλυψε για πρώτη φορά τη διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ το 2018, λέγοντας ότι «εμφανίστηκε πολύ έντονα και πολύ γρήγορα».

Το τραγούδι που θέλει να στείλει ο Ρότεν στην Eurovision

«Δεν περιμένουμε τον Χάρο»

Το «στοχαστικό, προσωπικό αλλά και οικουμενικό» ερωτικό τραγούδι περιλαμβάνει στίχους για μια από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές τους μαζί κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην πολιτεία των ΗΠΑ.

Εμφανιζόμενος στο Good Morning Britain, ο Λίντον, γνωστός και ως Τζόνι Ρότεν, δάκρισε καθώς είπε: «Είμαστε μαζί περίπου 45 χρόνια.

»Όπως λέω στο τραγούδι, τα παλιά ταξίδια τελειώνουν και κάποια αρχίζουν ξανά, αλλά αυτό είναι η αρχή ενός νέου ταξιδιού μαζί μας.

»Παραδόξως, όσο άσχημο και αν είναι το Αλτσχάιμερ, υπάρχουν μεγάλες στιγμές τρυφερότητας μεταξύ μας. Και προσπάθησα να το αποτυπώσω αυτό στο τραγούδι, και έτσι δεν είναι όλη αυτή η κατάσταση σαν να περιμένουμε τον Χάρο».

Αν το βρετανικό πανκ πέθαινε κάποια απροσδιόριστη στιγμή στα τέλη του 1977 ή στις αρχές του 1978, το μεγαλύτερο μέρος αυτού που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως πανκ θα ήταν στην πραγματικότητα μεταθανάτιο πανκ, μια υποκατάστατη, γλυκιά και αστική εκδοχή του.

Σύμφωνα με τον Τζον Σάβατζ, επίσημο χρονογράφο του είδους και συγγραφέα του βιβλίου England’s Dreaming: Sex Pistols and Punk Rock: «Το πραγματικό έτος μηδέν του πανκ ήταν ο αγιασμός των Sex Pistols, αλλά τίποτα δεν έγινε στο Λονδίνο που να μην είχε προηγουμένως προβλεφθεί από τη Νέα Υόρκη και τους Ramones».

Έκτοτε, το στυλ και το πνεύμα επιβίωσαν αλλά όχι γνήσια. Το πανκ «έχει μεταλλαχθεί, αλλά δεν έχει πεθάνει. Είναι ακόμα κάπου εκεί έξω, και όσο πιο κοντά το ψάχνεις στους υπονόμους, τόσο πιο πιθανό είναι να το βρεις».

«Είμαι ευλογημένος»

Μιλώντας για τη σύζυγό του, πρόσθεσε: «Μπορώ να δω την προσωπικότητά της στα μάτια της, με αφήνει να καταλάβω τι την απογοητεύει, τι την ευχαριστεί. Και είμαι πραγματικά ευλογημένος που μπορώ να είμαι εκεί και να το καταλαβαίνω αυτό».

Η Νόρμα Μάγιερ Φόστερ γεννήθηκε στις 6 Νοεμβρίου του 1942 στο Μόναχο της Γερμανίας από πλούσια εκδοτική οικογένεια. Ο πατέρας της, Φραντζ Καρλ Μάγιερ, ήταν εκδότης του περιοδικού Der Spiegel, και διηύθυνε την εφημερίδα Der Tagesspiegel. Σπούδασε στο Μόναχο και από μικρή ηλικία ενδιαφερόταν για τη μουσική. Αφού τελείωσε το σχολείο, πήγε να εργαστεί στην εταιρεία μέσων ενημέρωσης του πατέρα της.

Μετά το θάνατο του πατέρα της κληρονόμησε 120 εκατομμύρια δολάρια από την περιουσία του.

Ο Τζον γνώρισε τη Νόρα όταν ήταν γύρω στα 20 του. Ήταν 15 χρόνια μεγαλύτερή του και μητέρα του τραγουδιστή Ari Up, ο οποίος ήταν frondman του πανκ συγκροτήματος The Slits.

Το ζευγάρι παντρεύτηκε το 1979 και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

«Είμαι πιστός στην καρδιά μου»

Σκεπτόμενος τη μακροχρόνια σχέση του το 2015, ο Τζον είπε ότι αυτός και η Νόρα δεν ήταν ποτέ επιπόλαιοι με τη σχέση τους.

«Λοιπόν, καλή τύχη στους ανθρώπους που είναι επιπόλαιοι με τις σχέσεις τους και την ευθύνη τους απέναντι στους συνανθρώπους τους, αλλά άνθρωποι σαν εμένα και τη Νόρα, ξοδεύουμε χρόνο και καταβάλλουμε προσπάθεια για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλον.

»Και τότε γίνεται ένα έργο ζωής σε εξέλιξη. Και για τον δικό μου τρόπο ζωής, έτσι θέλω να είναι. Δεν παίρνω τις δεσμεύσεις ελαφρά τη καρδία. Δεν αντιμετωπίζω τους συνανθρώπους μου ως εργαλεία της δουλειάς μου. Οπότε ορίστε – είμαι πιστός στην καρδιά μου».

Μοιράστηκε επίσης το μυστικό της επιτυχίας τους όλα αυτά τα χρόνια, λέγοντας ότι το να βγαίνουν τα πράγματα στη φόρα και να συζητιούνται ανοιχτά είναι το κλειδί. «Κωπηλατούσαμε ανοιχτά και πρόθυμα με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Είναι πραγματικά χαλαρό. Πρέπει να το κάνεις αυτό και να εκτονώνεσαι».

Δείτε το βίντεο με τη ζωή τους