Άραγε διαβάζουν Λένιν ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας;

Τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην πολιτική σκηνή της χώρας, δεν περιποιούν τιμή για τη Δημοκρατία.

Με ευθύνη των κομμάτων εξουσίας βεβαίως, κυρίως της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Μπροστά στην κατάκτηση της πρωτιάς στις εκλογές, πολλές φορές δεν ορρωδούν προ ουδενός και κάνουν κινήσεις που είναι επικίνδυνες για τους θεσμούς.

Θα σταθώ μόνο σε τρία σημεία.

Το πρώτο είναι το παιχνίδι, εδώ και μήνες, με την ημερομηνία των εκλογών. Δεν μπορεί να «σέρνεται» μια χώρα με τέτοιο τρόπο. Δεν μπορεί να βρίσκεται σε ομηρεία η οικονομία, οι επιχειρήσεις, ακόμη και οι όποιοι επενδυτές θέλουν να τοποθετηθούν στην Ελλάδα.

Και δεν μπορεί να γίνεται η ημερομηνία των εκλογών «παιχνιδάκι» ή παραπολιτικό γεγονός. Είναι λάθος από την μακρινή Ιαπωνία ο πρωθυπουργός να λέει: «κάποιες εκλογές θα γίνουν Απρίλιο ή Μάιο». Όχι, δεν είναι καθόλου τιμητικό για τους δημοκρατικούς θεσμούς αυτό το παιχνίδι. Μέχρι και ο Ερντογάν ανακοίνωσε την ημερομηνία των εκλογών, τέσσερις μήνες προτού αυτές διεξαχθούν.

Αντιλαμβάνονται ότι είναι προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού η προκήρυξη των εκλογών, όμως, δεν είναι εικόνα σοβαρής, προοδευμένης χώρας με «ώριμη» δημοκρατία.

Το δεύτερο σημείο είναι η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να απέχει από όλες τις ψηφοφορίες στη Βουλή, πλην αυτής που θα γίνει για τους ακροδεξιούς του Κασιδιάρη.

Καταλαβαίνω το λόγο που το κάνει. Απονομιμοποιεί μια κυβέρνηση που –όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι έκπτωτη και δεν σέβεται το Σύνταγμα και τους νόμους.

Αντιλαμβάνομαι ότι ο «Ανένδοτος» κατά τη δεξιάς «πουλάει» στον κεντροαριστερό χώρο, όπου ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται να έχει ηγετική παρουσία. Συσπειρώνει το κομματικό του ακροατήριο, πιέζει την κυβέρνηση, κερδίζει επικοινωνιακά. Και καλά κάνει, αν το βλέπει με στενά εκλογικά κίνητρα.

Όμως, δεν είναι τιμητικό για καμιά χώρα να αμφισβητείται και να υποβαθμίζεται η κοινοβουλευτική διαδικασία.

Και ρωτάω το απλό: Ο κ. Μητσοτάκης αποφασίζει να κάνει εκλογές προς τα τέλη Ιουνίου, όπως έχει δικαίωμα να το κάνει.

Δηλαδή για τους επόμενους πέντε μήνες η χώρα, η Βουλή, η Δημοκρατία δεν θα έχουν αξιωματική αντιπολίτευση;

Θα ψηφίζονται νομοσχέδια και το κόμμα που θέλει να κυβερνήσει ξανά τη χώρα θα βρίσκεται στο… εντευκτήριο της Βουλής;

Όχι, δεν είναι αντίσταση η υποβάθμιση της Βουλής και του ρόλου της αντιπολίτευσης. Αντίσταση είναι οι δρόμοι, είναι ο ξεσηκωμός του κόσμου, αν πιστεύεις ότι η κυβέρνηση έχει εκτραπεί.

Και είναι η καθημερινή παρουσία στη Βουλή. Να χτυπάει αλύπητα την κυβέρνηση, να την ελέγχει, να ασκεί πραγματική αντιπολίτευση με προγραμματικό λόγο.

Και η τρίτη περίπτωση αφορά στο κεντρικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Νίκου Ανδρουλάκη. Αναφέρομαι στις κατηγορίες ή στα –ακόμη χειρότερα- υπονοούμενα ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εκβιάζεται, είναι όμηρος της Νέας Δημοκρατίας και με αφορμή τις υποκλοπές θα… υποκύψει για να συγκυβερνήσει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Καταλαβαίνω τους τακτικισμούς και την προσπάθεια απόλυτης ηγεμονίας του ΣΥΡΙΖΑ στην κεντροαριστερά. Να «κλέψει» ποσοστά από το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί.

Όμως, όταν δεν υπάρχουν αποδείξεις, κι όταν στοχοποιείται με ανοίκειο τρόπο ένας αρχηγός κόμματος, αυτό ως εικόνα δεν κάνει καλό στη δημοκρατία.

Όχι, ότι κάνει καλό η υπόθεση των υποκλοπών, νόμιμων ή παράνομων. Ντροπή είναι και κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτή η αθλιότητα, απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Όμως, αν θέλουν τα κόμματα να υπηρετούν με σεβασμό τους δημοκρατικούς θεσμούς, αν θέλουν να συμβάλουν στην ωρίμανση της δημοκρατίας και στην οχύρωσή τους, πρέπει να αφήσουν τους τακτικισμούς που σκοπό έχουν την κάλπη.

Δεν είναι όλα κάλπη, δεν μπορεί να συμμαχούν με το διάβολο μόνο για το εκλογικό αποτέλεσμα.

Ο Λένιν έλεγε ότι η εντιμότητα στην πολιτική είναι αποτέλεσμα της δύναμης, ενώ η υποκρισία είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας.

Ελεγε επίσης ότι στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα. Προφανώς επικριτικός ήταν απέναντι στη λογική αυτή, αν και η οικοδόμηση του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν έγινε πολλές φορές πάνω σε ηθικές βάσεις.

Δεν ξέρω αν ο Μητσοτάκης διαβάζει Λένιν ή αν ο Τσίπρας τον θυμάται από τα χρόνια του στην ΚΝΕ. Αυτό που ξέρω είναι ότι η σκοπιμότητα τις περισσότερες φορές κάνει μεγάλο κακό στη δημοκρατία.

Ελπίζω στο δρόμο προς τις κάλπες να μη δούμε φαινόμενα που θα πληγώσουν τη δημοκρατία…