Ανδραβίδα: Συγκλονίζει ο πατέρας του υποσμηναγού – «Ήταν ταπεινό παιδί – Θα τον πείραζε η λέξη ήρωας»

Συγκλονίζουν όλα όσα δήλωσε ο πατέρας του αδικοχαμένου υποσημναγού Μάριου – Μιχαήλ Τουρούτσικα, Κώστας, που έχασε τη ζωή του όταν το F-4 Φάντομ, κατέπεσε σε θαλάσσια περιοχή στην Ανδραβίδα ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για τον εντοπισμού του 31χρονου κυβερνήτη – Σμηναγού (Ι) Ευστάθιου Τσιτλακίδη.

Ο 29χρονος υποσημναγός είχε καταγωγή και από τα Δολιανά Αρκαδίας ενώ τελείωσε το Λύκειο στην Τρίπολη και πέρασε στη Σχολή Ικάρων, κάτι που αποτελούσε παιδικό του όνειρο.

Ο κ. Τουρούτσικας τόνισε μιλώντας στον ΣΚΑΙ μεταξύ άλλων ότι είναι σίγουρος ότι ο γιος του, που ήταν ιδιαίτερα χαμηλών τόνων, δεν θα ήθελε να τον αποκαλούν «ήρωα» και ζήτησε να σταματήσει ο κόσμος να τον μνημονεύει με αυτό τον τρόπο.

«Είμαι σίγουρος ότι θα τον πείραζε η λέξη ήρωας. Ήταν τόσο ταπεινό παιδί που δεν έλεγε καν το επάγγελμά του. Αν κάποιος τον ρωτούσε έλεγε αεροπόρος. Ήρωα θεωρούσε μόνο τον Ηλιάκη που ήταν και το πρότυπό του».

Ο κ. Κώστας Τουρούτσικας μίλησε και για τη στιγμή που έμαθε για την πτώση του μαχητικού, τονίζοντας ότι «όταν ακούσαμε ότι έπεσε αεροπλάνο από ένστικτο ήξερα ότι είναι ο γιός μου», ενώ αποκάλυψε ότι πρότυπο του γιου του ήταν ο Κωνσταντίνος Ηλιάκης, που σκοτώθηκε στο Αιγαίο στις 23 Μαΐου 2006, έπειτα από λάθος ελιγμό τούρκου πιλότου.

«Δεν ήταν ήρωας, αλλά μαχητής»

«Ο Μάριος ήταν ταγμένος να υπηρετήσει την πατρίδα του. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα του άρεσε η λέξη ήρωας, εμένα μου έλεγε «πατέρα είμαι πολεμιστής. Ήταν τόσο ταπεινός που δεν έλεγε το επάγγελμά του», είπε ο πατέρας του πιλότου μιλώντας στον ΑΝΤ1.

«Το παιδί μου δεν ήταν ήρωας. Αυτοί έκαναν μια άσκηση σε συνθήκες πολέμου, που την είχαν κάνει πολλές φορές, σε αυτήν την άσκηση δεν σκοτώθηκε επειδή είχε αντίπαλο. Σκοτώθηκε επειδή είχε ένα συμβάν. Γι’ αυτό πληρωνόταν. Δεν τον ενδιέφερε να πεθάνει για την πατρίδα του, ήταν η δουλειά του», σημείωσε ο πατέρας.

Περιγράφοντας την αγάπη που είχε ο 29χρονος για τη δουλειά του, είπε πως, «δεν είναι δυνατόν να υποστείς αυτό το μαρτύριο που υφίστανται στην εκπαίδευση», αν δεν την αγαπάς τόσο. Σημείωσε δε πως, όταν ήταν στη Σχολή του και πήγαινε στο σπίτι του, «ήταν στεναχωρημένος, κουρασμένος, αλλά δεν μετέφερε τίποτα στο σπίτι» και δίνοντας το μέγεθος της σωματικής και πνευματικής κούρασής του είπε πως, «να φανταστείτε ότι στην ορκωμοσία δεν τον αναγνωρίσαμε».

Απάντησε πως αρκετές φορές είχε πετάξει πάνω από το χωριό του και ξεκαθάρισε πως, «δεν υπήρχε η παραμικρή φοβία, ακόμα και όταν τον ρώταγε η μάνα του, της έλεγε πως είναι ασφαλή τα αεροσκάφη».

«Πήγαινε γελαστός στη δουλειά, σαν να πήγαινε να κάνει κάποιο χόμπι. Το καλοκαίρι που δεν πετούσε, ήταν όλο νεύρα. Και οι συνάδελφοι, του άρεσε, μου το έλεγε», είπε ο Κωνσταντίνος Τουρίτσικας, καταλήγοντας πως η μεγάλη ευχαρίστηση του παιδιού του θα ήταν η σημαία.