Πότε εφευρέθηκε ο πρώτος αυτόματος πωλητής…

Για τα εκατομμύρια των χρηστών της, η Wikipedia είναι περίπου η πηγή όλης της γνώσης. Η ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια που ξεκίνησε να λειτουργεί τον Ιανουάριο του 2001 και σήμερα είναι διαθέσιμη σε 300 διαφορετικές γλώσσες, περιέχει στις σελίδες της σχεδόν τα πάντα.

Ωστόσο, το γεγονός ότι τη σύνταξη των εκατομμυρίων λημμάτων της αναλαμβάνουν όχι κάποιοι επιστημονικά υπεύθυνοι αλλά συνεργατικά οι χρήστες του Διαδικτύου την καθιστά αρκετά ευάλωτη σε λάθη ή έστω περίεργες αναφορές που χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Ολα αυτά συγκεντρώνει στο blog του ο Σαμ Ενράιτ, φοιτητής οικονομίας και φιλοσοφίας από το Εδιμβούργο της Σκωτίας, στον ελεύθερό του χρόνο, φτιάχνοντας έναν κατάλογο αλλόκοτων ιστοριών από τα βάθη της Wikipedia. Τις πιο ενδιαφέρουσες από αυτές σας παρουσιάζουμε παρακάτω.

O πρώτος αυτόματος πωλητής

Αν και οι αυτόματοι πωλητές είναι ευρέως διαδεδομένοι σήμερα, ο Ηρων ο Αλεξανδρεύς προέβλεψε τη χρησιμότητά τους ήδη από τον 60 αι. π.Χ. Ο μαθηματικός και μηχανικός από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου θεωρείται ο σημαντικότερος πειραματιστής της ελληνιστικής περιόδου. Ανάμεσα στις άλλες εφευρέσεις του ήταν και μια μηχανή από την οποία, όταν ένα νόμισμα έμπαινε μέσω μιας σχισμής στο επάνω μέρος της, έβγαινε μια καθορισμένη ποσότητα αγιασμού. Το νόμισμα έπεφτε πάνω σ’ ένα ταψί το οποίο ήταν συνδεδεμένο μ’ έναν μοχλό. Ο μοχλός άνοιγε μια βαλβίδα που άφηνε λίγο νερό να τρέχει. Το ταψί συνέχιζε να γέρνει εξαιτίας του βάρους του νομίσματος μέχρι να πέσει τελείως, οπότε το αντίβαρο έσπρωχνε τον μοχλό κι έκλεινε τελικά τη βαλβίδα του νερού. Η συγκεκριμένη ιδέα συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο των εφευρέσεών του, στο βιβλίο «Μηχανική και οπτική».

Ο Αδόλφος Χίτλερ Ουνόνα

Ο Αδόλφος Χίτλερ Ουνόνα είναι ένας ακτιβιστής εναντίον του απαρτχάιντ και ακτιβιστής από τη Ναμίμπια της Αφρικής. Εχει εκλεγεί σύμβουλος με το κόμμα της Λαϊκής Οργάνωσης Νοτιοδυτικής Αφρικής στην εκλογική περιφέρεια της Ομπούντζα πολλές φορές από το 2004, αλλά το 2020 έγινε παγκοσμίως γνωστό ότι, σύμφωνα με διεθνή μέσα ενημέρωσης, πήρε το όνομά του από τον ηγέτη των Ναζί Αδόλφο Χίτλερ. Στη Ναμίμπια τα γερμανικά ονόματα όπως το Αδόλφος είναι συνηθισμένα αφού η χώρα υπήρξε αποικία της από το 1884 έως το 1915. Ο Ουνόνα παραδέχεται ότι ο πατέρας του τον ονόμασε έτσι λόγω του Χίτλερ, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει ποιος πραγματικά ήταν. Μεγαλώνοντας ο ίδιος συνειδητοποίησε το βάρος που κουβαλούσε το όνομά του, γι’ αυτό πλέον δημοσίως συνηθίζει να συστήνεται ως Αδόλφος ή Αδόλφος Ουνόνα. Ωστόσο, δεν σχεδιάζει να αλλάξει το όνομά του αφού υπάρχει σε τόσα δημόσια έγγραφα.

Ο Μάικ, το ακέφαλο κοτόπουλο

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1945, ο Λόιντ Ολσεν, ένας αγρότης από τη Φρούιτα του Κολοράντο, σχεδίαζε να δειπνήσει με την πεθερά και τη γυναίκα του, η οποία τον έστειλε να φέρει ένα κοτόπουλο από το κοτέτσι τους. Ο ίδιος επέλεξε ένα ζώο πεντέμισι μηνών με το όνομα Μάικ, το οποίο επιχείρησε να σφάξει κόβοντας το κεφάλι του, ώστε αργότερα να το μαγειρέψουν. Αν και το μαχαίρι αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού, άφησε ανέπαφη τη σφαγίτιδα φλέβα μαζί με το ένα αφτί και σχεδόν όλο τον εγκέφαλο του κοτόπουλου. Λόγω αυτής της αστοχίας του Ολσεν, το ζώο ήταν σε θέση να περπατήσει, έστω και αδέξια, ενώ προσπάθησε να ψάξει για σκουλήκια με το ράμφος για να τραφεί, όπως και να λαλήσει. Ο Ολσεν αποφάσισε να φροντίσει το κοτόπουλο, ταΐζοντάς το ένα μείγμα γάλακτος και νερού μαζί με μικρούς κόκκους καλαμποκιού και σκουλήκια, καταφέρνοντας να επιβιώσει για 18 μήνες σε αυτήν την κατάσταση.

Οι τέχνες ως ολυμπιακά αθλήματα

Από το 1912 έως το 1948 το πρόγραμμα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων περιελάμβανε και καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς ως απαραίτητο στοιχείο της πλήρους αναβίωσης των αρχαίων αγώνων, σύμφωνα με τον Πιερ ντε Κουμπερτέν. Στις τρεις πρώτες εμφανίσεις τους στους Ολυμπιακούς οι καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί ομαδοποιήθηκαν σε πέντε κατηγορίες: αρχιτεκτονική, λογοτεχνία, μουσική, ζωγραφική και γλυπτική. Η Οργανωτική Επιτροπή των Αγώνων του Αμστερνταμ το 1928 προσέθεσε νέες υποκατηγορίες με την ελπίδα να αυξηθεί η συμμετοχή, αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα αυτές αφαιρέθηκαν, με αποτέλεσμα να μειωθούν οι καλλιτέχνες – αθλητές που ήθελαν να διαγωνιστούν. Η γερμανική κυβέρνηση το 1936 πρότεινε την προσθήκη ενός κινηματογραφικού διαγωνισμού στο πρόγραμμα, αλλά η ιδέα απορρίφθηκε τελικά. Η τελευταία ολυμπιακή παρουσία των τεχνών ήταν το 1948, αφού το 1952 αφαιρέθηκαν από τον σχεδιασμό των Αγώνων λόγω έλλειψης κάποιας διεθνούς ένωσης που θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό των διαγωνισμών, των αμφιβολιών για τον επαγγελματισμό των συμμετεχόντων αλλά και της αυξανόμενης εμπορευματοποίησης των συγκεκριμένων διοργανώσεων.

Διάσημες τελευταίες λέξεις

Οι τελευταίες λέξεις ενός ατόμου λίγο πριν βρει τον θάνατο συχνά καταγράφονται λόγω της φήμης του αποθανόντος ή άλλες φορές λόγω του ενδιαφέροντος της ίδιας της δήλωσης. Κάποιες εξ αυτών είναι του φιλόσοφου Πυθαγόρα το 495 π.Χ. που ανέφερε «είναι καλύτερα να χαθείς εδώ, παρά να σκοτώσεις όλα αυτά τα φτωχά φασόλια», όταν αρνήθηκε να δραπετεύσει με τους μαθητές του από τους Κροτωνιανούς μέσα από ένα χωράφι με φάβα. Ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες, ο μεγάλος ισπανός συγγραφέας, στις 22 Απριλίου 1616 πριν φύγει από τη ζωή είπε «ήδη το πόδι μου είναι στον αναβολέα», ενώ ο Νικολό Μακιαβέλι, ο ιταλός διπλωμάτης, φιλόσοφος και συγγραφέας, «επιθυμώ να πάω στην κόλαση και όχι στον παράδεισο. Εκεί θα απολαμβάνω τη συντροφιά των παπών, των βασιλιάδων και των ηγεμόνων, ενώ στον παράδεισο μόνο ζητιάνων, μοναχών, ερημιτών κι αποστόλων».

Μπάρακ Ο’Μπάμα, ο Ιρλανδός

«Δεν υπάρχει κανένας τόσο Ιρλανδός όσο ο Μπάρακ Ο’Μπάμα» τραγουδούσε το 2008 χιουμοριστικά το ιρλανδικό συγκρότημα Hardy Drew and the Nancy Boys για τον τότε υποψήφιο αμερικανό πρόεδρο με το Κόμμα των Δημοκρατικών. Σε μελωδία με παραδοσιακούς ιρλανδικούς τόνους, η μπάντα γιόρτασε με τον συγκεκριμένο τρόπο τις ρίζες του πολιτικού από το νησί τους, οι οποίες εντοπίστηκαν στο Μάνεϊγκαλ της κομητείας Οφάλι. Ο ίδιος ο Ομπάμα είχε δηλώσει πως από το συγκεκριμένο χωριό κατάγεται ο προπροπροπάππους του, στην παμπ του οποίου το συγκρότημα έπαιξε για πρώτη φορά το τραγούδι του. Εκτοτε, εμφανίστηκε σε αρκετές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές της Ιρλανδίας, κερδίζοντας μια μικρή αναγνωρισιμότητα, αφού τη μεγαλύτερη, όπως ήταν φυσικό, τη γνώρισε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, την Αμερική. Το κομμάτι ήταν πολύ δημοφιλές στο YouΤube, ενώ τα μέλη του συγκροτήματος προσκλήθηκαν να παίξουν στους εορτασμούς της νίκης του Ομπάμα και στο πάρτι ορκωμοσίας των ιρλανδών – αμερικανών Δημοκρατικών στην Ουάσιγκτον.

Πυρηνική βόμβα στη Σελήνη

Το πρότζεκτ Α119 ήταν ένα άκρως απόρρητο σχέδιο που εκπονήθηκε το 1958 από την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, με στόχο να πυροδοτήσει μια πυρηνική βόμβα στη Σελήνη. Η κίνηση αυτή θα βοηθούσε στην απάντηση μερικών από τα μεγαλύτερα μυστήρια της πλανητικής αστρονομίας και της αστρογεωργίας. Εάν η έκρηξη πραγματοποιούνταν στην επιφάνεια της Σελήνης και όχι σε κάποιο κρατήρα, η λάμψη του φωτός θα ήταν αμυδρά ορατή στους ανθρώπους της Γης με γυμνό μάτι, αλλά θα ήταν μια επίδειξη δύναμης της Αμερικής στο Διάστημα, όπου η Σοβιετική Ενωση διατηρούσε το προβάδισμα. Ο νεαρός τότε αστροφυσικός Καρλ Σάγκαν ήταν μέλος της ομάδας προετοιμασίας του σχεδίου, υπεύθυνος για την πρόβλεψη των επιπτώσεων της πυρηνικής έκρηξης στο κενό και σε χαμηλή βαρύτητα μαζί με την αξιολόγηση της επιστημονικής αξίας του έργου. Η ύπαρξη του σχεδίου αποκαλύφθηκε το 2000 από πρώην στέλεχος της ΝΑSΑ, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ λόγω των κινδύνων του εγχειρήματος.

Το Ιγκ Βραβείο Νομπέλ

Πρόκειται για ένα σατιρικό βραβείο που απονέμεται κάθε χρόνο από το 1991 για να τιμήσει ασυνήθιστα ή ασήμαντα επιτεύγματα στην επιστημονική έρευνα. Στόχος του είναι να «τιμήσει τα επιτεύγματα που πρώτα κάνουν τους ανθρώπους να γελούν και μετά να σκεφτούν». Το όνομα του βραβείου είναι ένα λογοπαίγνιο για το Βραβείο Νομπέλ, το οποίο παρωδεί και τη λέξη ignoble (αγενής). Διοργανώνεται από το χιουμοριστικό επιστημονικό περιοδικό «Annals of Improbable Research (AIR)» και απονέμεται από βραβευμένες με Νομπέλ προσωπικότητες σε τελετή στο Sanders Theatre του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Η βραδιά ολοκληρώνεται με τις διαλέξεις των νικητών στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης.

Το πρόβλημα του έτους 2038

Το συγκεκριμένο πρόβλημα αφορά ένα σφάλμα της μορφοποίησης του χρόνου στα συστήματα των υπολογιστών, το οποίο αναμένεται να ξεσπάσει μετά τις 03.14.07 στις 19 Ιανουαρίου 2038. Το πρόβλημα αναμένεται να επηρεάσει τα συστήματα που μετρούν τον unix χρόνο (δηλαδή τον αριθμό των δευτερολέπτων που έχουν περάσει από την 1η Ιανουαρίου 1970) και τον αποθηκεύουν σε έναν υπογεγραμμένο ακέραιο αριθμό 32 bit. O τύπος των δεδομένων μπορεί μόνο να αναπαριστά ακέραιους αριθμούς μεταξύ -231 και 231 -1 , κάτι που σημαίνει ότι ο τελευταίος χρόνος που μπορεί να κωδικοποιηθεί σωστά είναι 231 -1 δευτερόλεπτο μετά την ώρα 03.14.07 στις 19 Ιανουαρίου 2038. Η προσπάθεια αύξησης στο επόμενο δευτερόλεπτο θα προκαλέσει ξεπέρασμα του ακέραιου αριθμού, δημιουργώντας ένα σφάλμα παρόμοιας φύσης με το πρόβλημα του 2000.