Paco Rabanne: «Πείτε αντίο στα πανάρχαια στερεότυπα της σαγήνης»
«Η γυναίκα του αύριο θα είναι γοητευτική και χωρίς αμφισβήτηση ανώτερη από τον άνδρα. Για αυτή τη γυναίκα σχεδιάζω τα σχέδιά μου» έλεγε ο φεμινιστής, αντιρατσιστής, avant garde Ισπανός σχεδιαστής, που όρισε το αποκαλυπτικό μεταλλικό φόρεμα σε όλο του το μεγαλείο. Ποιος δε θυμάται τα outfit της Τζέιν Φόντα στην καλτ ταινία Barbarella του 1968 -ακόμα κι αυτοί που ήταν αγέννητοι τα γνωρίζουν.
Ο Paco Rabanne χρησιμοποίησε το αρχιτεκτονικό του υπόβαθρο για να κατασκευάσει ρούχα από νέα υλικά και τεχνικές σπρώχνοντας τα όρια της μόδας μέσα από συνεχείς πειραματισμούς, σχεδιάζοντας πραγματικά μοναδικά κομμάτια που, σήμερα, εξακολουθούν να επηρεάζουν τη μόδα.
Μερικά από τα πιο διάσημα σχέδιά του ήταν φτιαγμένα από πλαστικούς δίσκους συνδεδεμένους μεταξύ τους με λεπτά σύρματα, και μια σύγχρονη εκδοχή του chain-mail χρησιμοποιώντας τετράγωνα αλουμινίου που ήταν δεμένα μεταξύ τους με μεταλλικές αλυσίδες και χάντρες ενδιάμεσα.
Τα ρούχα του φορέθηκαν συχνά από μοντέλα και διασημότητες με επιρροή, όπως η Twiggy ή η μούσα του, η τραγουδίστρια Francoise Hardy.
Ο Paco Rabanne έβαλε το αποτύπωμά του στην ποπ κουλτούρα της δεκαετίας του ’60 όπως κανένας άλλος σχεδιαστής. Έσπασε τα καθιερωμένα πρότυπα φέρνοντας έναν φρέσκο αέρα εκκεντρικότητας, νέες προσωπικότητες και την υιοθέτηση νέων τεχνολογιών στον κόσμο της μόδας.
Ήταν ένας αμφιλεγόμενος χαρακτήρας, ωστόσο η αύρα του συνέχισε να λάμπει στο σκληρό και απαιτητικό στερέωμα της μόδας χαρίζοντας πάντα έμπνευση και αλλόκοτη καλαισθησία.
Η λέξη πρωτοπορία δε δυσφορεί δίπλα του
«Ο οίκος Paco Rabanne επιθυμεί να τιμήσει τον οραματιστή σχεδιαστή και ιδρυτή μας που απεβίωσε σήμερα σε ηλικία 88 ετών. Μεταξύ των πιο σημαντικών μορφών της μόδας του 20ου αιώνα, η κληρονομιά του θα παραμείνει μια συνεχής πηγή έμπνευσης.
Είμαστε ευγνώμονες στον Monsieur Rabanne για την καθιέρωση της πρωτοποριακής μας κληρονομιάς και τον ορισμό ενός μέλλοντος με απεριόριστες δυνατότητες» γράφει το ποστ στο ίνσταγκραμ της σελίδας του οίκου έχοντας μία πρόσφατη εικόνα του.
Και κάπως έτσι ο Rabanne πέρασε στην ιστορία.
Σήμερα δημιουργικός επικεφαλής του οίκου είναι ο Julien Dossena ο οποίος στηρίζει τις «αλυσιδωτές αντιδράσεις», την απόλυτη κληρονομιά και χαρακτηριστική ταυτότητα του Paco Rabbane.
Ο Ισπανός σχεδιαστής υπήρξε συνδημιουργός του κινήματος Space Age της δεκαετίας του 1960 μαζί με τους André Courrèges και Pierre Cardin, οι οποίοι λαμβάνουν επίσης τα εύσημα.
Ο Rabanne έμεινε στην ιστορία για τη χρήση μη παραδοσιακών υλικών και τη μοναδική τεχνική σύνδεσης. Και έχει μια ιστορία ζωής εξίσου συναρπαστική με τις σχεδιαστικές του καινοτομίες – μια ιστορία που αγγίζει θέματα μεγάλης σημασίας, ειδικά σήμερα, από τη βιωσιμότητα μέχρι τα δικαιώματα των γυναικών και των προσφύγων.
Γεννημένος ως Francisco Rabaneda-Cuervo, το 1934 λίγο έξω από το Σαν Σεμπαστιάν της Ισπανίας (κοντά στη γενέτειρα του Cristóbal Balenciaga, για τον οποίο η μητέρα του εργαζόταν ως μοδίστρα), ο Rabanne έζησε στη Γαλλία, πρόσφυγας από τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, από νεαρή ηλικία. Στα 17 ή 18 του, ξεκίνησε σπουδές αρχιτεκτονικής στην École Nationale des Beaux Arts στο Παρίσι, σχεδιάζοντας παράλληλα κοσμήματα και κουμπιά.
«Οι περισσότεροι μόδιστροι με έδιωξαν» είπε κάποτε. Όμως η Elsa Schiaparelli, ο Balenciaga και ο Hubert de Givenchy συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που ήταν φιλόξενοι, όπως και ο Roger Jean-Pierre, ένας κοσμηματοπώλης που προμήθευε την υψηλή ραπτική.
Όταν ήταν 30 ετών, ο Rabanne παρουσίασε τα πρώτα του σχέδια μόδας. Δύο χρόνια αργότερα, το 1966, πραγματοποίησε την επίδειξή του: «Δώδεκα αφόρετα φορέματα σε σύγχρονα υλικά».
Παρουσιάζοντας στο ξενοδοχείο George V του Παρισιού, ο Rabanne έσπασε τελείως τις συμβάσεις, χρησιμοποιώντας μουσική (κάτι που δεν γινόταν εκείνη την εποχή) και συμπεριλαμβάνοντας μαύρα μοντέλα στο κάστινγκ του.
Δείτε το βίντεο
Τέχνη και Μόδα
Υποστηρίζοντας ότι «το ράψιμο είναι μια δουλεία», έφτιαξε φορέματα όχι από ύφασμα, αλλά από φιλικό προς τη γη χαρτί και άλλα μη μοντέρνα υλικά, όπως πλαστικό και μέταλλο, τα οποία συναρμολογούσε με σύρμα και κόλλα. Αργότερα θα πουλούσε DIY kits που αποτελούνταν από δίσκους, δαχτυλίδια και πένσες.
Τα σχέδια του Rabanne υπήρχαν στο χώρο ακροβατώντας μεταξύ τέχνης και μόδας και ήταν ακαταμάχητα. Η συλλέκτρια Peggy Guggenheim ήταν μια από τις πρώτες πελάτισσές του, και η σταρ του yé-yé, η Françoise Hardy έγινε μεγάλη θαυμάστρια.
Η ιστορία της μόδας δεν ξεχνά την ολόσωμη φόρμα με τους μεταλλικούς κρίκους που φορούσε η Hardy το 1968, την ίδια χρονιά που η Brigitte Bardot εμφανίστηκε με δημιουργία του Rabanne στο βίντεο κλιπ για το τραγούδι της «Contact» (γραμμένο από τον Serge Gainsbourg) και η Jane Fonda έγινε μοντέλο τα φουτουριστικά κοστούμια του σχεδιαστή στην ταινία Barbarella.
Δείτε το βίντεο
Photo: YouTube
Τα αποκαλυπτικά, μεταλλικά φορέματα δεν άρεσαν στην Coco Chanel
Τα φορέματα του Rabanne αποκάλυπταν περισσότερα από όσα έκρυβαν, αλλά οι κριτικοί αντέδρασαν λιγότερο στην έκθεση της γυναικείας φιγούρας από ό,τι στην τεχνική του. «Το σετ ραπτικής του Paco: Πένσες και σύρματα» έγραψε ένας τίτλος των New York Times.
«Είναι το θέμα συζήτησης στο Παρίσι» συμφώνησε η Vogue.
Η Coco Chanel ήταν μια αντίθετη φωνή, απορρίπτοντας τον Rabanne ως «τον μεταλλουργό».
Tο 1979 ο σχεδιαστής κυκλοφόρησε το Métal, «ένα άρωμα για νεαρές γυναίκες που λατρεύουν τα μεταλλικά αξεσουάρ».
Ο Rabanne μίλησε και έγραψε εκτενώς για τις προηγούμενες ζωές του και τους κάπως εξτρίμ ισχυρισμούς του, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στον οποίο πίστευε ότι «ταξίδεψε στη Γη από τον πλανήτη Altair, για να οργανώσει τον πολιτισμό σε αυτόν τον πλανήτη πριν από 78.000 χρόνια» και αυτό του χάρισε το παρατσούκλι Wacko Paco.
«Ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου, μισοκοιμισμένος σε ηλικία επτά ετών. Το πνεύμα μου σηκώθηκε αργά από το αδρανές σώμα μου και ξαφνικά μεταφέρθηκα στο σώμα ενός ισχυρού φωτός, του οποίου την πηγή δεν μπορούσα να διακρίνω. Δεν είχα πλέον συνείδηση της ύπαρξής μου… Ενστικτωδώς, ήξερα ότι βρισκόμουν στο έβδομο δονητικό επίπεδο, όπου τα πάντα είναι απλώς Ουσία. Δεν είχα πλέον σωματική μορφή. Ήμουν μια απλή οντότητα, δονητική και φωτεινή» είχε πει το 1999.
Photo: YouTube
Όσο ανεδαφικά κι αν ακούγονται όλα αυτά, όμως, ο Rabanne είχε τα πόδια του στη γη, επιμένοντας ότι έβρισκε έμπνευση στο «σύγχρονο περιβάλλον του».
«Στη Γαλλία, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60» είπε σε συνέντευξή του το 2002 «είχαμε ένα παρόμοιο κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών όπως στην Αμερική… Ήταν μια στιγμή που οι γυναίκες αναδείχθηκαν σε πολεμίστριες, επειδή έπρεπε να επιβεβαιώσουν την επιθυμία τους για χειραφέτηση, ελευθερία και ελευθερία. Η πανοπλία ήταν σχεδόν απαραίτητη».
«Το όνειρο του Paco για αλλαγή» όπως το έθεσε κάποτε η Vogue, έγινε πραγματικότητα στις πασαρέλες αρκετές φορές μέσα στα χρόνια. Ο John Galliano του Maison Margiela, ο Jonathan Anderson και ο Noir Kei Ninomiya, μεταξύ πολλών άλλων, χρησιμοποίησαν τεχνικές αλυσίδας και συνδέσμων.
«Είναι σημαντικό να παραμένουμε αυθάδεις, ριζοσπαστικοί» είχε πει κάποτε ο Rabanne. «Η δημιουργία πρέπει να σοκάρει».
Η ποσότητα γλυκού νερού που χάθηκε σε μια δεκαετία ξεπερνά κατά 35.000 φορές τη λίμνη του Μαραθώνα. Η προειδοποίηση του ΟΗΕ και ο ρόλος της κλιματικής αλλαγής.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Οι δύο καταδικασθέντες οδηγοί του ΟΑΣΘ, στη Θεσσαλονίκη, στις απολογίες τους αρνήθηκαν την κατηγορία. Υποστήριξαν ότι οι αναφερόμενες στα ιατρικά έγγραφα ασθένειες ήταν πραγματικές
Στη δίκη του Ντομινίκ Πελικό, οι γιοι του ζευγαριού ήρθαν αντιμέτωποι με τον πατέρα τους τονίζοντας την οργή και την αηδία που ένοιωθαν αντικρίζοντας τον άνθρωπο που νάρκωνε και βίαζε την μητέρα τους.
Ο Αλέξης Χαρίτσης και η Έφη Αχτσιόγλου τόνισαν πως «η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ήδη προκαταλάβει τα επόμενα τρία χρόνια για τους εργαζόμενους, με αυξήσεις κοροϊδία της τάξης 30 ευρώ καθαρά τον χρόνο»
Ο Νίκος Αλιάγας και η Ελληνίδα μητέρα του έγιναν viral σε ένα οικογενειακό στιγμιότυπο που μιλάει για μια συγκινητική ιστορία ονείρων και μετανάστευσης on air
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
