Χούλιο Ιγκλέσιας: «Είμαι ένας απατεώνας, είμαι ένας τζέντλεμαν»

15 Ιουνίου 1977: Η Ισπανία διεξάγει τις πρώτες της εκλογές από το 1936 και ο Χούλιο Ιγκλέσιας έχει προσκληθεί σε τηλεοπτική εκπομπή για να κρατήσει τους ψηφοφόρους ήρεμους και να ενθαρρύνει τη συνοχή. Και ποιος θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα από τον άνθρωπο που μιλάει εξίσου σε νέους και ηλικιωμένους;

«Δε φαντάζομαι να νομίζετε ότι πρόκειται να βγάλω πολιτικό λόγο τώρα, έτσι δεν είναι;» λέει, φορώντας γυαλιά με ταρταρούγα της δεκαετίας του 1970. «Σήμερα ήταν μια μέρα ενότητας. Όλοι ψήφισαν για τα ιδανικά τους. Ας ελπίσουμε ότι μέσα από αυτά τα ιδανικά όλοι οι Ισπανοί θα βγουν νικητές».

Στη συνέχεια τραγουδά ένα τραγούδι που έγραψε ο Ramón Arcusa από το Dúo Dinámico. Και, έτσι, ο Ιγκλέσιας βρέθηκε να τραγουδάει στίχους που αποτυπώνουν την ουσία της αινιγματικής του γοητείας: «Soy un truhán, soy un señor» – Είμαι ένας απατεώνας. Είμαι ένας τζέντλεμαν.

Το πορτρέτο του πιο επιτυχημένου μουσικού εξαγώγιμου προϊόντος της Ισπανίας

Η Γαλλίδα σκηνοθέτης Anne-Solen Douguet εργάστηκε μέσα από τα αρχεία που έχουν συγκεντρωθεί για τον μουσικό κροίσο στην Ισπανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και κάθε άλλη χώρα όπου γνώρισε επιτυχία. Το αποτέλεσμα είναι το ντοκιμαντέρ του Arte.tv με τίτλο «Julio Iglesias, Life and Work».

Πρόκειται για ένα πορτρέτο του πιο επιτυχημένου μουσικού εξαγώγιμου προϊόντος της Ισπανίας. Ένας γόης, ο οποίος έχει αφιερωθεί στην κατάκτηση με όλες τις έννοιες της λέξης. «Νομίζω ότι είναι ένας άνθρωπος με έντονο συναίσθημα για την κοινωνία» λέει η Douguet στην EL PAÍS. «Αλλά πάνω απ’ όλα με μεγάλη απήχηση σε όσους βρίσκονται στην εξουσία. Ήταν πάντα σε θέση να διατηρεί την πολιτική ουδετερότητα, να μιλάει σε όλους. Αυτό είναι που τον κάνει διπλωμάτη».

Από τις πολλές ώρες που πέρασε ψάχνοντας στα αρχεία, η Douguet κατάφερε να δημιουργήσει εικόνες του Ιγκλέσιας με τον επίτιμο βασιλιά της Ισπανίας, Χουάν Κάρλος Α’, τον πρώην σοσιαλιστή πρωθυπουργό της Ισπανίας, Φελίπε Γκονζάλες, την πρώην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Νάνσι Ρίγκαν και τον πρώην πρωθυπουργό της Ισπανίας, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, που πρωταγωνίστησε στην τελευταία πράξη της προεκλογικής του εκστρατείας το 1996.

Χρόνια αργότερα, το 2004, όταν οι σχέσεις μεταξύ της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκονταν στο χειρότερο σημείο τους λόγω της απόσυρσης της Ισπανίας από το Ιράκ, ο Χούλιο ανέλαβε τη διαμεσολάβηση κατόπιν αιτήματος του πρώην σοσιαλιστή υπουργού Άμυνας, Χοσέ Μπόνο.

«Ο Πέπε μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Χούλιο, μπορείς να βοηθήσεις;»» θυμήθηκε ο Ιγκλέσιας σε μια συνέντευξη. «Δεν γνώριζα τον Ντόναλντ Ράμσφελντ, τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας, αλλά γνώριζα τον Χένρι Κίσινγκερ. Έτσι του τηλεφώνησα και του είπα ότι ο υπουργός Άμυνας μας επρόκειτο να πάει στο Πεντάγωνο για να συναντηθεί με τον Ράμσφελντ και ότι θα έπρεπε να τον υποδεχθεί».

Η παρέμβασή του Χούλιο διευκόλυνε την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Ισπανίας και των ΗΠΑ.

Δείτε το βίντεο με τη ζωή του

Η ουδετερότητα του γόη

«Νομίζω ότι είναι η ουδετερότητά του που έθεσε τον Χούλιο υπεράνω υπερβολικής κριτικής» λέει η σκηνοθέτις Douguet. «Ήθελε να μιλήσει με όλους. Στην αρχή, ήταν κοντά στο καθεστώς του Φράνκο επειδή δεν είχε άλλη επιλογή. Αν δεν ήταν, δεν θα είχε κάνει καριέρα. Αλλά ποτέ δεν είχα την αίσθηση ότι ήταν υπέρ του καθεστώτος. Αντιθέτως, όποτε είχε την ευκαιρία, υπερασπιζόταν τη δημοκρατία και ενθάρρυνε τους ανθρώπους να πάνε να ψηφίσουν, στην Ισπανία και στη Χιλή».

Η έναρξη της καριέρας του, το 1968 στην Ισπανία, δεν ήταν, ωστόσο, τόσο ουδέτερη. Ο πατέρας του, Πούγκα Ιγκλέσιας, γυναικολόγος που ήταν σεβαστός στους φρανκικούς κύκλους, παρενέβη υπέρ του για να του εξασφαλίσει μια θέση στο Φεστιβάλ του Benidorm, όπου ο ντροπαλός 25χρονος Χούλιο έπρεπε να βγει από το καβούκι του και να τραγουδήσει το μοναδικό τραγούδι που έγραψε ποτέ ο ίδιος, το «La vida sigue igual» – Η ζωή συνεχίζεται.

Ήταν ένα τραγούδι που έγραψε κατά τη διάρκεια της διετούς ανάρρωσής του από ένα ατύχημα που τερμάτισε το όνειρό του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης. Εκείνη την εποχή, ο Ιγκλέσιας σχεδίαζε να σπουδάσει νομικά και να ακολουθήσει διπλωματική καριέρα. Αν και αυτό δεν συνέβη ποτέ, έγινε ο καλύτερος εκπρόσωπος δημοσίων σχέσεων στην Ισπανία.

View this post on Instagram

A post shared by Julio Iglesias (@julioiglesias)

Το κλισέ του «παλιομοδίτικου κροίσου με τα κάπως κακόγουστα τραγούδια»

Το ντοκιμαντέρ αμφισβητεί το κλισέ του «παλιομοδίτικου κροίσου με τα κάπως κακόγουστα τραγούδια». Όπως επισημαίνει η Douguet, πολλοί στη Γαλλία πιστεύουν ότι ο Χούλιο ήταν μισός Γάλλος ή ότι ζούσε στη Γαλλία επειδή τον άκουγαν πάντα να τραγουδάει στα γαλλικά. Στην πραγματικότητα, τραγουδούσε τα τραγούδια του σε 14 γλώσσες προκειμένου να γίνει διεθνής με έναν τρόπο που οι περισσότεροι Ισπανοί μουσικοί της εποχής μόνο να ονειρευτούν μπορούσαν.

Στο ντοκιμαντέρ, η Douguet συνδέει τη ζωή του Χούλιο Ιγκλέσιας με την ιστορία της Ισπανίας, καθώς η επιτυχία του δεν μπορεί να γίνει κατανοητή χωρίς να ληφθεί υπόψη το καθεστώς του Φράνκο. Η διεθνοποίηση της καριέρας του ήταν δυνατή επειδή αντιπροσώπευε μια πτυχή της Ισπανίας που η εξουσία ήθελε να πουλήσει στον έξω κόσμο: νέος, μορφωμένος και ταλαντούχος.

«Εκμεταλλεύτηκε τις ελευθερίες που του προσέφερε το καθεστώς, κάτι που δεν συνέβαινε το ίδιο με άλλους καλλιτέχνες. Γνωρίζω όμως από διάφορες πηγές ότι ο Χούλιο παρενέβη για λογαριασμό τουλάχιστον ενός ή δύο καλλιτεχνών που αντιδρούσαν στο καθεστώς».

Η φαινομενική ουδετερότητά του τον οδήγησε ακόμη και σε εμφανίσεις σε χώρες που μόλις είχαν υποστεί σημαντική καταστολή, όπως η Χιλή. Το 1977, λίγο αφότου το Εθνικό Στάδιο της Χιλής χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και χώρος βασανιστηρίων από το καθεστώς Πινοσέτ, ο Χούλιο Ιγκλέσιας  το γέμισε με τους θαυμαστές του.

«Τραγουδάω για τον κόσμο» εξήγησε σε μια συνέντευξή του. «Έχω τραγουδήσει σε όλους. Έχω τραγουδήσει στη Χιλή σε αμφιλεγόμενους καιρούς και δεν το μετανιώνω. Γιατί να περιορίσω τον εαυτό μου;»

«Είναι καιροσκόπος. Το ναρκωτικό του ήταν η σκηνή» λέει η Douguet.

Ήταν απλώς ένας άνθρωπος της εποχής του;

Είχε, λοιπόν, ο Ιγκλέσιας ένα απαράμιλλο χάρισμα ουδετερότητας ή ήταν απλώς ένας άνθρωπος της εποχής του; Θα επιτρεπόταν σε έναν σύγχρονο καλλιτέχνη να παρεμβαίνει πολιτικά όπως εκείνος; Πιθανώς όχι. Ούτε το κοινό θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο όσον αφορά τη στάση του απέναντι στις γυναίκες: «Αγαπώ τις γυναίκες. Τις χρειάζομαι γύρω μου. Είναι ένα μεγάλο ερέθισμα. Απολαμβάνω τη στοργή και την τρυφερότητα μιας γυναίκας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Χρειάζομαι το είδος της σωματικής επαφής που με κάνει να αισθάνομαι ανδροπρεπής».

Αφού τον εγκατέλειψε η κοσμική κυρία Ισαμπέλ Πρέισλερ από τη Μαδρίτη, ο Χούλιο παραδέχτηκε δημοσίως ότι «απέτυχε» να δημιουργήσει οικογένεια μαζί της. Η Πρέισλερ ήταν ερωτευμένη μαζί του, αλλά ο τραγουδιστής ήταν ένας Δον Ζουάν και ένας εξαιρετικά ζηλιάρης σύντροφος.

«Ο Χούλιο είναι ένας μάτσο άντρας, ακριβώς όπως ο πατέρας του» σημειώνει το ντοκιμαντέρ.

«Παίζεις ένα διπλό παιχνίδι» ήταν ο τρόπος που του το έθεσε ένας Γάλλος δημοσιογράφος σε μια συνέντευξή του κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. «Στη σκηνή είσαι ένας κατακτητής με προκλητικές κινήσεις. Αλλά σύμφωνα με τους στίχους των τραγουδιών σου, είσαι θύμα και τα τραγούδια κάνουν τις γυναίκες να θέλουν να σε παρηγορήσουν».

Ο Χούλιο γελάει και παραδέχεται, μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο: «Ο έρωτας βρίσκεται στον πυρήνα της δουλειάς του. Ο Χούλιο Ιγκλέσιας δεν θα αλλάξει».

Ένας αφανής πατέρας

Εν τω μεταξύ, τα μεγαλύτερα παιδιά του από την Πρέισλερ μεγάλωσαν στη σκιά του, συνηθισμένα περισσότερο να δέχονται στοργή από τον μάνατζερ του πατέρα τους, τον Alfredo Fraile, παρά από τον ίδιο.

Μουσικά, ο Ενρίκε Ιγκλέσιας χάραξε το δικό του μονοπάτι, με τη βοήθεια του πρώην υπεύθυνου Τύπου του πατέρα του, τον Fernán Martínez. Και τα κατάφερε. Ο Ενρίκε ήθελε να κάνει το ίδιο, αλλά η μουσική του καριέρα δεν κατάφερε να απογειωθεί με τον ίδιο τρόπο.

Ο πρεσβύτερος Ιγκλέσιας δεν ήθελε να ακολουθήσει κανένας από τους γιους του την πορεία του. Μέχρι τη δεκαετία του 2000, ήταν σε θέση να προσαρμοστεί σε νέα ακροατήρια. Συνέχισε να γεμίζει αίθουσες, αν και όλο και μικρότερες, αλλά ήταν αποφασισμένος να παραμείνει νούμερο ένα και σίγουρα δεν ήταν διατεθειμένος να μοιραστεί τα φώτα της δημοσιότητας με τον γιο του Ενρίκε, με τον οποίο δεν μοιράστηκε ποτέ τη σκηνή.

Ακούστε το τραγούδι του

«Δεν ήθελε τον ανταγωνισμό»

«Στη δεκαετία του 1990, εξακολουθούσε να πουλάει πολλούς δίσκους, αλλά από τη δεκαετία του 2000 και μετά, η μουσική του δεν μιλούσε πλέον στις νεότερες γενιές» λέει η Douguet.

«Νομίζω ότι όταν ο Ενρίκε ανέβηκε στη σκηνή, δεν ήταν έτοιμος να παραδώσει τη σκυτάλη. Δεν ήθελε τον ανταγωνισμό».

Η μουσική και η ζεστασιά των ανθρώπων είχαν προτεραιότητα έναντι «κάθε είδους αγάπης», εξομολογείται σε συνεντεύξεις του. Εν ολίγοις, οι θαυμαστές του και η μουσική του έρχονταν πάντα πάνω από την οικογένειά του. Όπως είπε ο ίδιος: «Δεν υπάρχει καλύτερη θεραπεία από το να βρίσκεσαι στη σκηνή και να έχεις την αγάπη πολλών ανθρώπων. Και αυτό μου συμβαίνει κάθε μέρα».

Το πορτρέτο που σκιαγραφείται από το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από τη γαλλική τηλεόραση και το οποίο θα είναι διαθέσιμο μέχρι τον Ιούνιο, δεν περιλαμβάνει άμεσες συνεντεύξεις με τον τραγουδιστή, ο οποίος θα γίνει 80 ετών τον Σεπτέμβριο, ούτε με μέλη του στενού του κύκλου.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι’ αυτό, με κυριότερο αναμφίβολα τον φόβο της Douguet να μην «κατακτηθεί» από τον Ιγκλέσιας με σάρκα και οστά και χάσει την αντικειμενικότητα. Ωστόσο, πραγματοποίησε πολλές συναντήσεις με ανθρώπους που τον είχαν συναντήσει ή του είχαν πάρει συνέντευξη.

«Ούτε ένας από αυτούς δεν μίλησε άσχημα γι’ αυτόν. Όλοι κατέληξαν να γοητεύονται από αυτόν, ακόμη και εκείνοι που ήταν προκατειλημμένοι εναντίον του. Η γενική συναίνεση είναι ότι πρόκειται για έναν έξυπνο, γοητευτικό άνθρωπο, ο οποίος σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ο καλύτερός του φίλος μετά από μια ώρα στην παρέα του. Έχει ένα εντυπωσιακό χάρισμα» λέει.

Πώς θα μπορούσε λοιπόν η Douguet να ξεφύγει από τα μάγια του; «Όταν άρχισα να ερευνώ, είπα στον εαυτό μου ότι δεν ήταν δυνατόν. Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που δεν τον συμπαθούν. Δεν μπορεί να είναι τόσο γοητευτικός. Αλλά ακόμη και οι άνθρωποι με τους οποίους είχε έρθει σε ρήξη μιλούν με καλά λόγια γι’ αυτόν. Κατέληξα να πιστέψω ότι ήταν».

View this post on Instagram

A post shared by Julio Iglesias (@julioiglesias)

*Με στοιχεία από elpais.com