Γίναμε σοβαρό κράτος επειδή… ψηφίζει η «Μπάρμπαρα»

Η κινητοποίηση πρωτοφανής για την «Μπάρμπαρα». Πάνω από 1.000 αστυνομικοί στους δρόμους, μας ενημερώνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Η Περιφέρεια Αττικής έχει βγάλει όλα τα οχήματά και μοιράζει παντού αλάτι.

Η Πολιτική Προστασία έχει χρησιμοποιήσει κάθε πόρο και δυναμικό για να αντιμετωπίσει την κακοκαιρία.

Απανωτές συσκέψεις, το συντονιστικό έχει πάρει φωτιά, οι ενημερώσεις των πολιτών είναι ταχύτατες.

Από την προηγούμενη κιόλας ημέρα άρχισαν οι προειδοποιήσεις: «Αν δεν έχετε αλυσίδες στο αυτοκίνητο θα φάτε πρόστιμο». Κι έτρεξαν κατά χιλιάδες οι Αθηναίοι να αγοράσουν αλυσίδες και χιονοκουβέρτες, αυξάνοντας κατά εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ τον τζίρο των καταστημάτων.

Αμεση η απόφαση και για τα σχολεία που θα μείνουν κλειστά σε όλη την Αττική ενώ η τηλεκπαίδευση παίρνει μπροστά σε χρόνο μηδέν και το υπουργείο Παιδείας κινητοποιήθηκε αμέσως.

Οσο για την Αττική οδό; Την… προσέχουν λες και έχει τον χρυσό της Ελλάδας. Ολοι βρίσκονται εκεί μη τυχόν και κλείσει, όπως πέρυσι, και γίνουμε διεθνώς ρεζίλι.

Αυτό δεν είναι κράτος. Αυτό είναι μια… καλοκουρδισμένη μηχανή. Η Ελλάδα «μεταμορφώθηκε» μέσα σε λίγες ώρες σε κράτος – μοντέλο για να υποδεχθεί την… Μπάρμπαρα.

Απίθανα πράγματα από μια χώρα που συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε Ψωροκώσταινα, μπάχαλο, διαλυμένη κρατική μηχανή και άλλα πολλά.

Το φιάσκο της Αττικής οδού πέρυσι, έβαλε μυαλό στους υπεύθυνους

Ομως, γιατί όλα αυτά; Είναι πράγματι πρωτοφανής και η κακοκαιρία που ζούμε ώστε να είναι πρωτοφανής και η κινητοποίηση;

Μας βλέπουν από τη Βόρεια Ελλάδα, από τον Εβρο, από τη Φλώρινα ή την Καστοριά και γελάνε: «Πώς κάνετε έτσι ρε χαμουτζήδες; Ενα ρεπορτάζ δεν έχετε κάνει για εμάς που κάθε μέρα ζούμε αυτό που ζείτε εσείς με την Μπάρμπαρα. Είστε για γέλια και για κλάματα», λένε.

Και πόσο δίκιο έχουν. Μιλάμε για «πρωτοφανή κινητοποίηση» ενώ έπρεπε να μιλάμε για τα αυτονόητα. Ενα κράτος που 2 μέρες το χρόνο θα μπορεί να λειτουργήσει κανονικά, υποδειγματικά.

Αστείες καταστάσεις, όμως, όλοι καταλαβαίνουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Εχουμε εθνικές εκλογές σε 2-3 μήνες και τον Οκτώβριο έρχονται και οι αυτοδιοικητικές εκλογές.

Υπήρχε περίπτωση να μην κινητοποιηθεί η κυβέρνηση, οι περιφερειάρχες, οι δήμαρχοι, όταν έρχονται εκλογές και θα κριθούν από τους πολίτες;

Κάνουν, λοιπόν, το αυτονόητο γιατί απλά… ψηφίζει η Μπάρμπαρα. Ξέρετε πόσες κυβερνήσεις έπεσαν από κακοκαιρίες ή φυσικές καταστροφές που δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά;

Ξέρετε πόσοι δήμαρχοι δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο γιατί όταν τους χρειάστηκαν οι πολίτες είχαν κρυφτεί;

Θα ρίσκαραν λοιπόν ένα τεράστιο φιάσκο όπως πέρυσι στην Αττική οδό ενώ οι κάλπες βρίσκονται τόσο κοντά; Η απάντηση είναι αυτονόητη.

Ομως, ακόμη και η πρωτοφανής, υποδειγματική κινητοποίηση της κρατικής μηχανής δείχνει ότι είμαστε υπανάπτυκτη χώρα. Διότι αν ο πολιτικός επειδή φοβάται μήπως καταψηφιστεί, κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να προστατέψει τον πολίτη από τέτοια φαινόμενα, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Ενα κράτος, μια κυβέρνηση, ένας περιφερειάρχης ή ένας δήμαρχος κρίνεται από την πρώτη μέρα της θητείας του, κι όχι όταν πλησιάζουν οι εκλογές και λειτουργεί με… Μαυρογιαλούρικο τρόπο. Αλλά τι να λέμε. Πάντα έτσι ήτανε…

Να μη μιλήσουμε και για τους πολίτες που τώρα θυμήθηκαν να πάρουν αλυσίδες ή να μάθουν να τις βάζουν στα αυτοκίνητά τους. Είναι θέμα παιδείας…