Μελίντα Ντίλον: Πέθανε η ηθοποιός του Χόλυγουντ – Υπήρξε δύο φορές υποψήφια για Όσκαρ

Η ηθοποιός Μελίντα Ντίλον, που αγαπήθηκε μέσα από τις ταινίες «Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία» και «Στενές επαφές τρίτου τύπου», άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 83 ετών, σκορπίζοντας θλίψη στους θαυμαστές της και στο Χόλυγουντ.

Ο θάνατός της επιβεβαιώθηκε από την οικογένειά της, η οποία σημείωσε ότι «έφυγε» στις 9 Ιανουαρίου ωστόσο, δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες. Παράλληλα, έκανε γνωστό ότι η σορός της έχει αποτεφρωθεί.

Κινηματογράφος, θέατρο και τηλεόραση

Γεννημένη στην πόλη Χόουπ, στο νοτιοδυτικό Αρκάνσας η Μελίντα Ντίλον δούλεψε επί σειρά ετών στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Φοίτησε στην Σχολή Θεάτρου Γκούντμαν και μάλιστα, ένας από τους δασκάλους της στην υποκριτική υπήρξε ο περίφημος Λι Στράσμπεργκ.

Η Ντίλον έγινε ευρέως γνωστή για τον ρόλο της αυστηρής και στοργικής μητέρας του Ράλφι στην ταινία «Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία» αλλά και ως Τζίλιαν Γκουίλερ στις «Στενές επαφές τρίτου τύπου».

Πρώτη εμφάνισή της στην μεγάλη οθόνη ήταν στις «Τρέλες του Απρίλη» (1969) δίπλα στον Τζάκ Λέμον και την Κατρίν Ντενέβ, ενώ αρκετά χρόνια πιο πριν, το 1963 είχε προταθεί για το ΤΟΝΥ έχοντας παίξει στο Μπρόντγουεϊ «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;». Ωστόσο, στον κινηματογράφο δεν επανέλαβε εκείνη τον ρόλο της στην «Βιρτζίνα Γουλφ».

Υπήρξε δύο φορές υποψήφια για το Όσκαρ Β’ ρόλου. Η πρώτη για την κλασική ταινία επιστημονικής φαντασίας του Στίβεν Σπίλμπεργκ «Στενές επαφές τρίτου τύπου» (1977) και η δεύτερη για το κοινωνικό δράμα του Σίντνεϊ Πόλακ «Χωρίς δόλο» (1983). Μια από τις τελευταίες επιτυχίες της ήταν η ταινία «Μανόλια» του Πολ Τόμας Άντερσον, παραγωγής 1999.

Συνάδελφοι και θαυμαστές της την αποχαιρετούν στο Twitter. «Η Μελίντα Ντίλον ήταν τόσο σπουδαία ηθοποιός. Ήταν απόλαυση να την σκηνοθετείς. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη», έγραψε η Μπάρμπρα Στρέιζαντ.

Ο Λου Ντάιμοντ Φίλιπς ανέφερε:  «Με μεγάλη, μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο της Μελίντα Ντίλον. Έπαιξε την υιοθετημένη μητέρα μου στο Σιού Σίτι, τη δεύτερη σκηνοθετική μου προσπάθεια. Τι φως και τι ευλογία. Τόσο αβίαστη στη δουλειά της που ήταν εύκολο να παραβλέψει κανείς πόσο λαμπρή ήταν. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που την γνώρισα. RIP».