Άγριος χιονιάς! Ε, κι’ έπειτα;

Ζούμε σε μια εποχή φοβίας για τα φυσικά φαινόμενα. Παράδειγμα αυτής της αποστροφής μας ο τωρινός χιονιάς. Μαθημένοι, κυρίως οι κάτοικοι των αστικών κέντρων, στη ραστώνη του μικροαστικού μυγιάγγιχτου βολέματος, έχουν ξεσηκώσει την κοινή γνώμη κατά των στοιχείων της μητέρας Φύσης, που οι περισσότεροι άρχοντες και αρχόμενοι την καταντήσαμε άκρως επιθετική και εκδικητική με την καταστροφή της. Με την κορύφωση των τιμών του διοξειδίου του άνθρακα και την τοξικότητα μιας ατμόσφαιρας που σε μεγάλη κλίμακα μοιάζει με εκτεταμένο νεκρικό θάλαμο αερίων. Με την καλπάζουσα καταστροφή της χλωρίδας του Αμαζονίου και την τήξη των πάγων στην Ανταρκτική.

Κακά τα ψέματα. Αυτοπαγιδευτήκαμε σε άναρχα δομημένους αστικούς χώρους, χωρίς τόπους περιπάτου και αναψυχής. Με πεζοδρόμια φονικές παγίδες και θηριώδη εργοτάξια ενός τελείως ανεξέλεγκτου εργολαβικού κεφαλαίου, που δεν αντιμετωπίζει καμιά απαγόρευση των αυτοδιοικητικών φορέων (νομαρχίες, περιφέρειες, δήμοι), στη μετατροπή πόλεων ακόμη και κωμωπόλεων σε «λάκκους των λεόντων».

Συμβιβασμός με τη μιζέρια…

Μήπως υπερβάλλω; Απαντώ «κάθε άλλο»! Διότι οι περισσότεροι έχουν εθιστεί στη συμβίωση με τη συμβιβαστική μιζέρια.

Και άλλοι τόσοι έχουν αναγάγει τη μοιρολατρεία σε … νομοταγή τρόπο υποταγής στα διοικητικά «πεπρωμένα», που οραματίζονται μια κοινωνία ενός προκλητικού ολιγαρχικού λόμπι, που ζει με τις σιωπηλές ευλογίες μιας ημιμαθούς έως και άξεστης, διοικητικής νομενκλατούρας, σε απάτητα για τους πληβείους παραθαλάσσια και δασοσκεπή προάστεια, με ιδιωτικές πισίνες, γιατί όχι και ελικοδρόμια. Και όλα αυτά, με το υποτακτικό «επιχείρημα» της παλιάς κοινωνίας «Ελιά-ελιά και Κώτσο βασιλιά», ο εστί μεθερμηνευόμενο στην κοινωνία των σημερινών δεδομένων, «Αν δεν υπήρχαν αυτοί, πώς θα ζούσαν χωρίς την …προστασία τους οι εισοδηματικά καταφρονεμένοι»;

Αλήθεια, τι θεσπέσιο ολιγαρχικό δόγμα, που ρίχνει γέφυρες σύζευξης με τα αρνητικά εσώψυχα του ευρωπαϊκού μεσαίωνα…Αλλά, κάπου-κάπου μας παραπέμπει και στις απρόσμενες προτεσταντικές αγροτικές εξεγέρσεις σαν αυτή του γερμανού χριστιανοσοσιαλιστή προτεστάντη κληρικού Τόμας Μύνστερ,  ο οποίος τόλμησε και ήλθε σε σύγκρουση με τον ίδιο τον Μαρτίνο Λούθηρο, που κατηγορήθηκε ως υπερασπιστής της φεουδαρχίας και ενάντιος προς τους αγροτιστές. Ο Τόμας Μύνστερ διακήρυξε την αγροτική κοινοκτημοσύνη με το λατινικό επίγραμμα “omnia sunt communia”. Και θανατώθηκε μαρτυρικά γι’ αυτό.

Αρνούνται το «κατά φύσιν ζην»

Επιστροφή λοιπόν στον σημερινό χιονιά. Δεν το κρύβω, ότι πρωί-πρωί προχτές, με πήρε στο τηλέφωνο από τα βόρεια προάστεια της Αθήνας φίλος συνάδελφος λέγοντάς μου: «Εδώ έχουμε χιονοθύελλα» και μάλιστα σε ύφος ημιδραματικό. «Ε, κι’ έπειτα», του απάντησα με κατευναστική ερώτηση…

Προφανώς, αυτή η υπερπροστατευτική αντίληψη κατά της κατά φύσιν και όχι της contra naturam λειτουργίας του κλιματικού οικοσυστήματος δεν φαίνεται να συμβαδίζει με την αποχαυνωτική μικροαστική υποταγή στα καταλυτικά κοινωνικά μοιρολατρικά πεπρωμένα.

Συνηθισμένη εικόνα κυκλοφοριακού πανικού σε ελληνικούς χιονισμένους αστικούς δρόμους, που σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις λειτουργούν υποδειγματικά, χωρίς μποτιλιάρισμα και συγκρούσεις. Χωρίς ξενύχτια και διανυκτερεύσεις σε ακινητοποιημένα αυτοκίνητα καταψύκτες…

Ας μην αυταπατώμεθα. Ζούμε στις περισσότερες πόλεις φαντάσματα, όπου δεν λειτουργεί ο παραμικρότερος πολεοδομικός σχεδιασμός. Και το χειρότερο, δεν μεριμνούν οι περισσότερες περιφέρειες, δήμοι και νομαρχίες, για προστατευτικά έργα μακράς πνοής. Ακόμη και οι βαριές μαντεμένιες σχάρες των αποχετευτικών δικτύων καθαρίζονται όχι στις ηλιόλουστες ημέρες, αλλά κατά τη διάρκεια της νεροποντής, όταν η άσφαλτος γίνεται λίμνη γιατί όχι και φονικός ορμητικός χείμαρρος.

Όσο για τον χιονιά… Ας αφήσουμε κατά μέρος τον πανικό. Και ας αναλογιστούμε, ότι οι περισσότεροι απαρνούνται το «κατά φύσιν ζην εστί κατ’ αρετήν ζην», σε κοινωνίες εναρμονισμένες με συστήματα συμβίωσης, ακόμη και με ακραία φαινόμενα.

Η λέξη σχεδιασμός δυστυχώς είναι ακόμη άγνωστη στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Η ίδια αυτή λέξη ως σύστημα οικολογικής και πολεοδομικής ισορροπίας λειτουργεί με επιτυχία από πολλές δεκαετίες στην αδελφή Κύπρο.

Όσο για τις χιονοθύελλες των βορείων προαστείων, ας μην αγωνιούν οι «προνομιούχοι» συμπατριώτες μας. Ας μάθουν να ζουν αρμονικά με αυτές και ας μη πανικοβάλλονται. Και οι πιο φιλόμουσοι ας βάλουν στο you tube ν’ απολαύσουν τον «Χειμώνα» από τις 4 εποχές του Antonio Vivaldi. Θα διαπιστώσουν ότι είναι μια από τις πιο συναρπαστικές μουσικές συνθέσεις της ιταλικής Αναγέννησης…

Δεν έχει παρόμοιο κυκλοφοριακό προηγούμενο η επί πολλές ημέρες διακοπή της κυκλοφορίας στην Αττική Οδό (Ιανουάριος 2022). Μόνον σε περιόδους πολεμικής σύρραξης συμβαίνουν παρόμοιες εκπλήξεις… Η ιστορία αυτή έκλεισε με τη συγγνώμη της επιχείρησης Αττικής Οδός και κάποιες αποζημιώσεις.