Αμετανόητος

«Η κυβέρνηση των ανισοτήτων και της αδικίας, η κυβέρνηση των υποκλοπών και της διαφθοράς, η κυβέρνηση της ακρίβειας και της εκτροπής, ήρθε η ώρα να λογοδοτήσει στον ελληνικό λαό. Και θα λογοδοτήσει στον ελληνικό λαό, είτε αργά είτε γρήγορα. Θα πέσει η χειρότερη, η αθλιότερη κυβέρνηση της Δεξιάς από τη Μεταπολίτευση και μετά. Διότι αυτά που έχουν δει τα μάτια μας όλα αυτά τα χρόνια, δεν τα έχουμε ξαναδεί. […] Η Δεξιά της αισχροκέρδειας, αλλά και της δημοκρατικής εκτροπής, θα φύγει, όχι αν εγώ το πάω γερά, αλλά αν εσείς το πάτε γερά!

[…]

Στην αντίληψη των νεοφιλελεύθερων που μας κυβερνάνε, τα πάντα είναι εμπορεύσιμα. Ακόμα και η ανθρώπινη ζωή. Εμείς όμως λέμε, και αυτή είναι η ιδεολογία μας, και είμαστε βαθιά περήφανοι γι’ αυτήν, ότι οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη. Η ανθρώπινη ζωή και η ανάγκη της κοινωνίας είναι πάνω από τα κέρδη.

[…]

Ξέρετε, δεν είναι για μας η δικαιοσύνη μια σημαία ευκαιρίας. Εμείς δεν καταγόμαστε από δυναστείες και τζάκια. Καταγόμαστε από εκεί όπου η δικαιοσύνη είναι επιδίωξη, είναι πάθος, είναι κίνητρο ζωής και αγώνα. Καταγόμαστε από εκείνους που έδωσαν ζωή στο όραμα του δίκιου με το ίδιο τους το αίμα. Γιατί η Αριστερά και η Δημοκρατική Παράταξη ήταν παρούσες, ήταν σε όλους τους αγώνες του λαού και του έθνους. Και αυτό η πόλη της Θεσσαλονίκης το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Για δεκαετίες, για πάρα πολλά χρόνια. Στους αγώνες τους εργατικούς με τη ματωμένη Πρωτομαγιά του ’36, στους αγώνες για δικαιοσύνη ενάντια σε βασιλιάδες και δυνάστες, ενάντια σε κατακτητές και δικτάτορες, ενάντια σε όσους έβαζαν την ιδιοτέλεια πάνω από το δίκιο του εργαζόμενου λαού. Ας μου επιτραπεί λοιπόν η έκφραση: η δικαιοσύνη είναι το δικό μας DNA. Και αυτό το ξέρουν ακόμα κι εκείνοι που είναι αντίθετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα κι εκείνοι που μας πολεμούν με όλα τα μέσα».

(6 Φεβρουαρίου 2023: Ομιλία Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη)

«Από τη μία πλευρά του πολιτικού ανταγωνισμού βρίσκεται αυτό που σας παρουσίασα, η αναβαπτισμένη νεοφιλελεύθερη και ακραία δεξιά όλων των μορφών της, με βασικό όμως πόλο το μεταμορφωμένο κόμμα της ΝΔ. Από την άλλη μεριά βρίσκεται η Αριστερά, της συλλογικής προόδου και των μεγάλων κοινωνικών αγώνων στον τόπο μας, σε όλες της τις μορφές, η Αριστερά της κοινωνικής δικαιοσύνης, που έχει στρατηγικό σχέδιο την εκπροσώπηση των συμφερόντων των πολλών και όχι των λίγων και των ελίτ.

[…] Σας ζητώ να απευθύνουμε ένα τολμηρό κάλεσμα συμπόρευσης, συμπαράταξης και συνεργασίας, για να βάλουμε φρένο στην άνοδο της ακροδεξιάς και της εθνικιστικής περιχαράκωσης, για να αποτρέψουμε από κοινού την παλινόρθωση στη χώρα μας μιας δεξιάς ακραίας, βαθιά διεφθαρμένης και βαθιά εκδικητικής».

(Μάρτιος 2019: Ομιλία Αλέξη Τσίπρα σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ)

«Ο κύριος Μητσοτάκης […] είναι συνεπής με τα συμφέροντα της τάξης του. Με τον κόσμο που θέλει να εκπροσωπεί.

[…] Έχει μια πολύ σαφή θέση στο μυαλό του για το ποια είναι η θέση και ο προορισμός του καθενός σε αυτή τη κοινωνία, σε αυτή τη χώρα. Έχει σαφή αντίθεση με την ίδια την ιδέα της κοινωνικής κινητικότητας, που αποτέλεσε το υπόβαθρο της συλλογικής προόδου για την ελληνική κοινωνία από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά.

Γιατί η Ελλάδα που βρήκε ξανά περπατησιά και όρθωσε ξανά το ανάστημά της μετά τα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου δεν ήταν δημιούργημα της αριστοκρατίας και των ελίτ της. Η Ελλάδα αναγεννήθηκε από τα παιδιά των αγροτών στη Λάρισα που έγιναν γιατροί. Από τα παιδιά των κτηνοτρόφων στην Ήπειρο που έγιναν μηχανικοί. Από τα παιδιά των μεροκαματιάρηδων στο Περιστέρι που έγιναν δικηγόροι. Από τα παιδιά των λιμενεργατών του Πειραιά που έγιναν επιστήμονες. Έτσι αναστήθηκε η Ελλάδα. Αυτό ήταν το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολεμικής Ελλάδας. Ένα κοινωνικό συμβόλαιο που δεν έσπασε ποτέ και δεν θα σπάσει ούτε τώρα από τη νεοφιλελεύθερη μανία αυτών που τους λείπει η εξουσία, από την αλαζονεία τους που έρχονται θεωρώντας ότι έχουν νικήσει πριν στηθεί η κάλπη.

[…] Εδώ, λοιπόν, βρίσκεται η διαφορά μας. Ο δικός μας ο κόσμος, η Ελλάδα των πολλών, που αποκαθιστά αδικίες, επουλώνει τις πληγές της κρίσης, που στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις.

[…] Και η Ελλάδα αυτή, η Ελλάδα των πολλών έχει πολλά πρόσωπα. Έχει τα πρόσωπα των ανθρώπων της. Του ψυκτικού αλλά και του γιατρού από το Περιστέρι. Της φοιτήτριας αλλά και του συνταξιούχου από το Αιγάλεω. Του εργάτη αλλά και του δικηγόρου από το Καματερό. Της πωλήτριας αλλά και της καθηγήτριας από τα Λιόσια. Του καταστηματάρχη αλλά και του δασκάλου από την Πετρούπολη. Της νοσοκόμας αλλά και της αρχιτεκτόνισσας από την Αγιά Βαρβάρα.

Αυτοί είναι ο δικός μας κόσμος. Είναι ο κόσμος των πολλών. Αυτοί είναι οι πολλοί που έβαλαν πλάτη στα χρόνια της κρίσης για να μπορέσει η Ελλάδα να σταθεί ξανά στα πόδια της. Αυτοί θα είναι και οι πρωταγωνιστές της Ελλάδας της νέας εποχής που χτίζουμε μέρα με τη μέρα».

(Μάιος 2019: Ομιλία Αλέξη Τσίπρα στο Αιγάλεω)

Αμετανόητος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως καθίσταται ολοφάνερο από τα ανωτέρω. Παρά την καθαρή ήττα του στις εθνικές εκλογές του 2019, επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, εφαρμόζει την ίδια αποτυχημένη συνταγή και στην τωρινή προεκλογική περίοδο.

Εμμένει στην επιθετική ρητορική και στις ακραίες διατυπώσεις, στα κηρύγματα μίσους και διχασμού.

Εμμένει στην πόλωση, στο φανατισμό και στην άνευ ορίων αντιπαράθεση.

Εμμένει στις ανιστόρητες απόψεις και στους ανυπόστατους ισχυρισμούς.

Αδυνατεί να αντιληφθεί ότι πραγματικά προοδευτικός δεν είναι αυτός που επιχειρεί να ξαναγράψει την ιστορία σπέρνοντας τη διχόνοια, αλλά αυτός που, σεβόμενος την ιστορική πραγματικότητα, επιχειρεί να ενώσει και να συνθέσει, αφήνοντας πίσω του ό,τι διαιρεί και πληγώνει την κοινωνία.

Και αδυνατεί να κατανοήσει ότι η διαχωριστική γραμμή στην ελληνική κοινωνία, όπως έχουμε επισημάνει σε παλαιότερα άρθρα μας, έχει πλέον μετατοπιστεί: από το πάλαι ποτέ κυρίαρχο δίπολο Δεξιά – Αριστερά, στο δίπολο πρόοδος – συντήρηση. Από τη μια εκείνοι που έχουν τη διάθεση και την ικανότητα να προσαρμόζουν την ιδεολογική τους ταυτότητα στη διαρκώς μεταβαλλόμενη πολιτική πραγματικότητα, από την άλλη εκείνοι που μένουν προσκολλημένοι σε ιδεολογικά δόγματα και συνθήματα παλαιότερων γενεών.