Σε ανακοίνωση που εξέδωσε προχθές αναφορικά με την εν εξελίξει διαδικασία αξιολόγησης των εκπαιδευτικών η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ) αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής (το κείμενο παρατίθεται όπως ακριβώς έχει δημοσιοποιηθεί μέσω του διαδικτυακού τόπου της ΔΟΕ, με όλα τα ορθογραφικά, συντακτικά και εκφραστικά λάθη του):

ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ 24 ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΚΗΡΥΞΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ-ΑΠΟΧΗΣ, ΣΤΑΣΕΩΝ  ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΜΟΡΦΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ

40 χρόνια, όπως ομολόγησε η υπουργός παιδείας, και τα 2 τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση της Ν.Δ. και το Υ.ΠΑΙ.Θ., παρά το κλίμα τρομοκρατίας και εκβιασμών, που προσπάθησαν με κάθε τρόπο να επιβάλλουν, βρήκαν απέναντί τους τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, ενάντια στα σχέδια εμπορευματοποίησης, κατηγοριοποίησης και διαφοροποίησης σχολείων – μαθητών – εκπαιδευτικών μέσω της εφαρμογής των διατάξεων των Ν.4692/2020 και Ν.4823/2021 που αφορούν την αξιολόγηση. Σήμερα, κυβέρνηση και Υ.ΠΑΙ.Θ. συνεχίζουν κι εντείνουν το έργο απαξίωσης του δημόσιου σχολείου. Προχωρούν στην ολοκλήρωση εφαρμογής του ν.4823/21 με την υλοποίηση της ατομικής αξιολόγησης των εκπαιδευτικών στηριγμένης στη σαθρή διαδικασία της «εσωτερικής κι εξωτερικής αξιολόγησης» των σχολικών μονάδων την οποία ο κλάδος με τη στάση του απέτρεψε. Πιστοί στην προσφιλή τους τακτική, αιφνιδιαστικά και σε ένα άσχετο νομοσχέδιο (κατάντησε φασόν διαδικασία πλέον), αυτή τη φορά του Υπουργείου Μεταφορών, ψηφίσαν τροπολογία, εφαρμογής της διαδικασίας της ατομικής αξιολόγησης.

[…]

Φαίνεται πως τόσο η κυβέρνηση όσο και το Υπουργείο Παιδείας βιάζονται να χρεώσουν τις δικές τους ευθύνες στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές.

Παρουσιάζουν την αξιολόγηση ως το κλειδί για τη λύση κάθε προβλήματος του εκπαιδευτικού συστήματος. Άλλωστε η τακτική του ΥΠΑΙΘ να χρησιμοποιεί εύηχες λέξεις, θετικά φορτισμένες, προκειμένου να εφαρμόσει τα πιο αντιδραστικά μέτρα είναι γνωστή. Βάφτισε την κατηγοριοποίηση των σχολείων «συλλογικό προγραμματισμό, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση σχολικών μονάδων», την απομάκρυνση των μαθητών στα 15 τους χρόνια από το σχολείο και την ανήλικη εργασία τους «ενίσχυση» της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, «απεγκλωβισμό» τον αποκλεισμό 40.000 μαθητών από τα Πανεπιστήμια μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, αλλά και την Τράπεζας Θεμάτων, «αναβάθμιση του Εθνικού Απολυτήριου».

Για όποιον έχει σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία μια ματιά και μόνο στον νόμο αρκεί για να καταλάβει ότι οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι πολύ μακριά από την «αναβάθμιση του σχολείου και την ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών» όπως ευαγγελίζεται. Οι γονείς, οι μαθητές καταλαβαίνουν ότι αν η κυβέρνηση αν ήθελε να στηρίξει το δημόσιο σχολείο θα προσλάμβανε μαζικά εκπαιδευτικούς, δεν θα επέτρεπε να χάνονται χιλιάδες διδακτικές ώρες, δεν θα άφηνε μαθητές χωρίς παράλληλη στήριξη, μαθήματα ακόμα και πανελλαδικώς εξεταζόμενα να διδάσκονται από τα μέσα της χρονιάς. Δεν θα στοίβαζε 25 σε αίθουσες κλουβιά, θα έπαιρνε ειδικά μέτρα στήριξης των μαθητών για τα τεράστια γνωστικά, ψυχολογικά και κοινωνικά προβλήματα που άφησε ο διετής εγκλεισμός και τα κλειστά σχολεία. Θα την απασχολούσε το πώς θα κατασκευάσει σύγχρονα σχολεία, θα επισκεύαζε τα παλιά, δεν θα άφηνε χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικούς να περνούν τη μισή τους μέρα σε ακατάλληλα κτίρια για το επιδιωκόμενο εκπαιδευτικό αποτέλεσμα αλλά και επικίνδυνα για την ασφάλειά μας. Για όλα αυτά προφανώς ο νόμος δεν προβλέπει τίποτα.

Είναι προφανές ότι η στόχευση του Υπουργείου είναι να καθυποτάξει τους εκπαιδευτικούς μέσω της ατομικής αξιολόγησης, προκειμένου να αποδεχτούν ένα σχολείο το οποίο διαχρονικά υποβαθμίζεται για την πλειοψηφία των παιδιών που προέρχονται από τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, που βάζει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια σε όσα παιδιά θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Ένα σχολείο πανάκριβο για την οικογένεια, κατηγοριοποιημένο, που λειτουργεί με όρους επιχείρησης, μετρά έσοδα-έξοδα, αναζητά πόρους για να διασφαλίσει μία στοιχειώδη λειτουργία. Άλλωστε η ίδια υπουργός στο δελτίο τύπου αλλά και σε συνεντεύξεις παρουσιάζει την ατομική αξιολόγηση ως ολοκλήρωση ενός ενιαίου σχεδιασμού που περιλαμβάνει την αξιολόγηση- κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων και τις εξετάσεις τύπου PISA. Το ίδιο το νομοσχέδιο προβλέπει σε δύο από τους 11 δείκτες που αποτιμούν την υπηρεσιακή επάρκεια του εκπαιδευτικού, τη συμμετοχή στην αυτοαξιολόγηση και την εσωτερική αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.

[…]

Η μεγάλη μάχη ενάντια στην αξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι μεγάλη παρακαταθήκη. Τώρα είναι η ώρα της νέας μάχης. Είναι χρέος μας απέναντι στους χιλιάδες συναδέλφους, πάνω από όλα όμως στους εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές μας.

Οι εκπαιδευτικοί δε φοβόμαστε την «αξιολόγηση», δεν έχουμε κάτι να κρύψουμε, δεν αντιδρούμε γιατί δε θέλουμε να «ξεβολευτούμε» όπως λένε τα διάφορα παπαγαλάκια αλλά γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε το δημόσιο σχολείο, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητ(ρι)ών και τα εργασιακά των εκπαιδευτικών. Άλλωστε, κάθε μέρα εξετάζουμε κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά μας, στους συλλόγους διδασκόντων ανταλλάσσουμε σκέψεις και προτάσεις για να γίνει καλύτερη η σύνθετη παιδαγωγική πράξη. Αυτή ακριβώς η διαδικασία είναι που ζητάμε να στηριχθεί ουσιαστικά από το κράτος. Τα κριτήρια της αξιολόγησης, που προωθεί η κυβέρνηση, δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ανάγκη.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έχοντας, μέσα από τις αποφάσεις των Γενικών της Συνελεύσεων καθώς και του Διοικητικού Συμβουλίου της, με συνέπεια και υπευθυνότητα, εκφράσει τις ψηφισμένες και τις επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις του κλάδου, θα δώσει με όλα τα μέσα τη μάχη για την ακύρωση των αντιεκπαιδευτικών σχεδιασμών της κυβέρνησης.

Για το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του αγώνα για την αποτροπή της υλοποίησης των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων της κυβέρνησης. Ο νικηφόρος αγώνας του κλάδου ενάντια στην αξιολόγηση του Π.Δ. 152/2013 και του ν.4024/2011 καθώς και το συντριπτικό ποσοστό του 95% της συμμετοχής στην απεργία αποχή από την Υ.Α. «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο» (του Ν.4692/2020) αποτελούν παρακαταθήκη και οδηγό μας.

Αποφασίζουμε 24ωρη απεργία την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου, με την πραγματοποίηση πανεκπαιδευτικών συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα και καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες να πάρουν μαζικά μέρος.

[…]

Πέραν της συγκεκριμένης ανακοίνωσης, η ΔΟΕ, ενόψει της απεργίας της 15ης Φεβρουαρίου, κάνει λόγο για επιχειρούμενη «διάλυση του δημόσιου σχολείου» και «αναβίωση του επιθεωρητισμού», ενώ τάσσεται υπέρ της «παιδαγωγικής ελευθερίας και δημοκρατίας», έτσι γενικώς και αορίστως.

Από πλευράς μου, δύο και μόνο φράσεις αρκούν όσον αφορά τα ανωτέρω:

Κατ’ αρχάς, μία αναγκαία επισήμανση: τρία από τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΟΕ (μεταξύ αυτών, ο πρόεδρος) προέρχονται από τη ΔΑΚΕ, τη συνδικαλιστική παράταξη της ΝΔ, που είχε αναδειχθεί πρώτη δύναμη στις τελευταίες αρχαιρεσίες της Ομοσπονδίας, το περασμένο καλοκαίρι.

Κατά δεύτερον, μία θλιβερή διαπίστωση: για να αλλάξει πραγματικά την Ελλάδα —όπως ευαγγελίζεται—, ο Κυριάκος Μητσοτάκης οφείλει πριν απ΄όλα να αλλάξει το κόμμα του και τις κάθε λογής παραφυάδες του.

Headlines