Ο Ισπανός σκηνοθέτης Κάρλος Σάουρα πέθανε στα 91 του

«Πέθανε σήμερα στο σπίτι του σε ηλικία 91 ετών, περιτριγυρισμένος από τους αγαπημένους του έγραψε η ακαδημία στο Twitter, χαρακτηρίζοντάς τον ως έναν από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες στην ιστορία του ισπανικού κινηματογράφου.

Γεννημένος στις 4 Ιανουαρίου 1932 στη βορειοανατολική πόλη Ουέσκα, ο Σάουρα ήταν γνωστός για την «ατελείωτη δραστηριότητά του» και την «αγάπη του για την τέχνη του, η οποία συνεχίστηκε μέχρι το τέλος» με την τελευταία του ταινία να βγαίνει στις ισπανικές αίθουσες μόλις πριν από μία εβδομάδα, ανέφερε.

Στις 3 Φεβρουαρίου, έκανε πρεμιέρα το Las paredes hablanda (Πώς μιλούν οι τοίχοι).

Πέθανε μόλις μία ημέρα πριν του απονεμηθεί τιμητική διάκριση Γκόγια, το ισπανικό αντίστοιχο των Όσκαρ, για την πολυετή καριέρα του, η οποία επρόκειτο να απονεμηθεί στην 37η τελετή απονομής των βραβείων Γκόγια στη νότια πόλη της Σεβίλλης.

Δείτε το βίντεο

«Ο Κάρλος Σάουρα, κινηματογραφιστής, φωτογράφος, σκηνογράφος και καλλιτέχνης παντός είδους, έφυγε» έγραψε στο Twitter ο υπουργός Πολιτισμού Miquel Iceta, λέγοντας ότι η καριέρα του είχε λάβει «όλα τα βραβεία που μπορεί να φανταστεί κανείς».

Συχνά αποκαλούμενος ως ένας από τους μεγάλους του ισπανικού κινηματογράφου μαζί με ονόματα όπως ο Λουίς Μπουνιουέλ και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο Σάουρα σκηνοθέτησε περίπου 50 ταινίες σε μια καριέρα που διήρκεσε μισό αιώνα, κατά τη διάρκεια της οποίας έλαβε πολλά βραβεία.

Στα πρώτα του χρόνια, επικεντρώθηκε στα κακώς κείμενα της κοινωνίας, κερδίζοντας για πρώτη φορά διεθνή αναγνώριση με το «Κυνήγι» (1966), μια κριτική του καθεστώτος του δικτάτορα Φρανσίσκο Φράνκο, η οποία κέρδισε το δεύτερο υψηλότερο βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

Μετά το τέλος της δικτατορίας με το θάνατο του Φράνκο το 1975, μετατόπισε την προσοχή του στην αγάπη του για τη μουσική και το χορό με την τριλογία των ταινιών φλαμένκο «Ματωμένος γάμος», «Κάρμεν» και «Μια αγάπη μαγεμένη» της δεκαετίας του 1980.

Πολλοί κριτικοί θεωρούν ότι η καλύτερη δουλειά του είναι το «Cria Cuervos» («Εκτρέφοντας κοράκια», 1975), μια αλληγορία της δικτατορίας που έπνιγε τη χώρα του μέχρι την ίδια χρονιά, και η οποία κέρδισε το βραβείο της κριτικής επιτροπής στις Κάννες ένα χρόνο αργότερα.

Στην εργογραφία του περιλαμβάνονται τα Los golfos (1960), «Ματωμένος Γάμος» (1981), «Ο βασιλιάς του κόσμου», El Seventh Day (2004), «Αντονιέτα, το αίνιγμα μιας γυναίκας» (1982), «Απομόνωση» (1969), «Σαλώμη» (1992), «Σκοτεινή νύχτα» (1989) κ.ά.

Δείτε το τρέιλερ