Γιατί η μεταγραφή Καρανικόλα δεν ανησύχησε τη Χαρ. Τρικούπη

Επεσαν από τα σύννεφα στο ΠΑΣΟΚ για τη γαλάζια μετακίνηση του Σπύρου Καρανικόλα; Στη θεωρία, ο Καρανικόλας ήρθε να προστεθεί σε μια λίστα κεντροαριστερών στελεχών που τα τελευταία χρόνια αποχωρούν από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και λίγο καιρό μετά εντάσσονται σε άλλους κομματικούς μηχανισμούς, είτε προς τη ΝΔ είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ή μήπως όχι; Η πραγματικότητα είναι μάλλον κάπως διαφορετική: η διαφαινόμενη μεταγραφή του πρώην εκπροσώπου κοινοβουλευτικού έργου προς τη ΝΔ δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά σχεδόν προδιαγεγραμμένη, απολύτως προβλέψιμη για όποιον παρακολουθούσε τις διαφοροποιήσεις και τις φιλοκυβερνητικές τοποθετήσεις του, προτού καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της αποχώρησής του από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Ακόμα και πρόσωπα που τον γνώρισαν κατά την εσωκομματική διαδικασία (ο ίδιος είχε στηρίξει τον Ανδρέα Λοβέρδο), ήξεραν πως μετά το αποτέλεσμα του 2021 η σύμπραξη με τη ΝΔ ήταν ένα σενάριο που όλο και κέρδιζε πιθανότητες.

Την διαδρομή του Καρανικόλα χρησιμοποίησαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ για να σχολιάσουν την μεταγραφή του: «Πριν από μερικά χρόνια, ο κύριος Καρανικόλας έφυγε από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας ότι έγινε “ουρά της Νέας Δημοκρατίας” και ακολούθησε το κόμμα της κυρίας Κατσέλη. Πριν λίγους μήνες, έφυγε ξανά από το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας ότι έγινε “ουρά του ΣΥΡΙΖΑ”. Σήμερα, μας ανακοίνωσε ότι εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία», τόνιζαν λίγη ώρα μετά το άκουσμα της είδησης. «Από τη Λούκα Κατσέλη στον Κυριάκο Μητσοτάκη ένα τατουάζ δρόμος. Η απόγνωση Μητσοτάκη αρχίζει να γίνεται διασκεδαστική και θα μας χαρίσει πολύ γέλιο!». Η αναφορά στο τατουάζ ήταν στο ίδιο πλαίσιο -ένα προσωρινό #kinima_allagis στο μπράτσο, από τις καλοκαιρινές διακοπές του το 2018, προσομοίαζε στο πέρασμα του Καρανικόλα από το ΠΑΣΟΚ.

Το σχετικό τρολάρισμα είναι ένας τρόπος αντίδρασης, που εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται η μετακίνηση Καρανικόλα. Στην Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν πως όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες της απλής αναλογικής τόσο θα αυξάνεται η ένταση της πίεσης στον τρίτο πόλο, δηλαδή στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από αυτήν της αντιπολίτευσης -κάτι τέτοιο είδαμε το προηγούμενο διάστημα, με τους χαρακτηρισμούς «Σοσιαλ-Καμμένος» από τη μια πλευρά και από τις υπόνοιες περί «εκβιαζόμενου» Νίκου Ανδρουλάκη από την άλλη.

Παρόμοιου τύπου πίεση είχε ασκηθεί και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές στην παράταξη, με τις μεταγραφές και τις διευρύνσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ προς τους μετριοπαθείς, προοδευτικούς ψηφοφόρους να αποτελούν τον κύριο μοχλό διείσδυσης.  Τότε η προηγούμενη ηγεσία είχε κάνει επίκληση στον κομματικό πατριωτισμό, καταφέρνοντας να αποφύγει τους πολύ δυνατούς κραδασμούς.

Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά: τα ποσοστά του κόμματος είναι μεγαλύτερα στις δημοσκοπήσεις, δείχνοντας πως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έχει αυξήσει την αντοχή του στην πόλωση. Το ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να έχει προτιμήσεις όσον αφορά τις συνεργασίες, αλλά ειδικά μετά την υπόθεση των υποκλοπών και την διαχείριση των αλλεπάλληλων κρίσεων έχει αντιστάσεις και προς την πλευρά της ΝΔ και προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ηλικία, το θεωρούμενο «χαμηλό» κομματικό βιογραφικό του τελευταίου αποκτήματος της ΝΔ, αλλά και το «κοινό μυστικό» της μετακίνησής του στους πασοκικούς κύκλους δεν ενέπνευσαν λόγους ανησυχίας.