Τώρα που η σκόνη από τον σεισμό των 7.8 Ρίχτερ της Δευτέρας έχει κατακαθίσει, και πριν ο τελικός απολογισμός του κόψει την ανάσα πολλές εβδομάδες αργότερα, η προσοχή όλων στρέφεται στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Θα κάνει κανονικά τις εκλογές στις 14 Μαΐου; Θα παρατείνει χρονικά την κήρυξη της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στις 10 περισσότερο πληγείσες περιοχές για τις αποφύγει;
Θα είναι οι κατασκευαστικές αλχημείες της «Συμμορίας των 5» με τα δισεκατομμύρια κέρδη η πολιτική του ταφόπλακα ή μήπως η αποφασιστική αντιμετώπιση της τραγωδίας από τον ίδιο προσωπικά τον σώσει για να… πεθάνει μια άλλη μέρα;
Τα αμέτρητα ερωτήματα
Και τα ερωτήματα δεν έχουν τέλος. Τι θα ζητήσει και τι θα πάρει από την παγκόσμια κοινότητα;
Μήπως τελικά καταφέρει να γιατρέψει κάποιες επικίνδυνες πληγές που άνοιξε στο διεθνές… σώμα τα τελευταία χρόνια και δεν έκλεισαν όσο γρήγορε πίστευε όταν τις πρωτοπείραξε;
Και το βασικότερο όλων, που θα σταθεί ο τουρκικός λαός τους επόμενους μήνες, δίπλα του ή απέναντί του;
Ιστορία σε επανάληψη
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα», είχε πει ο Καρλ Μαρξ.
Γι’ αυτό και από τους διεθνείς αναλυτές δεν ξέφυγε η σύμπτωση, ότι ένας σεισμός ήταν αυτός που στο παρελθόν του άνοιξε το δρόμο για την πρώτη γραμμή της εξουσίας, και ένας άλλος τώρα παίζει το πολιτικό του μέλλον κορώνα γράμματα.
Η αποτυχία της τουρκικής κυβέρνησης στον απόηχο του σεισμού του 1999 στο Ιζμίτ, που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 17.000 ανθρώπων έχτισε τον πολιτικό αλτήρα από τον οποίο εκτοξεύτηκε το 2002 το κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ).
«Το ΑΚΡ δεν κέρδισε τις πρώτες του νίκες υποσχόμενο Ισλαμισμό για όλους και διεθνή επιθετικότητα», σημείωνε αυτές τις ημέρες στην Washington Post o Χάουαρντ Έισενστατ, συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης Middle East Institute. Κέρδισε, γιατί υποσχέθηκε ικανότητα και όχι επανάσταση.
Το μεγάλο γιατί
Αυτή ακριβώς η ικανότητα είναι που σήμερα αμφισβητείται, από τη στιγμή που δεν υπάρχει Τούρκος πολίτης, που να μην έχει πληροφορηθεί τα τελευταία χρόνια από τον πρόεδρο του ότι η ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας βασίστηκε στον κατασκευαστικό οργασμό, που ο ίδιος προκάλεσε.
Και μπορεί ο γειτονικός λαός να συγχωρούσε τους ύποπτους τρόπους με τους οποίους οι δημόσιοι διαγωνισμοί έδιναν τα έργα σε –ζάπλουτους σήμερα- φίλους του προέδρου τους, θα αγνοήσει όμως το γεγονός ότι χρειάστηκαν σχεδόν 20 χρόνια από το Ιζμίτ για να εγκρίνει η Τουρκία την πολυαναμενόμενη νομοθεσία για τους σεισμούς;
Τα πάνω από 3.000 κτίρια που κατέρρευσαν από τη Δευτέρα μέχρι σήμερα στην Τουρκία, αποδεικνύουν ότι οι κανόνες αυτοί έχουν τιμηθεί περισσότερο για την παραβίαση τους, απ’ ότι για την τήρηση τους.
Και βγάζουν ψεύτη τον πρόεδρο, ο οποίος νωρίτερα αυτό το μήνα τους διαβεβαίωσε ότι τα 200δισ. δολάρια που θα διαθέσει η κυβέρνηση του για τις υποδομές στις μεταφορές και τις επικοινωνίες θα μετατρέψουν την Τουρκία «στη μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική δύναμη του κόσμου».
Το σκεπτικό στην κάλπη
Οι Τούρκοι δεν τρώνε κουτόχορτο και δεν πείθονται τόσο από τις γεωστρατηγικές επιτυχίες του Ερντογάν να στριμώχνει ξανά και ξανά την Τουρκία ανάμεσα στη Δύση και τη Ρωσία και να το παίζει διαμεσολαβητής για την ειρήνη, ενώ πουλάει drones στο Κίεβο και τριπλασιάζει το εμπόριο με τη Μόσχα.
Ακόμα κι αν βελτιώσει τις σχέσεις του με τις ΗΠΑ και συμβιβαστεί με την ΝΑΤΟϊκή ταυτότητα του, αυτό που «έψηνε» πριν τον διπλό καταστροφικό σεισμό μερίδα του τουρκικού λαού να τον ψηφίσει, ήταν η βελτίωση του πληθωρισμού και οι άφθονες παροχές σε μισθούς και συντάξεις που υποσχέθηκε με τις τσέπες της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Σήμερα, αυτό που μπορεί να τον βοηθήσει είναι ότι ούτε η αντιπολίτευση μπορεί να του επιτεθεί, ούτε η διεθνής κοινότητα να του γυρίσει την πλάτη. Κι αυτό τον ισχυροποιεί ως ηγέτη στα μάτια ενός λαού που θρηνεί και ψάχνει κατεύθυνση για την επόμενη μέρα.
Εκτός αν η ιστορία επαναληφθεί (για κάποιους ως τραγωδία και για άλλους ως φάρσα) και «όπως το κεμαλικό κράτος κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα, ο Ερντογάν καεί ως χάρτινος γίγαντας»…
Επικρατεί στους κεντρώους ψηφοφόρους το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ ενώ καταγράφονται δύο δεξαμενές προσέλκυσης ψηφοφόρων. Παραμένει η διαφορά με τη ΝΔ - Τι είπαν οι Σοσιαλιστές ηγέτες στον Νίκο Ανδρουλάκη
Η Λίβερπουλ ήταν προς πώληση έως το καλοκαίρι, αλλά ο «τυφώνας» Αρνε Σλοτ, άλλαξε τα πάντα στον σύλλογο. Η ταμπέλα «πωλείται» αποσύρθηκε από τις διεθνείς αγορές, οι Reds άλλαξαν τα πάντα στη δομή τους και με «όπλο» το ποδόσφαιρο και έναν τρομερό προπονητή, ο σύλλογος βγήκε πιο δυνατός από τη μετά-Κλοπ εποχή!
Η Γάζα, μια περιοχή που μαστίζεται από χρόνια συγκρούσεων και αποκλεισμού, αντιμετωπίζει σοβαρούς περιορισμούς στις εισαγωγές, καθιστώντας την πρόσβαση σε φρέσκα προϊόντα όπως οι μπανάνες σπάνια για πολλές οικογένειες.
Πολλά θα έχουμε να θυμόμαστε από το 2024 που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Οι New York Times κάνουν μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα που καθόρισαν τη χρονιά μέσα από φωτογραφίες.
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
