Σε διάστημα δύο εβδομάδων ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας στην κυβέρνηση, αποφάσισε τη λευκή απεργία από τις ονομαστικές ψηφοφορίες στη Βουλή – πλην εκείνης για τον μπλόκο στο κόμμα Κασιδιάρη -, έκανε τρεις προεκλογικές ομιλίες-συγκεντρώσεις υψηλής και οξείας ρητορικής κατά της κυβέρνησης και άρχισε τον ανένδοτο αγώνα όπου τα σκάγια πήραν σε μερικές φάσεις και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αλλά και το ΚΚΕ. Είναι ένα είδος ακτιβισμού έστω στα όρια του κοινοβουλευτισμού ή μια κλιμακούμενη στρατηγική συσπείρωσης και αντιδεξιού λόγου, αναγκαίου για τον προεκλογικό αγώνα; Η νέα στρατηγική πάντως έχει και μυστικά και παγίδες για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μια πρώτη ανάγνωση θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να έχει άτυπο στόχο για την πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής το ποσοστό των εθνικών εκλογών του 2019. Αυτό, όπως λένε οι γνωρίζοντες, προϋποθέτει τρία πράγματα. Πρώτον, εικόνα ηγεμονικού πόλου. Δεύτερον, εικόνα πειστικού σχεδίου. Τρίτον, σκληρό ροκ που να έχει συνέχεια και συνέπεια.

Το πρώτο υπό μία ανάγνωση επίσης μπορεί να επιτευχθεί με δομική αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και με τη λεγόμενη θεσμική ανυπακοή. Η αποχή από τις ονομαστικές ψηφοφορίες, λένε οι γνώστες του συριζαϊκού παρασκηνίου, δεν ρίχνει νερό στον μύλο του αντικοινοβουλευτισμού, αλλά παγιώνει μια εικόνα ενός κόμματος που δεν μπορεί να νομιμοποιεί τη «μητσοτακική εκτροπή» και άρα πρέπει να κλιμακώνει με αιτία τις παρακολουθήσεις. Εξάλλου όπως θυμίζει γνώστης των διεργασιών και ο Ανένδοτος (τουλάχιστον ο δεύτερος του ’65 του Γεωργίου Παπανδρέου) από το δημοκρατικό Κέντρο έγινε. Αυτό είναι απάντηση σε όσους θεωρούν πως ένα πιο κεντρώο κοινό «φοβήθηκε» από τη λευκή απεργία ή τέλος πάντων δεν βλέπει με καλό μάτι τέτοιου είδους ακτιβισμούς – με όλο τον κίνδυνο της ιστορικής αντιστοίχισης.

Το βέβαιο είναι πως όλες οι τελευταίες διαδοχικές κινήσεις από μεριάς Κουμουνδούρου συνάδουν σε μια στόχευση συσπείρωσης, μπετοναρίσματος του κοινού της και παράλληλα αλίευση από τις πασοκογενέις δεξαμενές. Αυτό είναι το άνοιγμα που επίσης πρέπει να γίνει τώρα, αφού και το ΠΑΣΟΚ – όπως σημειώνουν οι γνώστες του πολιτικού σχεδιασμού – αφήνει χώρο λόγω του θολού και ανεξήγητου διμέτωπου.

Μονομέτωπος

Αν κάποιος ήθελε να συνοψίσει τη νέα τακτική του Αλέξη Τσίπρα θα το έκανε με μία λέξη, αυτή που ειπώθηκε από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις τελευταίες ομιλίες του: ο μονομέτωπος της παράταξής του (στη Θεσσαλονίκη μίλησε εμφαντικά βέβαια για Αριστερά και Δημοκρατική Παράταξη) κατά της Δεξιάς. Ολο αυτό το διάστημα εξάλλου και ο Τσίπρας και οι επιτελείς του επαναλαμβάνουν πως αντίπαλο έχουν τη Νέα Δημοκρατία και αυτό έχει προφανή στόχευση. «Στο κόμμα που ίδρυσε ο Α. Παπανδρέου και που θεωρητικά μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει κάτι στην ιδεολογία του, ο μοναδικός αντίπαλος ήταν και είναι η Δεξιά. Και στη σημερινή συγκυρία με πιο επιτακτικό τρόπο. Σήμερα δεν χωρά διμέτωπος αγώνας», είπε την εβδομάδα που πέρασε η Ολγα Γεροβασίλη, ένα πρόσωπο που έχει στενή σχέση με τον Αλέξη Τσίπρα και άμεση γνώση όλων των κινήσεων.

Κίνδυνοι

Βέβαια η νέα τακτική εγκυμονεί και παγίδες, σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς. Για παράδειγμα δεν μπορείς, λένε, να εγκαλείς την κυβέρνηση για αντιθεσμικό παιχνίδι και να το κάνεις μέσα από τις θεσμικές διαδικασίες. Το κεντρώο κοινό – που και οι ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ έχουν στα ραντάρ τους – θέλει απαντήσεις, ήπιους τόνους και λύσεις στις αγωνίες του. Οι της Κουμουνδούρου βέβαια λένε πως εσχάτως και στις ομιλίες Τσίπρα έχει ενταχθεί ένα μεγάλο μέρος των άμεσων κυβερνητικών μέτρων που θα πάρουν αν υπάρξει πολιτική αλλαγή. Και ο ανένδοτος ή ο θεσμικός ακτιβισμός δεν θολώνει το σήμα των συριζαϊκών λύσεων που έχουν για την κοινωνία.

Ετερος φόβος είναι μήπως ο νέος αγώνας παραπέμπει σε εποχές τύπου 2010 – 2014, ενώ ακόμη και για εκείνο το κοινό η πραγματικότητα έχει προχωρήσει. Το ρεπορτάζ λέει για αγώνα εντός ορίων που απλώς είναι αναγκαίος, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ ιεραρχεί τη δημοκρατία και εγκαλεί την κυβέρνηση για υπονόμευσή της. Το επόμενο διάστημα ο συγκερασμός ακτιβισμού και θεσμικότητας θα συνεχίσει να εναλλάσσεται παρά τη συνεχιζόμενη λευκή απεργία. Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρούν πως οι ίδιοι παράγουν τοξικό λόγο και θα συνεχίσουν να ζητούν απαντήσεις για τις υποκλοπές αλλά και την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης με σκληρό ροκ – ακόμη και διεθνοποιώντας εκ νέου τα θέματα. «Η καταρράκωση του κράτους δικαίου δεν είναι ένα ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό ζήτημα», είπε εξάλλου ο Αλ. Τσίπρας στο PES την Πέμπτη. Η κλιμάκωση δεν θα έχει μόνο ελληνικό γήπεδο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ

Headlines