Ο Γιώργος Ιωακειμίδης, δήμαρχος Νίκαιας – Ρέντη, δεν είναι μια ακόμη περίπτωση αυτοδιοικητικού. Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, θα έλεγε κανείς ένας «θρύλος» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς είναι αυτή τη στιγμή ο μακροβιότερος αυτοδιοικητικός αφού ασχολείται με τα κοινά από το 1982, δηλαδή περισσότερα από 40 χρόνια.

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο in, o κ. Ιωακειμίδης αναφέρεται στο ξεκίνημά του, στη δουλειά που έκανε αρχικά στο δήμο Ρέντη και πλέον στο δήμο Νίκαιας – Ρέντη, στον τρόπο που αλλάζει μια περιοχή αλλά και γιατί δεν έγινε βουλευτής.

Ολόκληρη η συνέντευξη είναι η εξής:

Είστε γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια ;

Γεννήθηκα στην Δραπετσώνα, μεγάλωσα στον Ρέντη, πήγα σχολείο στον Πειραιά. Όποτε, όντως είμαι γέννημα – θρέμμα Πειραιώτης. Ο Πειραιάς είναι ένας και αδιαίρετος. Το κέντρο του Πειραιά είναι το κέντρο όλων μας.

Ήμασταν φτωχή οικογένεια, όμως με στόχους. Οι γονείς μας ήταν πάντα στο πλευρό μας και μας στήριζαν. Μας σπούδασαν. Εγώ τελείωσα Πολιτικός Μηχανικός στο ΕΜΠ. Μπήκα με υποτροφία. Σε όλη μου την ζωή, όμως, ήθελα να γίνω δήμαρχος. Υπήρξα καθηγητής στο Πολυτεχνείο, δίδαξα 15 χρόνια αντισεισμικά. Τα παράτησα όλα, όμως, το 1994 όταν εκλέχτηκα δήμαρχος.

Η σχολή των Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου , ήταν η πρώτη σας επιλογή ;

Ο πατέρας μου το ήθελε. Εγώ ψυχολογία ήθελα να σπουδάσω, αλλά εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τμήμα ψυχολογίας. Έπρεπε να φύγω για το εξωτερικό, δεν υπήρχαν οι πόροι για κάτι τέτοιο. Συνεπώς, αφού ήμουν ανέκαθεν καλός στα μαθηματικά και σε όλα τα θετικά μαθήματα, ακολούθησα αυτόν τον δρόμο.

Αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο, ανοίγετε τεχνικό γραφείο.

Τελειώνοντας τον στρατό, ασχολήθηκα με 3 διαφορετικά πράγματα. Άνοιξα ένα τεχνικό γραφείο, όπου και έβγαζα άδειες στον Ρέντη, από το 1981 διορίστηκα στο Πολυτεχνείο ως μόνιμος επιστημονικός συνεργάτης για τα αντισεισμικά, ξεκίνησα να ετοιμάζω την διδακτορική μου και άρχισα να χτίζω πολυκατοικίες. Άρχισα να τα κάνω όλα μαζί. Ότι κανείς στην ζωή σου, πρέπει να το κάνεις με όλο σου το είναι!

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με τα κοινά, σε μία τόσο νεαρή ηλικία, μόλις 28 ετών ;

Το 1982 εκλέχτηκα πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος στον Ρέντη και έγινα πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου.

Το 1986 και 1990, θέσατε υποψηφιότητα για δήμαρχος, δίχως, όμως, την εκλογή σας. Συνεχίσατε, όμως, την προσπάθεια και το 1994. 

Δεν το έβαλα κάτω, θα ήταν όμως η τελευταία προσπάθεια. Είχα πει στον εαυτό μου ότι εγώ δεν θα είμαι ισόβια υποψήφιος. Κάποια στιγμή θα έπρεπε να κλείσει ο κύκλος. Εάν δεν πετύχαινα και την τρίτη φορά θα έκλεινα αυτόν τον κύκλο, που θα σήμαινε ότι δεν με ήθελαν τόσο οι δημότες μου ώστε να μου δώσουν αυτόν τον ρόλο.

Στην ζωή, υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις, όσο και να αγαπάς κάτι τόσο πολύ. Πάντα πρέπει να έχεις τα μάτια και τα αυτιά σου ανοικτά για να δεις και η ζωή τί σχέδια έχει για εσένα. Όχι μόνο τί σχέδιο έχεις εσύ για την ζωή.

1994, η χρονιά που κερδίζετε τις εκλογές με το μεγάλο ποσοστό του 60%. Ποιά ήταν τα πρώτα συναισθήματά σας;

Ήταν μεγάλη επιτυχία, διότι εγώ ανήκα στον χώρο της αριστεράς και ο Ρέντης δεν ψήφιζε ποτέ αριστερά! Ο Ρέντης, ήταν μία γειτονιά πολύ συντηρητική, δεν είχε καμία σχέση με την υπόλοιπη Β΄Πειραιά. Από την στιγμή που πέρασα στον δεύτερο γύρο, γιατί αυτό ήταν το ζητούμενο, να περάσω στον δεύτερο γύρο, μετά θα ήταν σίγουρο ότι είχα εκλεγεί. Όπως κι έγινε στην πράξη και βέβαια πέτυχα έναν Ρέντη, γεμάτο λάσπη. Διότι πριν από μία εβδομάδα, δύο μέρες πριν τις εκλογές πλημμύρισε ο Ρέντης, πλημμύρισε ο Κηφισός. Με αποτέλεσμα η πόλη να είναι μέσα στην λάσπη, γεμάτη καταστροφές. Δεν μπορέσαμε να πανηγυρίσουμε την νίκη μας, γιατί δεν δύναται η πόλη σου να έχει πληγεί σοβαρά και εσύ να χαίρεσαι. Σκύψαμε από την πρώτη μέρα στην δουλειά, ώστε να μπορέσουμε πραγματικά να επαναφέρουμε την πόλη στα καλύτερά της.

Και τα καταφέρατε και για πολλά χρόνια παραμείνετε  δήμαρχος στον Ρέντη, αυτό δείχνει ότι ο κόσμος σας αγάπησε, κάνατε πολλά έργα, ήσασταν και είστε  ένας ενεργός δήμαρχος.

Ο Ρέντης, είχε ένα καλό και ένα κακό. Το καλό ήταν ότι ο Ρέντης ήταν πάντα ένας πλούσιος Δήμος και οι δήμαρχοι που είχε ήταν μακρόβιοι, δηλαδή ο προηγούμενος από εμένα ήταν 16 χρόνια, ο προ προηγούμενος ήταν 20 χρόνια. Γιατί, ακριβώς, επειδή είχε οικονομικές δυνατότητες ως πόλη, με ανθρώπους συντηρητικούς, οι οποίοι έκαναν καλή διαχείριση δεν χρεώθηκε ποτέ!

Το κακό του Ρέντη, ήταν ότι την εποχή που ανέλαβα εγώ ήταν συνώνυμο της ηχορρύπανσης και της υποβάθμισης. Οι κάτοικοι, ντρεπόταν να πουν πού μένουν. Ντρεπόταν να πάρουν ταξί και να ζητήσουν να πάνε στον Ρέντη. Εγώ έπρεπε να αντιστρέψω αυτήν την κατάσταση. Η περιοχή ήταν ταυτισμένη με την λαχαναγορά, με τα εργοστάσια, ήταν ταυτισμένος με αυτό το κομμάτι. Αυτό το κομμάτι, ήταν η μεγάλη μου πρόκληση να το αλλάξω.

Πράγματι, καταφέραμε μέσα στα επόμενα 4-5 χρόνια να το αλλάξουμε αυτό. Ο Ρέντης, κατάφερε να γίνει το όνειρο της ανάπτυξης. Φτιάξαμε το village χάρη στην πολιτική που ακολουθήσαμε, το allou και  ήρθαν δεκάδες σοβαρές επιχειρήσεις. Ο Ρέντης, συνδυάζει δύο μεγάλα καλά ως Δήμος : πρώτον είναι πάνω στον άξονα Αθηνών – Θεσσαλονίκης, όποτε είναι πολύ εύκολη η πρόσβαση στον καθένα πάει και να γυρίσει και το δεύτερο είναι ότι είχε πολύ μεγάλα οικόπεδα, άρα προσφέρονταν για ανάπτυξη και προσφέρεται ακόμα. Αυτά είναι τα μεγάλα πλεονεκτήματα της πόλης. Τα αξιοποιήσαμε σε μία εποχή που έφευγε πια η βιομηχανία από την Ελλάδα, να φέρουμε άλλες δραστηριότητες που πραγματικά να μπορέσουν να πάρουν την θέση των προηγούμενων και να ζωντανέψουν. Και αυτό πετύχαμε και ήταν το success story του Ρέντη, που βγήκε παντού και βγήκε πολύ θετικά και μας επέτρεψε να αναβαθμίσουμε τον δήμο και να δημιουργήσουμε μία καλή εικόνα για την πόλη.

Μέχρι το 2010, είστε δήμαρχος στον Ρέντη. Από τότε, βάσει του νόμου Καλλικράτη, ο Δήμος της Νίκαιας γίνεται ένα με τον δήμο του Ρέντη. Άρα εσείς βάζοντας υποψηφιότητα για τον Ρέντη, αυτομάτως ήσασταν υποψήφιος και για την Νίκαια. Βρεθήκατε αντιμέτωπος, με τον νυν και πρώην δήμαρχο της Νίκαιας. Σας φόβισε αυτό;

Καταρχάς δεν ήθελα να κατέβω στην Νίκαια, μπορώ να πω μετά από τόσα χρόνια. Το ήξεραν οι συνεργάτες μου. Ήμουν ήδη 16 χρόνια δήμαρχος στον Ρέντη, πετυχημένος κατά κοινή ομολογία, ανεπάγγελτος δεν ήμουν, η θέση μου στο Πολυτεχνείο με περίμενε εάν ήθελα επέστρεφα. Το γραφείο μου το είχα κλείσει, αλλά, μπορούσα να το ανοίξω ξανά. Δεν είχα κανέναν λόγο να μπω σε μία περιπέτεια σαν κ αυτήν όπου έπρεπε να μπω στη Νίκαια.

Σε μία πόλη, η οποία χρωστούσε 90.000.000! Ήδη είχαμε μπει και στην διαδικασία των μνημονίων, που σήμαινε ότι λεφτά δεν υπάρχουν από την πολιτεία. Άρα και να κέρδιζα στη Νίκαια, έπρεπε να διαχειριστώ ένα χρέος, από τα μεγαλύτερα της χώρας, αν όχι το μεγαλύτερο. Πού να το κάνω γιατί ; Δεν είχα λόγο, δεν είχα πρόφαση να το κάνω, δεν είχα κίνητρο! Επιπλέον, είχε όντως έναν δήμαρχο ( Μπενετάτος) ΚΚΕ, όπου το συγκεκριμένο κόμμα είχε μεγάλη δύναμη στην περιοχή. Είχε και τον πιο καλό της δήμαρχο μέχρι τότε  ( Λογοθέτη ), του οποίου το κύρος ειχε διαφθαρεί ένεκα της ενασχόλησης του με τα κοινά στον Πειραιά. Δεν έπαυε, όμως, να είναι ο καλύτερος δήμαρχος, μεταπολεμικά, στην πόλη.

Εγώ έπρεπε να αντιμετωπίσω αυτούς τους υποψήφιους, σε μία πόλη με πληθυσμό εξαπλάσιο του Ρέντη. Έμοιαζε τελείως παράλογο ότι εγώ θα μπορούσα να νικήσω. Επαναλαμβάνω να κερδίσω γιατί και πώς να διαχειριστώ το τεράστιο χρέος.

Εν τούτοις μπήκα σε αυτήν την διαδικασία, γιατί, για να είμαι σαφής οι συμπολίτες μου, οι φίλοι μου, αυτοί που με στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια μου είπαν δεν μπορείς να φύγεις τώρα! Τώρα στα δύσκολα δεν μπορείς να μας παρατήσεις. Και αυτό ήταν πραγματικά κάτι, το οποίο το φιλότιμό μου δεν μου επέτρεπε να το κάνω.

Μπήκαμε λοιπόν σε μία διαδικασία. Εγώ με την Νίκαια, δεν είχα καμία απολύτως σχέση. Από την Θηβών και πάνω δεν είχα πάει ποτέ. Δεν την ήξερα την περιοχή. Το πρώτο πράγμα που έκανα, ήταν να ζητήσω από έναν εργαζόμενο στο δήμο, να μου βρει έναν χάρτη και να με πάει να μου δείξει τα όρια του δήμου. Για να καταλάβω πώς είναι η Νίκαια και μέχρι που φτάνει. Όταν με πήγε λοιπόν επάνω στου Καραμπίνη και στο Σελεπίτσαρι, και είδα την πόλη από κάτω είπα << Χριστέ μου πού πάω εγώ τώρα; >>. Είναι δυνατόν; Είχα πέντε μήνες για τις εκλογές και εγώ έπρεπε να περπατήσω αυτήν την πόλη και να γίνω γνωστός σε όλον αυτόν τον κόσμο ( ο τότε πληθυσμός έφτανε τις 90.000 κατοίκους, ενώ ο Ρέντης ήταν γύρω στις 15.οοο κατοίκους ). Έμοιαζε αδύνατον! Γύρισα πίσω, είπα στους συνεργάτες μου << Παιδιά έχουμε έναν τεράστιο βράχο μπροστά μας και έχουμε ένα σφυρί και ένα καλέμι και πρέπει να σπάσουμε αυτόν τον βράχο! Δεν το βλέπω να μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον βράχο, αλλά ας ελπίσουμε ότι το καλέμι και το σφυράκι θα γίνει βαριοπούλα και θα μπορέσουμε να σπάσουμε αυτό το πράγμα και να νικήσουμε>>

Συνέβη! Αυτό είναι το περίεργο και το καλό και συνέβη γιατί βγαίνοντας στη Νίκαια πια, όπου δεν ήξερα πως να συστηθώ, το μόνο που είχα ήταν ως δήμαρχος του Ρέντη, που ένωσα τις πόλεις και ήρθα εδώ. Το εντυπωσιακό είναι ότι όταν έλεγα <<ο δήμαρχος του Ρέντη>>, σιγά σιγά άρχισαν να ανοίγουν όλες οι πόρτες! Αυτό ήταν μία τεράστια έκπληξη για εμένα. Το αντίστοιχο στον Ρέντη δεν μπορούσε να συμβεί. Όταν δηλαδή ήρθαν οι άλλοι δύο υποψήφιοι δεν ήταν ευπρόσδεκτοι. Δεν τους συμπεριφέρθηκαν καλά. Γνωρίζοντας ( οι Νικαιώτες ) τα έργα αναβάθμισης στην περιοχή του Ρέντη και έχοντας αρνητική εικόνα για τους άλλους υποψήφιους, η υποψηφιότητά μου φάνταζε καλοδεχούμενη. Ούτε εγώ δεν το πίστεψα στην αρχή.

Όμως μέρα τη μέρα διαπιστώνω το ίδιο πράγμα, ότι ήμουν καλοδεχούμενος στην πόλη. Ξεπερνώντας τα τοπικιστικά, τα οποία έχει κάθε πόλη. Βεβαίως, δουλέψαμε παρά πολύ σκληρά, εγώ και η ομάδα μου. Δεν υπήρξε μέρα τους τελευταίους μήνες πέντε μήνες, από τον άνοιξη ( που ανακοινώθηκε η συναίνωση των δήμων ), μέχρι το φθινόπωρο που είχαμε τις εκλογές που να μην είμαστε στους δρόμους. Κάθε πρωί στις 5 συναντιόμασταν όλοι μαζί στο δημαρχείο του Ρέντη και πηγαίναμε στην Νίκαια, να μοιράσουμε τα φυλλάδιά μας. Κάθε μέρα και Σαββατοκύριακα! Ήταν αποφασισμένη η ομάδα μας, να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει. Έτσι περάσαμε να φανταστείτε όλα τα σπίτια της Άνω Νέαπολης, δύο φορές, σε όλες τις ανηφόρες. Δεν το είχε κάνει ποτέ κανένας άλλος. Και ήρθαμε εμείς οι ΄΄ξένοι΄΄, να το κάνουμε! Αυτό θεωρώ εκτιμήθηκε από τους πολίτες και ήδη από τον πρώτο γύρο, βγήκαμε πρώτοι παντού και στη Νίκαια, που ήταν έκπληξη για εμάς. Να είμαστε πρώτοι στο συνολικό εντάξει, γιατί ο Ρέντης ψήφισε με 75%, αλλά και η Νίκαια να μας βγάλει πρώτους με 33%, 26% στον Λογοθέτη και 20% στον Μπενετάτο. Συνεπώς, η πόλη από τον πρώτο γύρο, έδειξε που θέλει να πάει. Ο δεύτερος γύρος πιο εύκολος. Κρίθηκε με το 60-40.

Όταν ήρθατε στην Νίκαια, βρήκατε μία πόλη χρεοκοπημένη, με χρέη 90.000.000 ευρώ, με πολλά παράπονα των πολιτών για διαφορά ζητήματα και χωρίς πολλά έργα ανάπλασης της περιοχής. Πώς καταφέρατε να ρυθμίσετε αυτά τα ζητήματα και να μιλάμε τώρα για μία πόλη με μετρό και πανεπιστήμιο;

Τα πέντε πρώτα χρόνια ήταν παρά πολύ δύσκολα. Ήταν σαν να κάνω θητεία στον στρατό. Δεν μπορούσε να γελάσει το χειλάκι μας. Διότι, το βράδυ των εκλογών ενώ κάποιοι πανηγύριζαν, εγώ σκεφτόμουν παρόλο που είπαμε πέντε κουβέντες σχετικές με την ρύθμιση, στην πράξη όμως πως θα διαχειριστώ το τεράστιο χρέος. Ούτε εγώ ήξερα πως θα τα διαχειριζόμουν. Πέραν από κάποιες γενικόλογες αρχές. Καταφέραμε πραγματικά και με πολύ κόπο, προσπάθεια και δουλειά να το ρυθμίσουμε. Ξοφλήσαμε τα 45.000.000 που είχαμε σε προμηθευτές και μας έμειναν τα υπόλοιπα στο παρακαθετηκων, τα ρυθμίσαμε, μπορούσαμε να ανταποκριθούμε στο μηνιαίο χρέος, το οποίο τότε έφτανε τις 800.000 το μήνα. Τώρα κυμαίνεται στις 200.000 το μήνα.

Την ίδια στιγμή, προσπαθήσαμε να βάλουμε τους εργαζόμενους σε μία τροχιά, η οποία ήταν απαξιωμένη και σε μεγάλη σύγκρουση με την δημοτική αρχή, να κατανοήσουν ότι κοινή έπρεπε να είναι η επιτυχία μας. Εάν εμείς δεν στεκόμασταν στα πόδια μας και οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν να πληρωθούν. Τα προηγούμενα χρόνια, είχαν μείνει πολλές φορές απλήρωτοι.

Για εμένα ήταν ένα στοίχημα που δεν μπορούσε να χαθεί. Είχα πει ότι την μέρα που δεν θα μπορούσα να πληρώσω τους εργαζόμενους θα δήλωνα παραίτηση. Δεν θα μπορούσα να κάνω τον δήμαρχο, χωρίς να πληρώνω. Ευτυχώς δεν έφτασε μέρα, την οποία να μην καταφέρουμε να πληρώσουμε τους μισθούς. Μάλιστα η μισθοδοσία ήταν αρκετά μεγάλη, έφτανε τον μήνα τα 2.200.00 ευρώ, διότι μιλάμε για έναν από τους μεγαλύτερους δήμους, με αρκετό πληθυσμό. Καταφέραμε με αυτό και με την ανοχή των πολιτών να στήσουμε την πόλη στα πόδια της, να την καθαρίσουμε και να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών. Διότι η εμπιστοσύνη δεν κερδίζεται στις εκλογές, αλλά με τον καιρό. Οι κάτοικοι πίστεψαν σε εμάς και στον εαυτό τους, διότι μία πόλη, η οποία δεν πιστεύει στον εαυτό της δεν μπορεί να αλλάξει την μοίρα της. Αυτό που έκανα στον Ρέντη για τους λόγους της υποβάθμισης, έπρεπε να το κάνω στη Νίκαια για οικονομικούς λόγους. Η Νίκαια, ήταν μία πόλη με μεγάλη ιστορία, με μεγάλη παράδοση, με καλούς ανθρώπους. Έπρεπε, όμως να πιστέψουν στον ίδιο τους τον εαυτό και στα πόδια τους. Επειδή αυτό που για πολλά χρόνια είχε καλλιεργηθεί ήταν << εμείς οι καημένοι που είμαστε καλοί, ενώ οι άλλοι είναι κακοί και μας πατούν >>. Αυτό το σενάριο είχε φορεθεί στην πόλη. Όταν δεν κανείς κάτι, για λίγο καιρό επιβιώνεις. Πείθοντας τους άλλους ότι εσύ είσαι καλός, ενώ οι άλλοι οι κακοί σου κάνουν, σου δείχνουν. Αλλά αυτό δεν μπορεί να σταθεί στον 21ο αιώνα. Πλέον οποίος είναι δυνατός, επιβιώνει. Οι κάτοικοι πείστηκαν για τις δυνάμεις των ίδιων, της πόλης και της δημοτικής αρχής. Έτσι όλοι μαζί οικοδομησαμε και συνεχίζουμε να οικομοδουμε μία καινούρια πόλη, η οποία θέλει δρόμο να φτάσει εκεί όπου εμείς θέλουμε. Αλλά πραγματικά είναι σε μία πορεία αλλαγή των πραγμάτων και σε μία καινούρια κατεύθυνση.

Η επαναλαμβανόμενη εκλογή σας τόσα χρόνια, δείχνει ότι οι κάτοικοι της Νίκαιας σας έχουν αγαπήσει. Θεωρώ ότι και εσείς, πλέον, την έχετε στην καρδιά σας, όπως τον Ρέντη.

Ωραία ερώτηση! Είχα εκλεγεί δήμαρχος και περπατούσα στην πόλη, δίχως να με γνωρίζει κανένας, γιατί δεν με ήξεραν. Προσπάθησα να αποκτήσω μία σχέση με την πόλη, γιατί όταν δεν έχεις δεθεί με μία πόλη, δεν σου λέει κάτι. Όμως, όπως, είπα και πριν η Νίκαια έχει εξαιρετικούς ανθρώπους, καρδιά, οι οποίοι έχουν υποφέρει αρκετά και αξίζει να τους αγαπήσεις και να προσπαθήσεις γι αυτούς. Το κοινό μας προσφυγικό παρελθόν ήταν παρά πολύ σημαντικό, γιατί όπως και εγώ έχω γεννηθεί στην Δραπετσώνα έχω ζήσει πολύ καλά  τι θα πει παράγκες, φτώχεια και δυσκολίες επιβίωσης. Αυτό στη Νίκαια, το έβλεπα αρκετά ζωντανό. Συνεπώς αυτός ήταν ένας σοβαρός λόγος να δεθώ με τους ανθρώπους και την πόλη.

Σταδιακά, περνώντας και πολύ χρόνο εδώ, δενόμουν ολοένα και περισσότερο με τους ανθρώπους, με τον χώρο, με τις τοποθεσίες, με τα σπίτια, με τα κτήρια, με τους εργαζόμενους στον δήμο και γενικά με την καθημερινότητα της πόλης. Έτσι ζώντας εκ των έσω τη Νίκαια, την αγάπησα και δέθηκα μαζί της.

Ο πληθυσμός των 2 πόλεων, αγγίζει σχεδόν τις 100.000. Πώς νιώθετε, που στα χέρια σας βρίσκεται μία τόσο μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού;

Είναι δύσκολο. Εάν, όμως, έχεις χρήματα δεν είναι καθόλου δύσκολο. Πλέον, μετά από τόσα χρόνια γνωρίζω τι ανάγκες έχει μία πόλη και πως να την διοικήσω ( οι πιο πολλές κινήσεις είναι αντανακλαστικες ). Όλα είναι θέμα χρημάτων, όλα τα αλλά μπαίνουν σε τάξη κανονικά. Το μεγάλο πρόβλημα της Νίκαιας, κυρίως, είναι το οικονομικό. Δίνοντας κάθε χρόνο δύο εκατομμύρια, για να ξεχρεώσεις τα χρέη που βρήκες από πριν – τα οποία θα ξεχρεωθούν το 2052 – καταλαβαίνετε ότι το αναπτυξιακό κομμάτι της πόλης, μένει πίσω. Εκτός από τα χρέη, είναι και οι μισθοδοσίες, είναι το ρεύμα, νερό κλπ και αν μείνει κάτι απ όλα αυτά να κανείς έργα. Είναι παρά πολύ δύσκολος ο ρόλος και θα είναι και τα επόμενα χρόνια. Δεν τελείωσε ακόμα όλο αυτό. Τελείωσε με την έννοια ότι δεν κατεστράφη η πόλη, την σώσαμε από την καταστροφή. Δεν είμαστε οι πιο φτωχοί της αυτοδιοίκησης, όπως ήμασταν το 2010.

Είστε δήμαρχος 28 χρόνια. Κάθε φορά εκλέγεστε με πάνω από 60%. Ποιό θεωρείτε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας σας;

Ναι, αυτήν την στιγμή είμαι ο πιο παλιός δήμαρχος της χώρας. Νομίζω ότι το μυστικό είναι να αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις και αυτό ισχύει για όλες τις δουλειές. Εγώ σε αυτήν την ιστορία εισήλθα, γιατί, αυτό ήθελα να κάνω στην ζωή μου. Ο καθένας πρέπει να ακολουθεί αυτό που θέλει στην ζωή του. Πρέπει να ακολουθείς το όνειρό σου. Εγώ ήθελα να γίνω δήμαρχος και πάλεψα. Δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο στην ζωή μου. Αυτό ήθελα να κάνω σε όλη μου την ζωή. Όταν κάτι το υπηρετείς και το αγαπάς, πιστεύω ότι θα πας μπροστά. Ένα κίνδυνο έχει αυτή η ιστορία, να κουραστείς από τις απαιτήσεις των πολιτών. Πρέπει να καταφέρεις να το αντέξεις.  Αυτό θέλει μία μεγάλη διαχείριση. Εάν δεν ξυπνάς το πρωί αποφασισμένος να λύσεις όλα τα θέματα, τότε δεν κάνεις και το αυτό το καταλαβαίνουν οι πολίτες και στο δείχνουν στις κάλπες. Δεν είναι ένας ρόλος, ο οποίος σου επιτρέπει να είσαι μακριά και απών.

Πώς και δεν αποφασίσατε ποτέ να κατεβείτε για βουλετής;

Δεν με αφορά καθόλου, δεν με ενδιαφέρει. Εγώ ήθελα να γίνω μόνο δήμαρχος! Πιστεύω στην αυτοδιοίκηση και είναι ο μόνος χώρος, ο οποίος έχει να κάνει με τον πολίτη. Πλέον, όλα ανήκουν στην αυτοδιοίκηση. Πράσινο, παιδικές χαρές κλπ. Επίσης ο βουλευτής αντιπροσωπεύει ένα κόμμα, ένα χρώμα πράγμα που εγώ ποτέ δεν ήθελα. Δεν ταυτίστηκα ποτέ με ένα κόμμα. Γι αυτό είχαμε αυτή την επιτυχία, επειδή η παράταξή μας ηταν πάντα πολυσυλλεκτική και μαζεύαμε από όλες τις πλευρές. Γιατί ακριβώς δεν είχαμε συγκεκριμένο χρώμα και έτσι πρέπει να είναι η αυτοδιοίκηση. τα αυτοδιοικητικά προβλήματα, αφορούν τους πάντες, όχι μία πολιτική παράταξη. Έτσι έχουμε καταφέρει να δονήσουμε μία παράταξη με υποψήφιους όλων των κομμάτων. Στο μέτωπό μας πρέπει να γράφει ΝΙΚΑΙΑ – ΡΕΝΤΗΣ.

Εκτός από τα έργα και τις πράξεις σας, η ποντιακή σας καταγωγή, πιστεύετε ότι συμβάλλει στην αγάπη και υποστήριξη του κόσμου;

Ναι, είναι πολύ σημαντικό. Ήρθα στην πόλη, η οποία έχει μεγάλο πληθυσμό προσφύγων και εγώ έχω ζήσει με όλα τα ήθη και έθιμα των Ποντίων. Στη Νίκαια, ήταν δικοί μου άνθρωποι και μεγάλωσαν με τις ίδιες αγωνίες, τις οποίες μεγάλωσα κι εγώ.

Εκτός από την μεγάλη πολιτική σας καριέρα, ο κόσμος ίσως να μην γνωρίζει ότι δραστηριοποιήστε και σε άλλα πράγματα. Όπως για παράδειγμα ότι από το 1999 είστε τακτικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ελληνικής εταιρίας τοπικής αυτοδιοίκησης και ανάπτυξης και πολλά άλλα.

Το κυριότερο που δραστηριοποιούμε, είναι η συμμετοχή μου στα ευρωπαϊκά αυτοδιοικητικά όργανα. Από την ελληνική εταιρία έχω σταματήσει. Καθώς και σε αλλά διοικητικά συμβούλια αυτοδιοίκησης, αμισθί, για να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι εκεί για τα χρήματα. Αυτό που είναι πολύ σημαντικό για εμένα, είναι εδώ και πολλά χρόνια, τουλάχιστον είκοσι, είμαι μέλος στα αυτοδιοικητικά όργανα. Η Ευρώπη έχει, δύο αυτοδιοικητικά όργανα. Ένα είναι του συμβουλίου της Ευρώπης και ένα είναι της ευρωπαϊκής ένωσης. Εναλλάξ συμμετέχω είτε στο ένα είτε στο άλλο. Αυτό μου δίνει την δυνατότητα να έρχομαι σε μία επαφή με την ευρωπαϊκή αυτοδιοίκηση και ακριβώς, γιατί, υπάρχουν ευρωπαϊκά συνέδρια στα οποία συμμετέχω πάντα ως εκπρόσωπος της Κ.Ε.Δ.Ε. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις πάντα τι γίνεται στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Τον Οκτώβρη, που μας πέρασε, ήμουν στη νότια Κορέα, στο παγκόσμιο συνέδριο δήμων και περιφερειών. Τον Δεκέμβριο, είχαμε την ευρωπαϊκή σύσκεψη για τους δήμους και τα ενεργειακά. Είναι σημαντικό να έχεις μία ευρωπαϊκή εμπειρία, την οποία και να μεταφέρεις στην πόλη σου. Για εμένα είναι αρκετά σημαντικό και μου δίνεται η ευκαιρία να συμμετέχω τόσα χρόνια. Επίσης σε αυτά τα όργανα είναι μόνο 4-5 εκπρόσωποι απ’ όλη την χώρα. Όποτε είμαι πολύ τυχερός που είμαι ένας εξ αυτών και είναι αρκετά τιμητικό. Επιπλέον πολύ τιμητικό για εμένα, είναι ότι το 2018 μίλησα στα γραφεία του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, για τα κοινωνικά θέματα. Το να εισέλθεις στα κεντρικά γραφεία του ΟΗΕ, είναι κάτι πολύ δύσκολο, πόσο μάλλον να πάρεις μέρος σε μία σύσκεψη. Νομίζω ότι με έχει τιμήσει η αυτοδιοίκηση πολλαπλά, όπως κι εγώ φαντάζομαι ότι την έχω τιμήσει. Είναι επίσης σπουδαίο να το εισπράττεις σε ένα κομμάτι μέσα και έξω από την πόλη σου.

Διάβασα ότι θα φτιάξετε τον μεγαλύτερο ποδηλατόδρομο της Ελλάδας.

Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχει ο Δήμος μας. Δυστυχώς έχει καθυστερήσει δύο χρόνια, εξαιτίας της γραφειοκρατίας. Αυτό είναι ένα πολύ πρωτοποριακό πρόγραμμα για τα ελληνικά δεδομένα. Ευελπιστώ να το ξεμπλοκάρω το επόμενο διάστημα. Έχω βρει χρηματοδότηση. Στην ουσία αυτό το πρόγραμμα λέει κάτι το πολύ απλό. Ότι ζούμε σε πόλεις, οι οποίες δεν έχουν προσβασιμότητα ούτε για τα ΑΜΕΑ, ούτε για τους πεζούς, ούτε φυσικά για τα ποδήλατα. Τα πεζοδρόμιά μας είναι γεμάτα από δένδρα και αλλά είναι πολύ μικρά, με αποτέλεσμα να περπατάμε στον δρόμο. Αυτό, δεν μπορεί να αλλάξει, διότι, οι δρόμοι μας είναι ήδη αρκετά μικροί. Δεν είμαστε Ευρώπη, με δρόμους 20 & 30 μέτρων. Είμαστε μία χώρα με 8, 10 μέτρα δρόμο, που το θεωρούμε και πολύ μεγάλο. Συν τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, η προσβασιμότητα είναι μηδενική. Εάν θέλουμε να μιλήσουμε για προσβασιμότητα στην χώρα, πρέπει να μιλήσουμε για ένα δίκτυο, το οποίο θα ξεπεράσει τα προηγούμενα.

Βελτίωση του υπάρχοντος δικτύου, δεν μπορεί να υπάρξει. Το λέω αυτό ως μηχανικός. Αυτό με ώθησε να προσπαθήσω να φτιάξω ένα δίκτυο στην πόλη που θα μπορεί κανείς από οποιοδήποτε σημείο της πόλης να επικοινωνεί με ένα άλλο σημείο της πόλης. Είτε πεζός, είτε με ποδήλατο, είτε με αμαξίδιο. Σχεδιάσαμε, λοιπόν, ένα δίκτυο 3,5 μέτρων παντού και 20 χιλιομέτρων. Θα ξεκινάει από την Πειραιώς στο Ρέντη και θα τερματίζει στο νεκροταφείο της Νέαπολης. Ταυτόχρονα θα περνάει από Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, θα περνάει από τον πόλο της ψυχαγωγίας Allou -village, θα πηγαίνει στην πλατεία Χαλκηδόνας, στο Κατράκειο. Αντιλαμβάνεστε ότι έτσι όλη η πόλη θα ενωθεί με ένα κεντρικό δίκτυο και αυτό θα είναι ο σταθμός του μετρό Νίκαιας, στην πλατεία του Αγίου Νικολάου. Θα κατεβαίνεις από τον σταθμό και θα έχει διαφορετικές γραμμές.

Πχ η κίτρινη διαδρομή θα πηγαίνει στο νοσοκομείο, η πράσινη στον Ρέντη, η μπλε στην Νεάπολη και η κόκκινη στην Χαλκηδόνα. Θα έχουμε και πινακίδες, οι οποίες θα αναγράφουν πόσα χιλιόμετρα θα είναι ο προορισμός μας. Επίσης, θα έχει ειδικό σήμα   ο ποδηλατόδρομος, που έχει φτιαχτεί για την πόλη μας από το έργο του Ζομπολόπουλου, στο μπλόκο. Έχουμε αξιοποιήσει τα πάντα από την ιστορία της Νίκαιας. Είναι πολύ ευρωπαϊκά σχεδιασμένο, πρωτοπόρο και αρχιτεκτονικά είναι πολύ μπροστά το σχέδιο. Η ολοκλήρωση του έργου θα είναι αρκετά δύσκολη. Θα είναι ένας μεγάλος αγώνας. Το αποτέλεσμα, όμως, θα μας ανταμείψει. Όταν η πολιτεία θα φτιάξει τους βασικούς ποδηλατοδρόμους, αυτοί θα συνδέονται με τη Νίκαια. Συνεπώς από τη Νίκαια, θα μπορείς να πηγαίνεις όχι μόνο στα όρια του δήμου, αλλά και σε όλη την Αττική. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να πετύχει. Η Νίκαια και ο Ρέντης θα εισέλθουν στο ευρωπαϊκό καλεντάρι, με ένα πρόγραμμα, το οποίο δεν θα είναι αλλού.

Θα αναμορφώσετε και το παλαιό νεκροταφείο της Νέαπολης.

Το παλαιό νεκροταφείο είναι επίσης μία μεγάλη πρόκληση, επειδή δεν έχουμε κάποιο άλλο παράδειγμα που παλιό νεκροταφείο, να γίνει πόλος έλξης και αναψυχής. Έχει ολοκληρωθεί η μελέτη και ο διαγωνισμός, έχουμε τρία εκατομμύρια και θέλουμε άλλα έξι και μέχρι το καλοκαίρι ευελπιστώ ότι θα έχουν ξεκινήσει τα έργα.

Βλέπουμε ότι σταδιακά η πόλη μας αλλάζει μορφή

Με μεγάλα έργα, γιατί αυτά έχει ανάγκη η πόλη.

Και πρέπει γιατί είναι μία μεγάλη πόλη, πέμπτος Δήμος στην Αττική, με μεγάλη ιστορία, οπότε της αξίζει, διότι την αγαπάμε πολύ! 

Ακριβώς!

Πείτε μου με μία λέξη τί είναι η πολίτικη για εσάς.

Θα έλεγα η ζωή μου. Θα το πω πολύ απλά, επάνω στο μνήμα μου <<Δήμαρχος >>, θα ήθελα να γράφει. Νομίζω αυτό τα λέει όλα. Αυτό είναι το βασικό που έκανα στην ζωή μου.

Γι’ αυτό πετύχατε, διότι το αγαπήσατε και ήσασταν τυχερός. Άλλοι δεν καταφέρνουν να πετύχουν τα όνειρά τους.

Ήμουν τυχερός που τα κατάφερα! Προχθές σε μία ομιλία μου, τους είπα ότι νιώθω πολύ  ευλογημένος που με αξίωσε ο θεός να ζήσω όλα αυτά. Κατάφερα να εκλεγώ σε μία πόλη, η οποία δεν με ήξερε και δεν ψήφιζε την παράταξή μου και να είμαι πλέον ο πιο παλιός δήμαρχος και της Νίκαιας και του Ρέντη. Δεν στο χαρίζει κανείς και είναι μεγάλο πράγμα να σου δίνεται από την ζωή. Είναι μεγάλη μου τιμή,   χαρά και ευλογία και θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί αλλιώς τα πράγματα. Είχα επίσης και ανθρώπους, οι οποίοι με στήριξαν, με πίστεψαν. Συνεπώς έχει μεγάλη σημασία να εμπνέεις τους ανθρώπους και να τους κάνεις δικούς σου, όχι γιατί κάτι κερδίζουν από εσένα, αλλά γιατί πραγματικά εμπνέονται από αυτό που κάνεις.

Τον Οκτώβρη, που μας έρχεται είναι οι δημοτικές εκλογές. Θα είστε υποψήφιος;

•      Μάλιστα, θα είμαι!

Η Νεκταρία Μπέσση σπουδάζει δημοσιογραφία στη New Media Studies

Headlines