Ο πληθωρισμός, η βουβή δυσαρέσκεια και το ενδεχόμενο πολιτικών εκπλήξεων

Η ανακοίνωση του πληθωρισμού για τον Ιανουάριο από την Ελληνική Στατιστική Αρχή ήρθε να υπογραμμίσει το μέγεθος ενός πραγματικού κοινωνικού προβλήματος.

Δεν αναφέρομαι τόσο στο απόλυτο μέγεθος 7%, που και αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο αυτού που είχαμε συνηθίσει σε προηγούμενα χρόνια.

Κυρίως αναφέρομαι στο 15,4% του πληθωρισμού στην κατηγορία «Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά».

Που για τα πιο φτωχά τμήματα της κοινωνίας είναι ένα τεράστιο πλήγμα.

Η έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς το 2021 δείχνει ότι τα νοικοκυριά δαπανούν το 22% του προϋπολογισμού τους σε τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά. Τα φτωχά νοικοκυριά μάλιστα δαπανούν το 35,1% του μέσου προϋπολογισμού τους σε τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά.

Αυτό σημαίνει ότι πίσω από μια εικόνα ότι ο πληθωρισμός τρέχει με 7% υπάρχει μια πραγματικότητα αρκετά πιο σκληρή ανθρώπων που βλέπουν διαρκώς το εισόδημά τους να εξανεμίζεται μόνο και μόνο με την προσπάθεια να έχουν τα απολύτως απαραίτητα.

Και αυτό αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα του πώς επηρεάζονται τα νοικοκυριά από τις «λεπτομέρειες» της οικονομικής ανάπτυξης.

Σκεφτείτε και την αύξηση των ενοικίων, που δεν είναι ομοιόμορφη, αλλά εκεί που συμβαίνει αποτελεί επίσης πλήγμα, ή της μετακίνησης.

Ότι οι άνθρωποι έχουν πια δουλειά και εμφανίζεται μειωμένη η ανεργία ή ότι τα μεροκάματα και οι μισθοί έχουν μια μικρή αύξηση δεν αναιρεί ότι αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ότι πάνω που τα πράγματα πήγαιναν κάπως καλύτερα, μετά τη βασανιστική περίοδο των μνημονίων, τώρα πάλι βλέπουν να έρχονται οικονομικές δυσκολίες.

Και αυτό αφορά στρώματα εργαζομένων αλλά και τη νεολαία που ξεκινά χαμηλά στη μισθολογική κλίμακα.

Όλα αυτά διαμορφώνουν το έδαφος για μια δυσαρέσκεια «υπόγεια» που μπορεί να μην σχηματοποιείται σε ρητές διεκδικήσεις και συνειδητές διαμαρτυρίες αλλά φορτίζει το κοινωνικό κλίμα.

Μια δυσαρέσκεια που συχνά δεν την πιάνουν οι δημοσκοπήσεις, που άλλοτε εκφράζεται «βουβά» και άλλοτε «τεθλασμένα» γύρω από το πώς βλέπουν τη μία ή την άλλη κοινωνική εξέλιξη ακόμη και εάν δεν τους αφορά.

Μια δυσαρέσκεια που μπορεί να οδηγήσει σε εκπλήξεις στις εκλογές.