Μιλτιάδης Φιορέτζης στο in: Με γοητεύει η πορεία της ζωής του Andy Warhol

Ο Μιλτιάδης Φιορέτζης παρουσιάζει από τις 24 Φεβρουαρίου στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου την παράσταση ANDY του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ο θρασύς, εμβληματικός καλλιτέχνης της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας, με την αδιαμφισβήτητη επιδραστικότητα, τα πλέον αναγνωρίσιμα, αναπαραγμένα έργα, τα διαχρονικά αποφθέγματα και τις αναρίθμητες συνεντεύξεις, ξεδιπλώνεται, έναν αιώνα σχεδόν μετά τη γέννησή του, σ’ ένα βιογραφικό θεατρικό κείμενο του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου, που γράφτηκε για το Central Saint Martins του Λονδίνου το 2010 όπου και πρωτοανέβηκε.

Ο εκκεντρικός βασιλιάς της pop art ανεβαίνει στη σκηνή για να αποδείξει ότι η αξία ενός Γουόρχολ είναι αυταπόδεικτη. Ο άνθρωπος που κατανόησε βαθύτερα από τον καθένα τη μεταπολεμική Αμερική κι άνοιξε τον δρόμο για τον εκάστοτε μοντέρνο δημιουργό, ενσαρκώνεται από τον Μιλτιάδη Φιορέντζη, μέσω ενός πρωτότυπου ακροβατικού τετ-α-τετ με τη συνείδηση του Άντυ, τα πάθη, τις εμμονές, τα όνειρα αλλά και τις ματαιώσεις ενός τραυματικού παρελθόντος.

Ένας μονόλογος; Μάλλον ένας διάλογος με τον αντικατοπτρισμό του. Ο Γουόρχολ ξεδιπλώνει μια συναρπαστική ζωή γεμάτη αντιφάσεις, αίνιγμα, λάμψη, μύθο και ματαιοδοξία. Ένα βιωματικό κολάζ από θραύσματα που αντλήθηκαν μέσα από τα ημερολόγια, τις συνεντεύξεις του και άλλες πηγές με αξιοσημείωτες καταγραφές.

Ο Μιλτιάδης Φιορέτζης μίλησε στο in για τον σπουδαίο καλλιτέχνη και τις δυσκολίες να τον ενσαρκώσει στη σκηνή.

Μιλήστε μας για την παράσταση ANDY, τι θα δούμε;

Η παράσταση ANDY αποπειράται να φωτίσει μερικά από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ζωής ενός από τους επιδραστικότερους καλλιτέχνες του 20ου αιώνα, του Andy Warhol. Είναι ένας μονόλογος που βρίσκει τον Warhol στο στούντιό του, να συστήνει τις φωτεινές πλευρές της καλλιτεχνικής του πορείας, να εξομολογείται τα σκοτεινά μονοπάτια της ψυχής και της σκέψης του, με δυο λόγια να αυτοπροσωπογραφείται.

Τι σας έκανε να δεχθείτε αυτό το ρόλο;

Ο πρώτιστος λόγος να δεχτώ τον ρόλο του Andy είναι το γεγονός ότι η ανάθεση προήλθε από τον Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνο, έναν σκηνοθέτη που εκτιμώ και εμπιστεύομαι απεριόριστα. Παράλληλα, συνηγόρησε η προοπτική να ερευνήσω μια προσωπικότητα τέτοιου βεληνεκούς όπως ήταν ο Andy Warhol, η περιέργεια να μελετήσω τη ζωή, τη φιλοσοφία και την τέχνη του. Και φυσικά η ενθουσιώδης χαρά της μεταμόρφωσης.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;

Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν η πολύμηνη έρευνα καθώς το υλικό για τον Warhol είναι ανεξάντλητο. Η μετέωρη αίσθηση ότι μελετάς για καιρό και κάθε μέρα έρχεσαι αντιμέτωπος με την άβολη συνειδητοποίηση ότι ακόμη δεν έχεις προσεγγίσει την ουσία αυτού του καλλιτέχνη. Επίσης, η παράλληλη πρόκληση να ανακαλύπτεις τα αδυσώπητα σημεία ταύτισης μαζί του.

Τι σας γοητεύει και τι σας απωθεί τελικά στον Andy;

Με γοητεύει η πορεία της ζωής του. Παιδί μεταναστών στην Αμερική, κατάφερε να κατακτήσει τον κόσμο. Ήταν προικισμένος με ποιότητες που θαυμάζω απροσμέτρητα: αυτοδημιούργητος, ρηξικέλευθος, οραματιστής, αντισυμβατικός, καινοτόμος, προφητικός, πνευματώδης. Έφερε τα πάνω κάτω στο καλλιτεχνικό στερέωμα και ο απόηχος του δονείται ακόμα και σήμερα σε πολλές εκφάνσεις της ζωής και της τέχνης. Όσο για το τι με απωθεί στον Warhol, αν και αντιλαμβάνομαι το νόημα της ερώτησης, λόγω αδυναμίας από πλευράς μου, στην παρούσα τουλάχιστον φάση, να κρατήσω κριτική στάση απέναντί του, επιφυλάσσομαι να απαντήσω μετά το πέρας των παραστάσεων.

Γιατί πιστεύετε ότι είναι διαχρονική η γοητεία του Andy Warhol;

Αν και ντροπαλός εκ φύσεως, o Warhol συγκέντρωνε πάντα ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων γύρω του, που γοητεύονταν από την ευφυΐα, την κοσμικότητα και την επιδραστικότητά του. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε την δημόσια εικόνα του είναι αξιοθαύμαστος: εφηύρε την περσόνα του εαυτού του (κυκλοφορούσε πάντα με γυαλιά και πλατινέ περούκα), θέτοντας με αυτόν τον τρόπο διαχρονικά ερωτήματα: πόσο ευτυχισμένοι ή πόσο εγκλωβισμένοι είμαστε πίσω από την εικόνα που έχουν οι άλλοι για εμάς; Πόσο απέχει αυτή η εικόνα από την ουσία του εαυτού μας; Ή για να έρθουμε στο σήμερα, τι σχέση έχει ο ψηφιακός με τον ενσώματο εαυτό μας; Πόσο μας καθορίζουν τα post της ψηφιακής μας ταυτότητας και πόσο ανταποκρίνονται στην αλήθεια της ύπαρξής μας;

Πιστεύω ότι η διαχρονική γοητεία του Warhol, έγκειται στο γεγονός ότι έθεσε με την ίδια του την παρουσία τέτοιου είδους διερωτήσεις.

Τι θα θέλατε να κρατήσει ο θεατής από αυτήν την παράσταση;

Την ιδέα ότι η αποδοχή του αληθινού εαυτού μας είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί.

Λίγα Λόγια

Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης είναι αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Συνέχισε τις σπουδές του στο School of Physical Theatre του Λονδίνου. Έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με το Θέατρο Άττις και τον Θεόδωρο Τερζόπουλο, τον Michel Van der Aa, τον Konstantin Bogomolov, την Ιόλη Ανδρεάδη, τον Σάββα Στρούμπο,  τον Θάνο Παπακωνσταντίνου, την Δάφνη Ρόκου,  τον Κωνσταντίνο Ντέλλα, την Σύλβια Λιούλιου, τον Αλέξη Ρίγλη, τον Δημήτρη Οικονόμου και την Αθανασία Καραγιαννοπούλου σε παραγωγές της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, του Θεάτρου Τέχνης, του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά, του Ιδρύματος  Μιχάλης Κακογιάννης, καθώς και στο Tank Theatre της Νέας Υόρκης, την Πολιτιστική Ολυμπιάδα του Πεκίνο, το Διεθνές Φεστιβάλ της Ισπανίας, την Θεατρική Ολυμπιάδα της Κωνσταντινούπολης και άλλα σημαντικά θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, ερμηνεύοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου.

Σκηνοθέτησε την παράσταση Κλάρα Σούμαν, τα χαρισματικά πρόσωπα μιας υπερμαριονέτας της Μαρίας Γιαγιάννου, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων Λευτέρης Βογιατζής και το κονσέρτο Πορτραίτα Φιλελλήνων που περιοδεύει μέχρι και σήμερα σε όλη την Ελλάδα.

Είναι δάσκαλος υποκριτικής σε ηθοποιούς και φοιτητές Δραματικών Σχολών και εκπαιδευτής δημόσιου λόγου σε ιδιώτες και εταιρίες. Παράλληλα είναι κάτοχος Διπλώματος στο Evidence Based Coaching και εργάζεται ως Performance Coach σε Ελλάδα και Κύπρο.