Ο Φοίβος Δεληβοριάς πιάνει το νήμα ακριβώς από εκεί που το άφησε το 2020 και επανέρχεται κάθε Σάββατο στο Κύτταρο.

Με δέος περάσαμε και αυτή τη φορά την πόρτα της Ηπείρου και όση ώρα περιμέναμε τον Φοίβο να ανέβει στη σκηνή νιώθαμε την αύρα του ιστορικού χώρου και συζητούσαμε για τα ιερά τέρατα της ροκ που βρέθηκαν στο παρελθόν εκεί.

«Όταν ο Νιόνιος ήταν Κύτταρο εγώ ήμουν στο καρότσι» λέει ο στίχος του «Μπάσταρδου γιού» και ακριβώς έτσι νιώθουμε όλοι εμείς που δεν προλάβαμε να δούμε εκεί τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τους Socrates και τόσους τόσους άλλους.

Αλλά έχει και η δικιά μας γενιά τους ήρωές της. Και παρόλο που τα μεγέθη είναι δύσκολο να συγκριθούν –και δεν χρειάζεται κι όλας- ο Φοίβος Δεληβοριάς το βράδυ του Σαββάτου αναμετρήθηκε ξανά με την ιστορία του χώρου και βγήκε… Ζωντανός.

Το Anime σε πρώτο πλάνο

Με τρομερή διάθεση και ηλεκτρισμό ο τραγουδοποιός απέδειξε ότι βρίσκεται στην καλύτερη φάση του.

Το 2020 όταν συναντηθήκαμε για τελευταία φορά στο Κύτταρο, λίγο πριν την πανδημία του κοροναϊού, ο δίσκος «Anime» ήταν στα σκαριά. Ο Φοίβος είχε παίξει για πρώτη φορά εκεί μερικά τραγούδια αλλά δεν είχαμε ακόμα ξεκάθαρη εικόνα του υλικού.

Αυτή την φορά ο δίσκος έχει γίνει αγαπητός από το κοινό του και όχι μόνο και πολλοί μιλούν για την πιο ουσιαστική στιγμή στην καριέρα του. O ίδιος στις εμφανίσεις του παίζει σχεδόν όλα τα τραγούδια του άλμπουμ δείχνοντας πίστη στο νέο του υλικό.

Φυσικά δεν λείπουν από το πρόγραμμα, κυρίως από το δεύτερο μέρος, μεγάλες του επιτυχίες, τραγούδια που ξεσηκώνουν το κοινό, η Καλλιθέα, ο Αόρατος Άνθρωπος, η Ζωή είναι Ωραία.

Ο ήχος της μπάντας είναι ηλεκτρικός και οι ενορχηστρώσεις εξαιρετικές. Ο Χρήστος Λαϊνάς επι σκηνής (συνδημιουργός της «Καλλιθέας») αλλά και οι υπόλοιποι σπουδαίοι μουσικοί στέκονται επάξια στο ύψος της περίστασης κρατώντας μάλιστα για το τέλος το πιο ευφάνταστο τζαμάρισμά τους.

Όλοι συνένοχοι στη γιορτή του

2,5 ώρες μετά τις πρώτες νότες ο Φοίβος χαιρετά το κοινό με την «Μπαλάντα» (τραγούδι αφιερωμένο στη γυναίκα της ζωής του) αλλά οι μουσικοί μένουν στη σκηνή για να ολοκληρώσουν το πρόγραμμα όπως του πρέπει. Σολάρουν για πέντε λεπτά «αναγκάζοντας» τους θεατές να παραμείνουν στην θέση τους και να χειροκροτούν όρθιοι στο τέλος.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς ξέρει πολύ καλά να στήνει προγράμματα. Το έκανε πολύ καλά στο Μετρό, στο Passport, το six dogs, το Θόλο του ΚΠΙΣΝ, στο Μύλο και φυσικά στην Ταράτσα του.

Στο Κύτταρο όμως είναι σαν να μεταμορφώνεται σε σούπερ ήρωα. Σαν να γίνεται ξανά αυτό το παιδάκι στην Καλλιθέα του ’80 που πετάει από την ταράτσα την μπάλα και φτάνει μέχρι το διάστημα. Σαν να παίρνει όλη την ενέργεια του χώρου και την μετατρέπει σε τέχνη.

Εκλεκτοί καλεσμένοι

Το Σάββατο το βράδυ ήταν ανάμεσα στους θεατές συμμαθητές του από το δημοτικό, συνεργάτες του από τα «Νούμερα», ο Γιώργος Καπουτζίδης (ο οποίος ερμήνευσε δακρυσμένος το τραγούδι από την τηλεοπτική σειρά Σέρρες), η Ρένα Μόρφη, ο Εισβολέας και δεκάδες άλλοι επώνυμοι και μη φίλοι του.

Κάπως μαγικά  όλοι μαζί συγκινηθήκαμε στην «Ελένη Τοπαλούδη» θυμηθήκαμε δικά μας αλλά και άλλα «Παιδάκια», βρίζαμε χωρίς έλεος στην «Υβεροπομπή», νοσταλγήσαμε παλιούς έρωτες στο «Μπολέρο» και είπαμε δεκάδες «Ψέματα».

Και όταν εκείνος έδωσε το σύνθημα χορέψαμε όρθιοι ασταμάτητα για «Αυτή που περνάει».

Ο Φοίβος δεν βρίσκεται απλώς στην καλύτερη φάση του, μπορεί πια απενοχοποιημένα να κάνει αυτό ακριβώς που θέλει δίνοντας τρυφερότητα και συναίσθημα σε κάθε στιγμή της δικής του και της δικής μας ζωής. Πάντα παίρνοντας δύναμη από τους φίλους του που γέμισαν ασφυκτικά το ιστορικό Κύτταρο, αλλά κυρίως από την Βάσω που είναι πάντα εκεί στο πρώτο τραπέζι και την μικρή Ιόλη που χορεύει με πάθος στο πλάι όλα τα τραγούδια.

Headlines