Για εμάς του Πατησιώτες η Χαρά είναι κάτι σαν ναός. Η παιδική ηλικία, η εφηβεία αλλά και η ενήλικη ζωή μας κινούνται γύρω από την ιστορική πολυκατοικία-θηρίο της Πατησίων, κτήριο που στεγάζει τη Χαρά από το 1969.

Οικογενειακές βόλτες τη δεκαετία του ’80, αναμονή σε ατελείωτες ουρές τις καλοκαιρινές Κυριακές για ένα χωνάκι, οι πρώτες μας ανεξάρτητες βόλτες αλλά και χρόνια αργότερα στάση για ένα Σικάγο στα γρήγορα με μωρά στο καρότσι.

Η Χαρά είναι σημείο κατατεθέν των Πατησίων και ένα από τα πιο κλασικά ζαχαροπλαστεία της πόλης. Το εκμέκ της είναι ξακουστό σε όλη την Αττική και το καϊμάκι με βουβαλίσιο γάλα αγαπητό από τους απανταχού γλυκατζήδες.

Αγνά υλικά, γεύσεις ίδιες για πάνω από 50 χρόνια αλλά και με μοντέρνες πινελιές συμπληρώνουν έναν χώρο ιδανικό για όλους.

Η Χαρά έμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο, κατάφερε να επιβιώσει σε μια εποχή που τα ζαχαροπλαστεία δεν ήταν πια σημείο συνάντησης για νεαρά ζευγάρια και βρίσκει πάντα καινούργιο κοινό.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Η ιστορία λέει ότι η γιαγιά Αριστέα πριν φύγει από την Κωνσταντινούπολη το 1922 δούλευε σε ένα γλυκατζίδικο. Η συνταγή για το εκμέκ ήταν από τα λίγα πράγματα που έφερε μαζί της ερχόμενη στην Αθήνα. Και αυτή την είχε γράψει στο παπούτσι που φορούσε για να μην την χάσει.

Η γιαγιά Αριστέα δεν είχε σκεφτεί ποτέ να αξιοποιήσει επιχειρηματικά την πολύτιμη συνταγή αλλά ευτυχώς το έκανε ο γιος της Νίκος Παπουτσής.

Στις 11 Απριλίου 1969 ο Νίκος ανοίγει το ζαχαροπλαστείο με το όνομα του να προέρχεται από το συγκρότημα κατοικιών που φιλοξενούσε το μαγαζί.

Πολύ γρήγορα η Χαρά γίνεται σημείο συνάντησης όλων των Αθηναίων που έφταναν μέχρι το τέλος της Πατησίων για να δοκιμάσουν το διάσημο εκμέκ.

Η Χαρά φέρνει χαρά, ήταν το σύνθημα και τα χαμηλά τραπεζάκια της Πατησίων γέμισαν διασημότητες της εποχής.

Τα μικρά τσίγκινα μπολάκια, που σήμερα φαίνονται ρετρό ήταν από τα highlight του μαγαζιού μαζί με τα μακριά κουταλάκια και τις χαρακτηριστικές ομπρέλες.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν από τους πιο πιστούς πελάτες, όπως και ο Θανάσης Βέγγος και ο Γιώργος Ζαμπέτας.

Το παγωτό που μεγαλώνει γενιές

Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν όμως να γίνουν αν η γιαγιά Αριστέα δεν είχε μεταδώσει στον γιό της την αγάπη της για τα γλυκά.

Το καλό παγωτό και οι ξεχωριστές γεύσεις είναι αυτές που έκαναν τη Χαρά διάσημη και τα αγνά υλικά είναι αυτά που η οικογένεια συνεχίζει να εμπιστεύεται.

Στη νέα εποχή με τα δεκάδες ζαχαροπλαστεία και παγωτατζίδικα να ξεπηδούν στην πόλη η Χαρά έχει μεγάλο ανταγωνισμό.

Τζελατερίες, περίεργες γεύσεις, χωνάκια με σοκολάτα, πολύχρωμες τρούφες, φωλιές με μπισκότο και χίλιες δύο γλυκές απολαύσεις κατακτούν κατά καιρούς τους κατοίκους της πρωτεύουσας.

Η Χαρά όμως έχει ένα δυνατό χαρτί κρυμμένο πάντα στο μανίκι. Αυτό της παράδοσης και της γνώσης. Του καλού παγωτού που κερδίζει χωρίς φαμφάρες και εντυπωσιασμούς.

Το καλύτερο παγωτό φράουλα της πόλης, καραμέλα που ξεχωρίζει και φυσικά εκμέκ και σικάγο όπως παλιά. Σπέσιαλ για τους πιο απαιτητικούς με σαντιγί και τριμμένο αμύγδαλο.

Η Χαρά ακούστηκε πολύ έντοντα την εποχή που συνελήφθησαν τα στελέχη της 17 Νοέμβρη καθώς έγινε γνωστό ήταν ένα από τα στέκια τους στην περιοχή. Αλλά κυρίως ακούγεται την Κυριακή του Πάσχα και μετά από κάθε «λιπαρό» κυριακάτικο τραπέζι.

Η επιθυμία των Αθηναίων για ένα παγωτό της δεν περιορίζεται το καλοκαίρι, δεν είναι απλώς μια μόδα που έρχεται και φεύγει. Η «ανάγκη» για ένα εκμέκ έρχεται και κάτι χειμωνιάτικες νύχτες μετά από πολύ ποτό ή μετά από δύσκολους χωρισμούς νεαρών κοριτσιών.

Ένα σικάγο μπορεί να αποδειχθεί το καλύτερο φάρμακο όταν έχεις να λύσεις ερωτικές διαφορές ή όταν πρέπει να αλλάξεις θέμα στο οικογενειακό τραπέζι.

Κάτι σαν έθιμο που κανείς δεν θέλει να σπάσει. Και για αυτούς που βαριούνται τις πολλές μετακινήσεις αλλά θα έδιναν τα πάντα για ένα σπέσιαλ εκμέκ η Χαρά έχει και διανομή στο σπίτι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Headlines