«Ο (Βλαντιμίρ) Πούτιν παρουσιάζει τον εαυτό του ως συλλέκτη ρωσικών εδαφών και αναστηλωτή της ρωσικής αυτοκρατορίας. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανό να μείνει στην ιστορία ως ο νεκροθάφτης της».

Είναι άραγε προφητικό το παραπάνω απόσπασμα από τα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου «The Invention of Russia, from Gorbachev’s Freedom to Putin’s War» του Αρκάντι Οστρόφσκι;

Πρόκειται για την ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, που όλοι οι αναλυτές θα ήθελαν να μπορούν να απαντήσουν με σιγουριά, ιδιαίτερα τώρα που πλησιάζει η θλιβερή επέτειος από την έναρξη του πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου και η περιβόητη τρίτη φάση του πολέμου βρίσκεται προ των πυλών.

Όταν όμως το θέμα είναι ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, και όχι μόνο ο πόλεμος που διεξάγει, τα πράγματα περιπλέκονται και η περίφημη φράση του Ουίνστον Τσώρτσιλ για η χώρα του από το 1939, ότι δηλαδή «η Ρωσία είναι ένας γρίφος, τυλιγμένος σε μυστήριο, μέσα σε ένα αίνιγμα», μοιάζει πολύ ταιριαστή.

Η σιδερένια γροθιά του Πούτιν

Τους τελευταίους 12 μήνες ο Πούτιν και η κυβέρνηση των σκληροπυρηνικών φίλων του κατέστρεψαν τα απομεινάρια της ρωσικής κοινωνίας και ηγήθηκαν της πρώτης στρατιωτικής κινητοποίησης της χώρας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ρώσου προέδρου, όπως ο δηλητηριασμένος αλλά ακόμα ζωντανός, Αλεξέι Ναβάλνι, βρίσκεται ήδη πολύ καιρό στη φυλακή για να μπορέσει να αντιδράσει στα σχέδια του.

Την αποκατάσταση δηλαδή της Ρωσίας σαν μια σύγχρονη αυτοκρατορία, στην οποία η Ουκρανία ως ανεξάρτητο κράτος δεν μπορεί απλά να υφίσταται.

Σύμφωνα με το CNN, ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν η κατάληξη της περιόδου του υψηλού Πουτινισμού, αυτής που ξεκίνησε όταν ξαναπήρε στα χέρια του την προεδρία της χώρας το 2012, μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην πρωθυπουργία της.

Υψηλός Πουτινισμός

Από τότε μέχρι σήμερα ο Ρώσος πρόεδρος προσάρτησε την Κριμαία το 2014, υποστήριξε τους ένοπλους αποσχιστές του Ντονμπάς στην Ουκρανία, την ώρα που οι τεχνοκράτες του εργάστηκαν για να καταστήσουν την ρωσική οικονομία ανίκητη απέναντι στις κυρώσεις κάθε είδους και προέλευσης.

Από την ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη τον περασμένο χρόνο μέχρι σήμερα, ο Πούτιν κατάφερε να συρρικνώσει τις διαδηλώσεις εναντίον του εντός της χώρας του και να «εκτελέσει» τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και τις ανθρωπιστικές ομάδες με τον χαρακτηρισμό «πράκτορες των ξένων».

Η Ρωσία σήμερα βρίσκεται σε terra incognita, γράφει το αμερικανικό δίκτυο, και είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει επιστροφή στο προηγούμενο status quo, τότε δηλαδή που ο αγέλαστος πρόεδρος της συνομιλούσε με τη Δύση και οι Ρώσοι πολίτες έγραφαν τραγούδια για τον συμπατριώτη τους, που γέμισε τις καρδιές τους με περηφάνεια και τις τσέπες τους με χρήμα.

Τι σημαίνουν τα παραπάνω, ότι η διακυβέρνηση του Πούτιν είναι… αλεξίσφαιρη;

Επιστράτευση ξανά;

Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο για νέα στρατιωτική επιστράτευση και εκπαίδευση στα εδάφη της Λευκορωσίας, που για κάποιους θα είναι το κερασάκι στην τούρτα, που θα προκαλέσει τη λαϊκή οργή.

Ποιος δεν θυμάται εξάλλου τις ορδές των νέων Ρώσων στα σύνορα που πουλούσαν ότι είχαν και δεν είχαν για ένα εισιτήριο μακριά από έναν πόλεμο, που δεν έχουν πολυκαταλάβει γιατί τον κάνουν, αλλά πληροφορούνται ότι έχει προκαλέσει πολλές και βάναυσες απώλειες στον στρατό της χώρας τους.

Αν στο παραπάνω προστεθούν τα πρώτα σημάδια ανταγωνισμού στην πρώτη γραμμή της ρωσικής εξουσίας, ίσως σε βάθος χρόνου και να επιβεβαιωθεί ότι τα κάστρα πέφτουν από μέσα.

Ο λόγος γίνεται για τον Γεβγκένι Πριγκόζν, τον ιδρυτή της σκληρής μισθοφορικής ομάδας Wagner, που φέρει το προσωνύμιο «ο σεφ του Κρεμλίνου», λόγω και της αυξανόμενης δύναμης του στον στενό κύκλο του Πούτιν.

Τι κι αν οι μέθοδοι της Wagner εγείρουν μνήμες από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της σοβιετικής ιστορίας, το γεγονός ότι ο Πριγκόζιν στο μέτωπο του πολέμου, με τη χρήση κρατουμένων ή χωρίς αυτούς, φέρει αποτελέσματα, τον έχει καταστήσει σε μια σημαντική μερίδα τον «νέο λαϊκό ήρωα»

Κίνδυνος ο Πριγκόζιν

«Είναι ο ήρωας των υπερσκληροπυρηνικών – των φασιστών- εντός της ρωσικής κοινωνίας, και από τη στιγμή που δεν υπάρχει πια μια προοδευτική πλευρά της, επειδή οι περισσότεροι τέτοιοι ηγέτες έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, θα μπορούσε να είναι ο αντίπαλος του Πούτιν», λέει στο CNN ο Ρώσος συγγραφέας και δημοσιογράφος, Μιχαήλ Ζιγκάρ.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Τατιάνα Στανόβαγια σε άρθρο της στη δεξαμενή σκέψης Carnegie Endowment for International Peace ρωτούσε πρόσφατα αν «είναι έτοιμος ο Πριγκόζιν να αμφισβητήσει τον Πούτιν;».

«Ενώ η απάντηση είναι αρνητική, υπάρχει ένα σημαντικό «αλλά».

Είναι δύσκολο να παραμείνει κάποιος ισορροπημένος και λογικός αφού περάσει από μια μηχανή του κιμά και χάσει σημαντικό τμήμα του προσωπικού του.

Όσο ο Πούτιν είναι σχετικά ισχυρός και ικανός να διατηρήσει μια ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ομάδων επιρροής, ο Πριγκόζιν κρατιέται μακριά. Η παραμικρή χαλάρωση όμως θα μπορούσε να τον προκαλέσει να αμφισβητήσει την εξουσία, ακόμα κι αν δεν εναντιωθεί στον ίδιο τον Πούτιν σε πρώτη φάση.

Ο πόλεμος γεννά τέρατα, των οποίων η απερισκεψία και η απελπισία μπορεί να γίνει πρόκληση για το κράτος».

Η στάση του μέσου Ρώσου

Και ποιο είναι το συμπέρασμα, ότι η Ρωσία θα πάει από το κακό στο χειρότερο, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για το μέλλον της ίδιας και όλου του κόσμου;

Η πίστη εναπόκειται και πάλι στον ανθρώπινο παράγοντα, που δεν θα αφήσει μια τέτοια εξέλιξη να συμβεί, και ίσως και να καταφέρει να εναντιωθεί στον Πούτιν, που δυσκόλεψε πολύ τα πράγματα για τον μέσο Ρώσο.

Γιατί ναι μεν η οικονομία της χώρας δεν επλήγη από τις δυτικές κυρώσεις, ωστόσο η προηγούμενη συμφωνία -κρατηθείτε μακριά από την πολιτική για να απολαμβάνεται μια ζωή ευρωπαϊκού στυλ σε Μόσχα και Αγία Πετρούπολη- έχει προ πολλού καταπατηθεί.

Τώρα μένει να δούμε πότε η λαϊκή υποστήριξη σε αυτόν τον ρωσικό πόλεμο φθοράς και αδιευκρίνιστης διάρκειας στα ουκρανικά εδάφη θα σβήσει εντελώς, καταλήγει το αμερικανικό δημοσίευμα. Και φυσικά τι θα γίνει μετά από αυτό…

Headlines