Αριες στην Κεφαλονιά

Ηταν «εκπυρσοκρότηση» στο πλαίσιο κομματικής εκδήλωσης, όπου όλοι δένονται με τον ναρκισσισμό της φυλής; Λεκτική ακροβασία ή τρικυμία εν κρανίω, όπως υπαινίχθηκε ο ίδιος στη μισή-έως-καθόλου συγγνώμη του («θες από την κούραση, θες από ενθουσιασμό»); Σε κάθε περίπτωση, η σύνδεση της ρητορικής περί αρίστων με την Αρία φυλή ήταν το τελευταίο κρούσμα. Ο Κώστας Αρβανίτης, με το αυτάρεσκο ύφος της γιαλαντζί πολιτικολογίας (εκείνο το «κοιτάξτε να δείτε…») κλιμάκωσε την κατά φαντασία επίθεση που εξαπολύει τα τελευταία χρόνια εναντίον του ιδεολογικού εχθρού του.

Στον κόσμο του Αρβανίτη – που αποτελεί ταυτόχρονα και τύπο νεοελληνικής συμπεριφοράς – ο εκάστοτε πρωθυπουργός είναι «μα………..κ@ς», «πραγματικά επικίνδυνος, δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη ζωή», «πολιτικός απατεώνας, τυχοδιώκτης». «Μπορεί σήμερα να το παίζει φιλελεύθερος, να είναι με τους γκέι και αύριο να παίξει με τα συμφέροντά του ως εταιρεία Μητσοτάκης». Η Ελλάδα, από την άλλη, είναι μια χώρα όπου «η αστυνομία ασκεί αδιακρίτως και παντού ωμή βία, χρησιμοποιεί χημικά σε ανυποψίαστους πολίτες, με ιδιαίτερη… αδυναμία σε νέες, νέους, γονείς και μικρά παιδιά». Και όπου «ποινικοποιείται η φτώχεια». Στον κόσμο αυτό οι μικροί πρέπει να πετροβολούν τους άριστους καταργώντας τους συμβολισμούς και, τελικά, τον πολιτικό πολιτισμό.

Το βίντεο με τον Αρβανίτη είναι μία από τις γνωστές «προκλήσεις των 15 δευτερολέπτων», αλλά δεν περιορίζεται στην ξέφραγη ιδιοσυγκρασία του ευρωβουλευτή. Το σημαντικότερο δεν είναι καν η ετυμολογική δολιχοδρομία ανάμεσα στο «άριος» και «άριστος». Είναι ότι αναπαράγει τα πασαλείμματα γνώσης – μέσω αφορισμών – για τον Πλάτωνα και τον Νίτσε. Ούτε η ευρωκοινοβουλευτική θητεία κατάφερε να τον προστατεύσει από την άγνοια. Ο Αρβανίτης του συγκεκριμένου στιγμιοτύπου είναι ο ινστρούχτορας που καμώνεται πως κατέχει τη βαθιά γνώση και πρέπει να τη μοιράσει σαν φέιγ βολάν σε μαζώξεις και πηγαδάκια. Κάπου, κάποιος, κάποτε θα ανέφερε την εικόνα των «αρίστων» που κυβερνούν. Ο πονηρός πολιτευτής το πήρε κατά γράμμα – ούτε συζήτηση για την ανάγνωση των μεγάλων κειμένων υπό το πρίσμα της ηθικής – και εξαπέλυσε τον ανιστόρητο θούριό του πίσω από το τραπεζάκι της Κεφαλονιάς.

Το στιγμιότυπο είναι απομονωμένο μέσα σε μια προεκλογική περίοδο όπου ανάλογα περιστατικά πλεονάζουν. Η τοξικότητα διαχέεται μέσα από κομμένα και ραμμένα βίντεο, από αναρτήσεις και τηλεοπτικά δίλεπτα. Είναι μια εικόνα που όλοι θέλουν να ξεχάσουν ύστερα από την αρένα του 2015 και όλοι επιστρέφουν σ’ αυτή. Σαν να υποτροπιάζουν ενώ λείπει η βασική αιτία: το αντιμνημονιακό περιβάλλον που εξέθρεψε τη μνησίκακη ρητορική. Μόλις προχθές η Νίνα Κασιμάτη θύμισε στους τηλεθεατές ότι τα σκυλιά της ΕΜΑΚ τρόμαξαν, λέει, «όταν τα χαιρέτησε ο Πρωθυπουργός». Ο Δημήτρης Τζανακόπουλος ξεδίπλωσε το μπαρουτοκαπνισμένο τάλαντό του στην (τηλεοπτική) συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας δυσπιστώντας απέναντι στο μετριοπαθές ύφος – απ’ όπου κι αν προέρχεται. Δικαιωμένος της υπόθεσης πρέπει να αισθάνεται ο Παύλος Πολάκης που έχει δει το επίθετό του να γίνεται «ιδίωμα» και άξιοι συνεχιστές να μετέρχονται τις ίδιες και πιο εκκωφαντικές μπαλοθιές.

Μια υπενθύμιση: ο Κώστας Αρβανίτης είναι έλληνας ευρωβουλευτής. Καλείται να εκφέρει συντεταγμένο λόγο για την ευρωπαϊκή κοινωνία, τον πολιτισμό και το μέλλον της Ενωσης εντός του Ευρωκοινοβουλίου, από τους θεσμούς που ίδρυσαν κάποτε «άριστοι» της ευρωπαϊκής ιδέας. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εκπυρσοκροτήσει μέχρι τη λήξη της θητείας του. Θες από την κούραση, θες από ενθουσιασμό.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ