Ο «διμέτωπος» ανεβάζει την πίεση στη Χαριλάου Τρικούπη

Η πόλωση του τελευταίου διαστήματος, αλλά και οι επιθέσεις που δέχτηκε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αφενός προάγγελοι μιας δύσκολης προεκλογικής περιόδου, αφετέρου όμως λειτούργησαν συσπειρωτικά για τα κεντροαριστερά στελέχη. Βοήθησε σ’ αυτό και η αποσαφήνιση της γραμμής για τις μετεκλογικές συνεργασίες, που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για συμμετοχή σε κυβέρνηση, υπό τον όρο του ισχυρού ποσοστού, που θα επιτρέψει στη Χαριλάου Τρικούπη να επιβάλει μια λίστα από προγραμματικές προτεραιότητες. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο κινούνται πια και οι υποψήφιοι βουλευτές του κόμματος, ανεξαρτήτως της εσωκομματικής τάσης στην οποία συμμετέχουν. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν διαφοροποιήσεις: υπάρχουν υποψήφιοι που με μεγαλύτερη ευκολία αποκλείουν τη συνεργασία με έναν εκ των ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας τις αυστηρές κομματικές προϋποθέσεις για την όποια συνεργασία με τον άλλον.

Οι υποψήφιοι που απευθύνονται στο προοδευτικό Κέντρο και στους πιο κεντρώους ψηφοφόρους, ενδεχομένως και σε ένα ακροατήριο που βρίσκεται ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, καταφέρονται με περισσότερη ευκολία κατά του ΣΥΡΙΖΑ – υπενθυμίζοντας τα σημεία στα οποία τα δύο κόμματα διαφέρουν, «παίζοντας» με την ορολογία του προοδευτικού. Από την άλλη, όσοι απευθύνονται σε κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που πιθανώς τα προηγούμενα χρόνια να κοίταξαν προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και σκέφτονται να επιστρέψουν στο κομματικό τους σπίτι, χρησιμοποιούν καθαρά αντιδεξιά ρητορική – βρίσκοντας αρκετές δυσκολίες στη συνεργασία με τη ΝΔ και θέτοντας ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε άλλη συζήτηση όχι μόνο το ισχυρό ποσοστό και την προγραμματική συμφωνία, αλλά και μια αυτοκριτική του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμνημονιακή περίοδο και τις αντιδράσεις της πλατείας απέναντι στην τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.

Η δυσκολία

Αυτή είναι, σύμφωνα με μια εκτίμηση, η δυσκολία του διμέτωπου που έχει επιλέξει να ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην πορεία προς την κάλπη – ειδικά από τη στιγμή που ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει κάνει σαφές πως η παράταξη δεν τηρεί «ίσες αποστάσεις», αλλά βασίζει τις αποφάσεις της σε έναν σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κώδικα. Η τελευταία επίθεση της ΝΔ προς το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, μετά το γεύμα Τσίπρα – Παπανδρέου, και η εξομοίωση της περιόδου Τσίπρα με αυτήν της περιόδου Παπανδρέου ως τις χειρότερες περιόδους της Μεταπολίτευσης, λειτούργησε συσπειρωτικά για την κεντροαριστερή βάση – καθώς η ψήφιση του πρώτου Μνημονίου είχε βρει όλες τις πασοκικές πλευρές στην ίδια πλευρά, απέναντι στην αντιμνημονιακή ρητορική και της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ. Διευκόλυναν έτσι το σύνθημα της «απέναντι όχθης» από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιεί το τελευταίο διάστημα η Χαριλάου Τρικούπη.