Κική Δημουλά: Μου φτάνει το αδύνατον

Πού παραπέμπει τούτο το βλέμμα της ποιήτριας; Νοσταλγεί, ανακαλεί, στοιχειώνει;

Μάρμαρα πάλι, αφιερώματα σε πέτρες / Χαραγμένες. Δύσκολα διαβάζω.

Η Κική Δημουλά, με κρυστάλλινο λόγο, αναμιγνύει τις λέξεις δίκην Θεού που μετακινεί τα δημιουργημένα σε μια λάθος στιγμή άστρα αφημένα έκτοτε στη μοναξιά τους, χωρίς ελπίδα να βρουν μόνα τους τον ήλιο. Ψίθυροι, ψίθυροι: ψιμύθια της σιωπής, της αγριοσιωπής.

Η χαίρε ποτέ Ελληνίδα Κική Δημουλά διασκορπά και αθροίζει, μεταβάλλει και στοχάζεται, εκλιπαρεί και στενάζει, μα πάνω από όλα ξορκίζει τη μελλοντική μοναξιά μας ανεμίζοντας λέξεις κρουστές που σπαθίζουν το υπογάστριό μας.

… Όταν συναντηθούμε / εκεί στην τελετή απονομής απωλειών.

«ΤΑ ΝΕΑ», 6.5.2000, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Η άκρη της ασημένιας πένας της ποιήτριας αιμορραγεί. Και όμως η ποίησή της δρα παρηγορητικά, όπως άλλωστε όλη η αληθινή ποίηση, από τα δίστιχα των Μινωιτών των ορέων έως την άκρη του άχρονου – χρόνου.

Η Κική Δημουλά είναι η μεγάλη ποιήτριά μας. Άρα του κόσμου όλου. Όχι μόνο γιατί η ελληνική ποίηση είναι η κορυφαία του κόσμου (ας το πούμε υπερήφανα), αλλά γιατί το υπό κατασκευήν κρυστάλλινο ενυδρείο του μέλλοντος ενυπάρχει καταγεγραμμένο στοχαστικά στην ανυπέρβλητη ποίησή της.

Γι’ αυτό… Χαίρε, Χαίρε αγαπητή και μεγίστη Κική Δημουλά. Χαίρε των ματιών σου η ανοικτοφοβία. Ξέρουμε πως πάντα το ίδιο σήμα εκπέμπεις στους ουρανούς: Ναι… Ναι… μου φτάνει το αδύνατον.

*Κείμενο του Γιάννη Σμαραγδή για την Κική Δημουλά, που έφερε τον τίτλο «Το βλέμμα της κρυστάλλινης Ελληνίδας» και είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» (Πρόσωπα – 21ος αιώνας, τεύχος 61)  στις 6 Μαΐου 2000.

Η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά (Βασιλική Ράδου το πατρικό της) έφυγε από τη ζωή στις 22 Φεβρουαρίου 2020, σε ηλικία 89 ετών.