Guns N’ Roses: Πώς σχηματίστηκε το σπουδαίο συγκρότημα

Οι Guns N’ Roses δεν έφτασαν πλήρως σχηματισμένοι στο Sunset Strip του Λος Άντζελες, ουρλιάζοντας το «Sweet Child o’ Mine» με όλη τη δύναμη και το χάρισμα που έκανε το τραγούδι επιτυχία το 1988. Πέτυχαν το κατάλληλο κοκτέιλ ευαισθησίας και ματσισμού μόνο όταν οι πέντε μουσικοί της κλασικής σύνθεσης των GN’R βρήκαν ο ένας τον άλλον στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Πολύ πριν κάποιος από αυτούς ονειρευτεί τα τραγούδια του Appetite for Destruction, ο γεννημένος στην Ιντιάνα Axl Rose και ο κιθαρίστας Izzy Stradlin έτριζαν τα δόντια τους στα συγκροτήματα Axl, Hollywood Rose και L.A. Guns.

Τελικά, ενώθηκαν με τον κιθαρίστα Slash, τον μπασίστα Duff McKagan και τον ντράμερ Steven Adler κάτω από τη σημαία των GN’R και έγραψαν ιστορία, αλλά ο δρόμος μέχρι εκεί ήταν μακρύς.

Photo: Wikimedia Commons

Photo: YouTube

Η άγρια ιστορία (τους) όπως τη θυμούνται οι ίδιοι

Τα μέλη των Guns N’ Roses, καθώς και μουσικοί όπως ο Tracii Guns που έπαιξε τόσο στους L.A. Guns όσο και στην πρώτη σύνθεση των GN’R, θυμούνται τώρα την άγρια ιστορία της καταγωγής τους με ζωντανές λεπτομέρειες για ένα βιβλίο του 2012, που καταγράφει παράλληλα τη δεκαετία της παρακμής του hard rock.

Το βιβλίο «Nöthin’ but a Good Time: The Uncensored History of the ’80s Hard Rock Explosion» των συγγραφέων και συνεργατών του Rolling Stone, των Tom Beaujour και Richard Bienstock, παρουσιάζει μια προφορική ιστορία της δημιουργίας των GN’R ανάμεσα σε κεφάλαια για τους Bon Jovi, Skid Row, Cinderella, Mötley Crüe και άλλα συγκροτήματα που ενσάρκωσαν την υπερβολή της δεκαετίας του ’80.

Στο απόσπασμα που ακολουθεί, το συγκρότημα, καθώς και μουσικοί που έπαιξαν στα πολλά παραποτάμια συγκροτήματα που οδήγησαν στους GN’R, εξηγούν πώς ο άνθρωπος που γνώριζαν ως «Bill» έφτασε να αλλάξει το όνομά του σε Axl Rose και να γίνει επικεφαλής του πιο «επικίνδυνου συγκροτήματος στο Λος Άντζελες».

Photo: Wikimedia Commons

Τον λόγο έχουν οι ίδιοι –Ας τους ακούσουμε

Izzy Stradlin (μπασίστας, Shire, κιθαρίστας, Hollywood Rose, Guns N’ Roses): Είμαι στην ένατη τάξη, κάθομαι στην αίθουσα και ακούω αυτόν τον θόρυβο που γίνεται μπροστά και βλέπω αυτά τα γ@μημένα βιβλία να περνάνε, και ακούω αυτές τις φωνές, και υπάρχει αυτή η φασαρία και μετά βλέπω αυτόν, τον Axl, και αυτόν τον καθηγητή να τρέχουν προς την πόρτα. Και μετά ο Axl έφυγε, κάτω στο διάδρομο, με ένα σωρό καθηγητές να τρέχουν πίσω του. Αυτή ήταν η πρώτη εικόνα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.

Tracii Guns (κιθαρίστας, Guns N’ Roses, L.A. Guns): Ο Izzy πάντα μου έλεγε «πρέπει να γνωρίσεις τον φίλο μου τον Axl». Ή, ξέρεις, έλεγε «Θα τα πάτε πολύ καλά. Μπορεί να ουρλιάζει όπως σου αρέσει και του αρέσουν οι Nazareth».

Izzy Stradlin: Ήμουν δεκαεπτά όταν πήγα στην Καλιφόρνια… Μεγάλωσα στη Φλόριντα και μετακόμισα με τη μαμά μου στο Lafayette της Ιντιάνα. Άρχισα να παίζω με ένα ντραμς, γνώρισα τον Axl και κάναμε πολύ παρέα. Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια μπάντα. Ήταν μια κακή εποχή, να βρίσκομαι εκεί. Ο κόσμος, τα κορίτσια, ήταν τόσο πίσω. Τα κορίτσια δεν ήξεραν καν πώς να ντυθούν όταν πήγαιναν σε συναυλίες! Οπότε οι προοπτικές ήταν απολύτως μηδαμινές. Ο Axl και εγώ γουστάραμε οτιδήποτε είχε σκληρό, δυνατό ρυθμό. Νομίζω ότι έτσι τα καταφέρναμε.

Tracii Guns: Πήγα να δω τους Shire να παίζουν στο Roosevelt Hotel και αυτός ο Izzy ήταν ο νέος τους μπασίστας. Φορούσε ένα δερμάτινο μπουφάν και λευκές καουμπόικες μπότες, με βαμμένα μαύρα μαλλιά. Μπορούσα να ταυτιστώ με αυτό αμέσως. Απλά σκέφτηκα ότι ήταν οπαδός των Mötley Crüe. Οπότε αμέσως μόλις τελείωσαν να παίζουν, πλησίασα και είπα «γεια σου φίλε, είμαι ο Tracii». «Είμαι ο Izzy» είπε και πρόσθεσε: «Εντάξει, ωραία. Είμαστε φιλαράκια τώρα!».

Billy Rowe (κιθαρίστας, Jetboy): Λος Άντζελες του ’83, όταν ήμουν ακόμα στο λύκειο. Ένας φίλος μας γούσταρε πολύ τους W.A.S.P., αλλά δεν είχαν παίξει ακόμα στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτό είναι πριν από τον πρώτο δίσκο. Έτσι μια φορά πήγαμε μαζί να δούμε τους W.A.S.P. στο Troubadour. Και ήταν ένας τύπος που στεκόταν έξω και είχε το look που μας ενδιέφερε, αυτό το rock ‘n’ roll trashy punk look. Φορούσε όλα τα μαύρα, φορούσε τα creepers, είχε ένα μαύρο δερμάτινο μπουφάν που είχε βάψει με σπρέι ροζ με βερνίκι παπουτσιών. Είχε ακριβώς αυτό το λουκ με το οποίο συνδέθηκα, αυτό το λουκ των Hanoi Rocks. Και ήταν ο Izzy. Και αρχίσαμε να κάνουμε παρέα. Συνηθίζαμε να κάνουμε όλοι παρέα στο σπίτι των γονιών του Chris Weber.

Chris Weber (κιθαρίστας, Hollywood Rose): Ξέρω ότι η μαμά μου τον φώναζε Jeff, και αρχίσαμε να γράφουμε μερικά τραγούδια μαζί. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς έγινε αυτό, αλλά ξέρω ότι είχε κυκλοφορήσει το Rock in a Hard Place των Aerosmith, γιατί πραγματικά εμπνεύστηκα από το «Jailbait» για το τραγούδι των Hollywood Rose και το μετέπειτα τραγούδι των Guns N’ Roses, «Anything Goes». Στην αρχή, εγώ και ο Izzy το ακούγαμε αυτό.

Billy Rowe: Ο Izzy άκουγε πολύ το Restless and Wild των Accept. Και αν ακούσεις πολλά από τα τραγούδια αυτού του δίσκου, ειδικά το «Fast as a Shark», θα ακούσεις από πού πήραν πιθανότατα οι Hollywood Rose και οι Guns N’ Roses πράγματα όπως το «Reckless Life». Και ο Axl είχε όλη αυτή την αίγλη του Udo Dirkschneider, του τραγουδιστή των Accept. Δεν τα διαβάζεις ποτέ αυτά τα πράγματα, όμως, δεν έχουν γίνει γνωστά.

Photo: YouTube

Photo: Wikimedia Commons

Chris Weber: Σε κάθε περίπτωση, γράψαμε μερικά τραγούδια, και όπως το θυμάμαι είναι ότι ο Izzy είπε: «Ξέρεις, ο φίλος μου είναι εδώ έξω, είναι τραγουδιστής και θέλω να τραγουδήσει για εμάς». Ήταν κάπως προφανές ότι αυτός ο Bill Bailey θα ήταν ο τραγουδιστής μας.

Tracii Guns: Για περίπου έξι μήνες η πληροφορία ήταν η εξής: «Αυτός ο τύπος, ο Bill, ξέρεις, είναι ο άνθρωπος. Και επιστρέφει και θα φτιάξουμε το συγκρότημα, θα γίνουμε σαν τους Hanoi Rocks». Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «Υπέροχα!».

Chris Weber: Ο Axl ήταν ήδη στο Λος Άντζελες με μια μπάντα που λεγόταν Rapid Fire, αλλά μετά νομίζω ότι πήγε σπίτι του στην Ιντιάνα για λίγο.

Izzy Stradlin: Έφυγε περίπου τρεις φορές πριν μείνει.

Tracii Guns: Έτσι τελικά ο Axl επέστρεψε από την Indiana, αλλά έμενε με την πρώην κοπέλα του Izzy, την Jane, η οποία ήταν κάπως περίεργη κατάσταση διαβίωσης, επειδή ο Izzy έμενε στο σπίτι μου. Ήταν παράξενο.

Chris Weber: Μπορούσες να καταλάβεις ότι ο Izzy και ο Axl ήταν δεμένοι. Ποτέ δεν ένιωσα πραγματικά ότι είχα την ίδια σχέση μαζί τους. Ίσως επειδή είμαι από το Λος Άντζελες και αυτοί μεγάλωσαν στο Lafayette.

Laura Reinjohn (L.A. scenester): Τον Axl τον πήραμε από το σταθμό λεωφορείων στο κέντρο της πόλης και τον πήγαμε πίσω στο διαμέρισμα που έμενε στο Whitley. Του έκοψα τα μαλλιά για πρώτη φορά. Είχε αυτά τα μακριά, κόκκινα μαλλιά όταν ήρθε εδώ.

Chris Weber: Έμενε στο Whitley, βόρεια του Franklin. Ήταν ένα παλιό διαμέρισμα με συρόμενη πόρτα στο ασανσέρ. Έτσι ανεβήκαμε στην κορυφή και περπατήσαμε κατά μήκος της οροφής. Και καθώς κοιτούσα έξω από την ταράτσα βλέπω αυτόν τον πραγματικά λευκό τύπο να ξαπλώνει στον ήλιο. Ήταν μια καυτή μέρα και θυμάμαι ότι ήταν πολύ λευκός. Και ο Izzy λέει «Αυτός είναι ο Bill!».

Rob Gardner (ντράμερ, L.A. Guns, Hollywood Rose, Guns N’ Roses): Και μετά έκαναν το Hollywood Rose.

Δείτε το βίντεο

Chris Weber: Το πρώτο όνομα του συγκροτήματος ήταν AXL. Δεν ξέρω ποιος το σκέφτηκε. Δεν ήμουν εγώ. Μάλλον ο Axl. Αλλά ξέρετε, δεν αποκαλούσε τον εαυτό του Axl ακόμα. Δεν νομίζω ότι τον αποκάλεσα ποτέ Axl σε όλο το διάστημα που ήμασταν μαζί στο συγκρότημα. Ήταν πάντα ο Bill. Έτσι ήμασταν εγώ, ο Izzy και ο Bill, αλλά μετά υπήρξε μια μικρή διαφωνία και θυμάμαι τον Izzy να του λέει «κοίτα, ας ξαναφτιάξουμε το συγκρότημα». Αλλά εκείνος είπε «ρέπει να αλλάξουμε το όνομα. Δεν θα παίζω πια με το όνομα AXL».

Οπότε, τότε, ονομαστήκαμε Rose, αλλά πηγαίναμε σε δισκάδικα και βλέπαμε ότι υπήρχαν και άλλες μπάντες σε άλλες χώρες που ονομάζονταν Rose. Έτσι το αλλάξαμε σε Hollywood Rose. Πηγαίναμε μπρος-πίσω μεταξύ των ονομάτων.

Chris Weber: Το Hollywood Rose έπαιξε στα συνηθισμένα μέρη του Χόλιγουντ. Η πρώτη μας συναυλία ήταν τον Ιανουάριο του 1984, μετά υπήρχε το Troubadour, υπήρχε το Madame Wong’s West…

Tracii Guns: Ο Izzy ρώτησε «θέλετε να παίξετε μαζί μας στο Madame Wong’s West;» Εγώ είπα, «Σίγουρα, ας κάνουμε μια συναυλία μαζί». Και καθώς μαζεύαμε τα πράγματά μας για το soundcheck, ο Axl πάει μόνος του στο μικρόφωνο, απλά ουρλιάζοντας. «Γ@μώτο, αυτός ο τύπος μπορεί να τραγουδήσει!» σκέφτομαι. Από τότε ήθελα να είμαι κοντά στον Axl, όταν τον είδα να τραγουδάει έτσι.

Photo: YouTube

Chris Weber: Όπως το θυμάμαι, κάτι συνέβη κάποια στιγμή στη σκηνή, νομίζω ότι γύρισα και χτύπησα τον Axl με την κορυφή της κιθάρας μου. Θυμάμαι ότι ήταν τσαντισμένος. Και δεν θα ήμουν ο πρώτος που θα έλεγε ότι ο Axl έχει έναν σχετικά μοναδικό εγωισμό. Θα μπορούσε εύκολα να καταστραφεί και εύκολα να επιπλεύσει -σχεδόν ταυτόχρονα. Τέλος πάντων, κανείς δεν απολύθηκε, αλλά διαλυθήκαμε κατά κάποιο τρόπο.

Tracii Guns: Με κάποιο τρόπο ο Chris Weber βγήκε από το συγκρότημα και στη συνέχεια ο Slash μπήκε στο συγκρότημα. Και ήταν αστείο γιατί κανείς δεν ήξερε ότι ήμασταν φίλοι. Αλλά αποφάσισαν ότι ο Slash έπαιζε κιθάρα για τους Hollywood Rose. Και, ξέρετε, ήταν ένας ωραίος άντρας, προφανώς. Έτσι συνέβη.

Steven Adler (ντράμερ, Road Crew, Hollywood Rose, Guns N’ Roses): Εγώ και ο Slash, περπατούσαμε στη Sunset Boulevard και είδαμε αυτό το flyer και απλά ξεχώριζε. Ο τραγουδιστής και ο κιθαρίστας, απλά έδειχναν τόσο cool. Ήταν οι Rose του Χόλιγουντ. Ήταν ο Axl και ο Izzy. Και πήγαμε στο Gazzarri και τους παρακολουθήσαμε.

Marc Canter (ιδιοκτήτης του Canter’s Deli, παιδικός φίλος του Slash): Ο Slash και ο Steven γνωρίζονταν για χρόνια. Ήταν φίλος του από το Bancroft Middle School. Έχασαν επαφή για μερικά χρόνια μετά, αλλά τελικά ο Steven κατέληξε να παίζει ντραμς στους Road Crew. Και μετά ο Duff ήταν στους Road Crew για περίπου μια εβδομάδα, όταν πρωτοήρθε στην πόλη από το Σιάτλ.

Photo: Wikimedia Commons

Duff McKagan (μπασίστας, Road Crew, Guns N’ Roses): Μετακόμισα στο Λος Άντζελες τον Σεπτέμβριο του ’84. Ως πανκ έφηβος από το Σιάτλ, ήταν το απόλυτο πολιτισμικό σοκ. Φυσικά ήξερα για τον Eddie Van Halen και αυτό το είδος κιθάρας. Και ήξερα τον πρώτο δίσκο των Mötley που είχαν βγάλει οι ίδιοι. Αλλά όταν μετακόμισα εδώ και είδα όλα τα flyers στους τηλεφωνικούς θαλάμους και όλα αυτά τα σκατά… ήταν πολλά συγκροτήματα, πολλά μακριά μαλλιά, πολλά ρούχα, καταλαβαίνεις τι εννοώ;

Duff McKagan: Είχε αυτή την αγγελία που έλεγε «επιρροές: Fear, Aerosmith, πρώιμος Alice Cooper». Και το όνομά του ήταν Slash. Οπότε νόμιζα ότι ήταν ένας punk rock τύπος σαν κι εμένα. Του τηλεφώνησα, μιλήσαμε στο τηλέφωνο, ήταν πολύ κουλ τύπος. Μετά πήγα να συναντήσω αυτόν και τον Steven στο Canter’s Deli. Είπε «θα είμαστε στον αριστερό θάλαμο στο τέλος». Οπότε κοίταξα στον αριστερό θάλαμο και εκεί ήταν, ξέρεις, βασικά όλα αυτά τα γαμημένα μαλλιά! Αλλά επίσης, φορούσα αυτό το μακρύ, κοκκινόμαυρο, σούπερ vintage σακάκι με ένα αναρχικό Α στο πίσω μέρος του και είχα κοντά, μπλε μαλλιά. Οπότε είμαι σίγουρος ότι με κοιτούσαν και έλεγαν, «τι;». Η κοπέλα του Slash εκείνη την εποχή, ήταν πολύ ανοιχτόμυαλη κοπέλα, και μου λέει «είσαι γκέι;». Της λέω «όχι, δεν είμαι γκέι». Μου λέει, «εντάξει, ίσως σου βρούμε μια κοπέλα».

Καταλήξαμε εκείνο το βράδυ να πάμε στο σπίτι της μαμάς του Slash. Αράζουμε στο δωμάτιό του στο υπόγειο και πίνουμε βότκα και αρχίζει να παίζει κιθάρα. Και δεν είχα βρεθεί ποτέ σε δωμάτιο με κάποιον στην ηλικία μου που έπαιζε κιθάρα έτσι. Αλλά στο Road Crew δεν υπήρχε τραγουδιστής και μου λένε «ίσως μπορείς να τραγουδήσεις…». Αλλά είχα ήδη φύγει από το σπίτι μου, ήμουν έτοιμος για το επόμενο βήμα. Δεν επρόκειτο να παίξω με κάποιους τύπους που μόλις είχαν τελειώσει το λύκειο την προηγούμενη χρονιά και είχαν ένα μάτσο riffs. Ακόμα κι αν είχαν έναν γαμημένο κιθαρίστα σαν τον Slash.

Marc Canter: Ο Slash δεν μπόρεσε ποτέ να βρει έναν τραγουδιστή που να είναι αρκετά καλός για να αρχίσει να παίζει πραγματικές συναυλίες στο Troubadour. Έτσι συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να βρει έναν από μια μπάντα που ήταν ήδη καθιερωμένη. Και ο Rose έπαιζε ήδη σε συναυλίες, ή ο Hollywood Rose – υποθέτω ότι πηγαινοερχόταν μεταξύ των ονομάτων. Έτσι πήγα με τον Slash και τον Steven στο Gazzarri. Νομίζω ότι ήταν μια μάχη των συγκροτημάτων, κόστιζε ένα δολάριο για να μπεις και ο Rose έπαιξε μόνο τρία τραγούδια. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ο Axl ήταν καλός και ο Izzy ήταν καλός.

Δείτε το βίντεο

Steven Adler: Αν βρούμε αυτόν τον τραγουδιστή και αυτόν τον κιθαρίστα και έναν σπουδαίο μπασίστα, θα έχουμε το καλύτερο γαμημένο συγκρότημα που υπήρξε ποτέ.

Tracii Guns: Ο μάνατζέρ μου, αυτός ο τύπος, ο Raz, απέλυσε τον τραγουδιστή μας Mike Jagosz επειδή ήταν χαζός. Και τότε απλά χτύπησα τον Axl. «Θέλεις να είσαι στους L.A. Guns για λίγο καιρό;». Και είπε «ναι». Το κάναμε αυτό για εννέα, δέκα μήνες πριν τελικά κάνουμε τη συναυλία με τους London.

Marc Canter: Οι Guns άνοιγαν την συναυλία των London στο Troubadour…

Duff McKagan: Είδα εκείνη τη συναυλία στο Troubadour. Με πήγε ο Slash. Και το θέμα ήταν ο Axl… Τον είδα πριν το σόου, να αράζει με το κοντό σορτσάκι-δελφίνι, χωρίς να μιλάει σε κανέναν, πολύ έντονος. Έτοιμος να παλέψει. Και όταν ο Axl βγήκε στη σκηνή στο L.A. Guns, είδα την ίδια ένταση, αλλά κάπως πιο ξεσαλωμένη. Ήταν αληθινό. Και ο τύπος έπιανε αυτές τις νότες. … Δεν είχα ξαναδεί κάτι σαν τον Axl.

Tracii Guns: Ο Axl είχε πραγματικά απολυθεί από τους L.A. Guns από τον Raz. Είχε πει «δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί σου».. Και έτσι μετά πήραμε τον Mike Jagosz πίσω για ένα δευτερόλεπτο, οπότε μάλλον έγινε και η επανένωση των Hollywood Rose.

Αλλά εκείνη την εποχή, ο Axl και εγώ ήμασταν δεμένοι. Έτσι αποφασίσαμε ότι θα συνεχίζαμε να παίζουμε μαζί, απλά έπρεπε να βρούμε σε ποια μορφή. Και τότε σκέφτηκα «λοιπόν, ο Izzy δεν κάνει τίποτα, γιατί δεν τον προσθέτουμε στο συγκρότημα;».

Η αρχική ιδέα με τον Axl ήταν «έι, ας γράψουμε και ας ηχογραφήσουμε και θα βγούμε έξω και θα παίξουμε νέα τραγούδια». Και με κάποιο τρόπο καταλήξαμε στο όνομα Guns and Rose, το οποίο ήταν απλά το επώνυμό του και το δικό μου. Και μέσα σε πέντε λεπτά ο Axl είπε «Μπα, φίλε, Guns and Roses». Κι εγώ λέω «ναι, είναι υπέροχο όνομα για συγκρότημα».

Photo: Wikimedia Commons

*Απόσπασμα από το βιβλίο «Nöthin’ but a Good Time: The Uncensored History of the ’80s Hard Rock Explosion» των Tom Beaujour και Richard Bienstock.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο rollingstone.com