Πουλικάκος στο in: Είμαι πάντα με τους από κάτω, γιατί δεν πρέπει κανείς να είναι από πάνω

Έφτασα στο σπίτι του Δημήτρη Πουλικάκου με τα πόδια. Την ώρα που έχουμε δώσει ραντεβού για την συνέντευξη πραγματοποιείται η μεγάλη συναυλία των καλλιτεχνών στο REX για την απόσυρση του Προεδρικού Διατάγματος.

Αν δεν είχε κάποια προβλήματα με τα πόδια του θα ήταν και εκείνος εκεί, διευκρινίζει μόλις μπαίνω στον χώρο, ενώ στην τηλεόραση παίζουν σχετικά ρεπορτάζ.

Η συνάντηση με έναν άνθρωπο που σηματοδοτεί την ιστορία του ελληνικού ροκ και έχει ζήσει όλα τα γεγονότα της σύγχρονης Ελλάδας δεν μπορεί παρά να προκαλεί δέος. Αφορμή για βρεθώ πρώτη φορά απέναντί του είναι το τρίτο sold out live που πραγματοποιείται σήμερα στο Κύτταρο.

Ο Δημήτρης Πουλικάκος παραμένει στα 80 χρόνια δραστήριος, δημιουργικός, γλυκύτατος και πρόθυμος να θυμηθεί και να σχολιάσει τα πάντα.

Πώς πήρατε την απόφαση να γιορτάσετε τα γενέθλιά σας με ένα live στο Κύτταρο;

Τα γιορτάζω κάθε χρόνο συνήθως με φίλους αλλά και με μουσικές παρέες, γίνεται συνδυασμός. Μου αρέσουν, όμως, τα μεγάλα σχήματα και άμα βρεις ανθρώπους που ταιριάζουν μεταξύ τους το αποτέλεσμα είναι πολύ ωραίο. Είμαστε αλέγρα απαισιόδοξοι.

Στους καλεσμένους της πρώτης βραδιάς στο Κύτταρο είδαμε καλεσμένους που δεν είναι εκπρόσωποι της ροκ, όπως η Μανώλης Μητσιάς και η Τάνια Τσανακλίδου.

Όλοι μας είμαστε από άλλο ανέκδοτο. Το θέμα είναι αν δημιουργείται χημεία μεταξύ μας. Τα παιδιά τα ξέρω, έχουμε δουλέψει μαζί στις αρχές της μεταπολίτευσης. Περάσαμε έναν χειμώνα γλυκό, η γλύκα είναι απαραίτητη ειδικά στις μέρες μας.

Πώς βλέπετε την κοινωνική κατάσταση;

Είμαι 80 χρονών, δεν θυμάμαι ποτέ καμία κυβέρνηση που να μην έχει πει ότι πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι. Από την άλλη μεριά δεν το λένε σε όλους. Δεν είναι δίκαιο να αυξάνεται το χάσμα πλούσιων και φτωχών. Τώρα είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα γιατί η επίθεση είναι από όλες τις πλευρές στα κεκτημένα, και τα οικονομικά και τα κοινωνικά. Δεν θυμάμαι άλλη εποχή που να είναι υποχρεωτικοί τόσες χιλιάδες πλειστηριασμοί. Ο πολιτισμός υποφέρει και η Μενδώνη λέει «τσιμέντο να γίνει».

Παρακολουθείτε τηλεόραση;

Ναι. Οι νεότεροι δεν ξέρουν να μιλάνε, έχουν συνηθίσει να μιμούνται αυτή την ξύλινη τηλεοπτική γλώσσα. Νομίζουν ότι πρέπει να μιλήσουν και αυτοί έτσι. Πες το καλύτερα με δικά σου λόγια όχι όπως άκουσες από την τηλεόραση.

Δεν βοήθησε η μόρφωση που έχει πια η νέα γενιά;

Έχει γυρίσει το πράγμα στα χρηστικά επαγγέλματα. Τα ανθρωπιστικά, ιστορία, φιλοσοφία, φιλολογία έχουν πάει κατά διάολου. Γίνεται μια προσπάθεια ρεβιζιονισμού της ιστορίας. Σιγά σιγά αλλά συστηματικά πραγματοποιείται το όραμα του Βορίδη, ή κάποιου σαν τον Βορίδη.

Δεν γλιτώσαμε από αυτή την απειλή;

Δεν νομίζω. Και το να κάνουμε πώς δεν υπάρχει είναι ακόμα πιο επικίνδυνο.

Ποια θα ήταν η λύση απέναντι σε αυτό;

Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Η λύση προϋποθέτει πολλά πράγματα. Καλύτερη παιδεία, ή μάλλον καλλιέργεια. Γιατί η γνώση σκέτη δεν οδηγεί πάντα στη σοφία. Δύσκολα. Πολλά πράγματα δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Η νοοτροπία του ανθρώπου πιστεύω ότι δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 5-6 χιλιάδες χρόνια, μπορεί και 10. Αλλάζει το τεχνολογικό περιβάλλον αλλά η νοοτροπία μας είναι ίδια. Το ίδιο μαλάκες ήταν και αρχαίοι μας, το ίδιο είμαστε και εμείς. Αν διαβάσεις λίγο ιστορία θα δεις ότι τα μυαλά δεν έχουν αλλάξει. Πάντα σε αυτό το ηλίθιο περιβάλλον υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εφευρίσκουν πράγματα, που βοηθάνε από τη μία αλλά καταστρέφουν κάτι από την άλλη. Η τηλεόραση είναι κλασικό παράδειγμα. Είναι μια καταπληκτική εφεύρεση αλλά έχει χρησιμοποιηθεί με λάθος τρόπο. Ο σκοπός της είναι μόνο η αποβλάκωση. Μηχανισμός πλύσεως του εγκεφάλου. Μάθαμε και τον Γκαίμπελς καλά και τον εφαρμόζουμε όσο μπορούμε και όπου μπορούμε.

Ο Αϊστάιν έλεγε ότι το σύμπαν και η βλακεία είναι άπειρα, και για το πρώτο δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Ο Ζάπα έλεγε ότι το σύμπαν αποτελείται από 5% πρωτόνια, 5% φωτόνια, 5% νετρόνια και 85% βλακόνια. Η βλακεία είναι η κινητήριος δύναμη του σύμπαντος, δεν έχει και πολύ άδικο. Το βλέπουμε εκ του αποτελέσματος. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, εμείς όμως χτίζουμε και φράχτες ενώ στην ουσία είμαστε ίδιοι. Εκ του πονηρού γίνονται όλα. Για το συμφέρον. Follow the money. To βλέπουμε πια καθαρά.

Έχετε δηλώσει ότι δεν ανήκατε ποτέ σε κάποιο κόμμα.

Είμαι αδέσμευτος, ανεξάρτητος.

Πιο κοντά όμως στην αριστερά;

Εκ των πραγμάτων, έτσι είναι βαλμένα τα πράγματα. Δεν μου αρέσει η στρατοκαβλία και η εθνοκαβλία και η ορθοδοξοκαβλία.

Σας πρότειναν ποτέ να είστε υποψήφιος;

Ένα δύο φορές αλλά είπα όχι. Σοβαροί να είμαστε.

Αναρχικός ή αστός;

Κακά τα ψέματα όλοι αστοί είμαστε, ακόμα και στο χωρίο να πας. Τότε ήταν διαφορετικά. Έχουμε γεννηθεί από αστικές οικογένειες μεταξύ Κυψέλης και Πλατείας Αμερικής. Οι Σπυρόπουλοι, ο Σιδηρόπουλος, εγώ αλλά και πολλοί άλλοι.

Αστός λοιπόν, και ας έχετε μείνει και μήνες στα Μάταλα.

Έτερον, εκάτερον. Τότε σε αυτές τις παραλίες μόνο ξένοι πήγαιναν. Έπρεπε ή να περπατήσεις ή να ζήσεις έξω. Οι Έλληνες τα ανακάλυψαν πολύ αργότερα αυτά. Μόνο όταν αρχίσαν τα φουσκωτά ερχόντουσαν σε παραλίες που ήθελαν περπάτημα.

Αριστερός ή αναρχικός;

Άναρχος. Είμαι σταθερά με τους από κάτω γιατί δεν θα έπρεπε να είναι κανένας από πάνω. Πλήρης ισότης. Δεν μου αρέσει η αδικία και ακόμα χειρότερα η αδικία λόγω βλακείας.

Πώς ένιωσε κάποιος σαν και εσάς όταν μπήκε στη φυλακή για κάτι που δεν έχει κάνει;

Kατηγορήθηκα για τον θάνατο της πρώην γυναίκας μου ένα χρόνο μετά το γεγονός. Το θέμα ήταν να μου πάρουν το παιδί. Έχω ακόμα πρωτοσέλιδο εφημερίδας με τίτλο «Στο σκαμνί για φόνο ο Πουλικάκος». Και οι πρώτες σελίδες της Ελεύθερης Ώρας ήταν αφιερωμένες στην υπόθεση αυτή. Οι γονείς της βρήκαν έναν δικηγόρο ανάλογο και με κατηγόρησαν ότι εγώ έδωσα εντολή να τη σκοτώσουν. Βρήκαν ότι είχα κάνει φυλακή το 1968 για χασίς. Έκανα έξι μήνες φυλακή και τις δύο φορές. Σύνολο ένας χρόνος. Έχω επιτελέσει όλες μου τις υποχρεώσεις. Τελείωσα το σχολείο, πήγα στην Πάντειο, έκανα πρόσκοπος, παντρεύτηκα τρεις φορές, έκανα παιδί, έκανα τη θητεία μου 30 μήνες στην αεροπορία. Τα έχω εκπληρώσει όλα. Μπορώ τώρα να είμαι αδέσμευτος και ασυνόδευτος.

Πώς και δεν σπουδάσατε ιατρική με δύο γονείς γιατρούς;

Μου έλεγαν πάντα ‘ότι θέλεις γίνε, αλλά όχι γιατρός’ βέβαια αυτό που έγινα δεν τους άρεσε.

Στην Πάντειο σπούδασα πολιτικές επιστήμες. Ένα μάθημα παρακολούθησα για μια ώρα του Γιάννη Θεωδορακόπουλο που ήταν και οικογενειακό φίλος. Το πρώτο πράγμα που μας είπε είναι ότι δεν θα ασχοληθούμε τις ανατολικές φιλοσοφίες παρά μόνο με τους δικούς μας τους αρχαίους και το είπε με υποτιμητικό τρόπο. Εγώ τότε διάβαζα περί ζεν και δεν ταίριαξε.

Ο Έλληνας προτιμάει μπουζούκια ή ροκ;

Μπουζούκια που συν το χρόνο έγινε κάπως σαν μπουζικορόκ. Ακούμε και τώρα μπουζούκι αλλά από πίσω με μια ροκ ατμόσφαιρα. Εμείς τα δικά μας τα λένε ρεμπετορολ. Από το ρεμπέτικο και το ροκ εν ρολ, ακούγεται σαν φάρμακο που είναι κι όλας.

Παρακολουθείτε τη νέα γενιά μουσικών;

Όσο μπορώ. Ακόμα και στις χειρότερες εποχές πάντα υπάρχουν ωραία πράγματα, όπως και πράγματα που αξίζουν και δεν θα ακούσουμε ποτέ.

Δεν βοήθησε η τεχνολογία σε αυτό;

Κάπως βοήθησε. Σήμερα με πολύ λίγα λεφτά μπορείς σπίτι σου να έχεις ένα μηχανηματάκι και να γράφεις τα πρόχειρά σου και μπορεί να είναι και έτοιμα. Παλιά ήθελες πολλές χιλιάδες ευρώ για να φτιάξεις στούντιο. Η ψηφιακή εποχή έχει αυτά τα καλά. Το κακό είναι ότι βοηθάει πολύ στον έλεγχο. Ιδιωτικότητα δεν υπάρχει. Όλοι παρακολουθούν τα πάντα.

Πιο σοφός στα 80;

Σοφός δεν ξέρω. Σοφός παλίμπαις ας το πούμε έτσι. Ευτυχώς 1-2 θέματα μου τα έλυσε ο πατέρας μου όταν ήμουν μικρός.

Όταν ήμουν μικρός, 2-3 ετών, επειδή ήταν ο εμφύλιος και στην γειτονιά ακουγόντουσαν πυροβολισμοί με είχαν πάει στον παππού και στη γιαγιά στο Έδεμ που ήταν κυρίως χωράφια. Απέναντι ήταν ένα κοριτσάκι της ηλικίας μου με το οποίο παίζαμε. Κάποια στιγμή η αδερφή της μάνας μου μου είπε να μην παίζω με το κοριτσάκι γιατί είναι Εβραία. Το είπα στον μπαμπά μου και το μόνο που μου απάντησε ήταν «Ζώον». Μου έλυσε αμέσως το ρατσιστικό ζήτημα.

Στις εκλογές του 1951 ο μπάρμπας μου ο Κανελλόπουλος ήταν με το λαϊκο κόμμα και ήταν ένας που υποστήριζε στην Εύβοια. Είχε και ο μπαμπάς μου κάτι γνωστούς και με πήραν μαζί και πήγαμε με κάθε επισημότητα. Στην Λίμνη Ευβοίας κάναμε μια στάση και ρώτησα κάτι για τις εκλογές. Μου είπε «αν έρθεις εδώ με ένα αυτοκινητάκι μικρό, ντυμένος απλά κάπως σαν και αυτούς και τους πεις για τα προβλήματά τους όταν φύγεις θα πουν ‘αυτό θα μας λύσει τα προβλήματα; Αυτός δεν έχει δεύτερο βρακί να βάλει’. Αν όμως νοικιάσει μια λιμουζίνα και ένα κοστούμι. Βάλεις και δύο ξαδέρφια σου να σου ανοίγουν το δρόμο και να οδηγούν τότε θα πουν ‘αυτός είναι άνθρωπος να μας λύσει τα προβλήματα’. Ό απατεώνας. Έτσι και τώρα.

Που θα γιορτάσουμε τα 90;

Ποιος ξέρει. Το μέλλον άγνωστο. Το αν θα τα γιορτάσουμε και πώς.

Γράφετε ακόμα;

Πάντα. Και λόγια και μουσική. Είμαι ανειδίκευτος εργάτης. Χομπίστας

Καλά τα έχετε πάει για χομπίστας.

Καλά τα έχω πάει (γέλια)

Και απόφοιτος Λυκείου;

Ναι βέβαια.

Καλά κάνουν τα παιδιά και διεκδικούν το δίκιο τους σχετικά με το Προεδρικό Διάταγμα;

Εννοείται. Και δεν είναι μόνο τα παιδιά στον δρόμο. Κανονικά θα έπρεπε να είναι και όλοι μαζί. Οι εκπαιδευτικοί, οι αρχαιολόγοι, οι καλλιτέχνες, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι υγειονομικοί. Και όμως στις ειδήσεις ακούς ελάχιστα από αυτά.

Αγαπημένος φιλόσοφος;

Ο Ηράκλειτος, ο Διογένης, ο Κομφούκιος

Δεν πάμε καλά πάντως. Και δεν το λέω εγώ. Και οι σύγχρονοι φιλόσοφοι το ίδιο λένε.

Η τέχνη είναι παρηγοριά και η μουσική παραπάνω από τις άλλες. Η μουσική είναι και η μοναδική ίσως συμπαντική γλώσσα. Δεν χρειάζεται να ξέρεις γράμματα για να καταλάβεις τι λέει ο μουσικός και χωρίς λόγια. Αν ένα τραγούδι είναι θλιβερό το καταλαβαίνεις. Πολύ σπουδαίο αυτό. Η μουσική είναι μεγάλη παρηγοριά.