Πολεμοκαπηλεία και μαυραγοριτισμός

Τελικά, το μόνο που πέτυχαν όσοι επένδυσαν πολιτικά και κερδοσκοπικά στον ρωσοουκρανικό πόλεμο, που με καλπάζουσα ταχύτητα εξελίχθηκε σε ανόητο, αιματηρό και πολυδάπανο  πολεμικό κρυφτούλι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, από τη μία πλευρά και Ρωσική Ομοσπονδία από την άλλη πλευρά, το μόνο λοιπόν όφελος ήταν οι χρυσές δουλειές των πολεμικών βιομηχανιών, που εκπροσωπούνται χωρίς διαπιστευτήρια στον δυτικό κόσμο από τον Μπάιντεν και τον Στόλτενμπεργκ και στον ανατολικό κόσμο από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ντμίτρι Μεντβέντεβ, αντιπρόεδρο του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας και πρώην πρωθυπουργό της Ρωσίας.

Οι εμφανέστατα χαμένοι από την πλεκτάνη που τους έστησε το αμερικανικό πεντάγωνο και το απροκάλυπτα επιθετικό και ελάχιστα αμυντικό ΝΑΤΟ είναι οι περισσότεροι λαοί των 27 χωρών-μελών της ΕΕ, που σύρθηκαν ακουσίως και χωρίς ούτε ένα δημοψήφισμα, σε απρόκλητη πολεμική αντιπαράθεση με τη Μόσχα. Δηλαδή, σε έμμεση αλλά σαφέστατη σύγκρουση με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο Πούτιν, κατά συνέπεια, στις ομοβροντίες που δέχτηκε και δέχεται από την πολεμική έμμεση και άμεση πολεμική κοινοπραξία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ζελένσκι και από αρκετές χώρες-μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, κατέφυγε στο έσχατο σημείο να δηλώσει αποχώρηση της Ρωσίας, από το Σύμφωνο της μη χρήσης πυρηνικών όπλων (START), σκορπώντας έτσι τον ψυχρό αιφνιδιασμό στον Μπάιντεν, που έδρεπε έμπλεος ευτυχίας τις δάφνες του αρχιτέκτονα του διαλυτικού σχεδίου, για τη μετατροπή της ΕΕ σε αμερικανικό προτεκτοράτο με πρόσχημα τη ρωσική εισβολή στην ανατολική Ουκρανία! Κάπως έτσι διαδραματίζονται κάποιες ερήμην των λαών ανακατατάξεις, ευτελίζοντας και διασύροντας τελικά παγκόσμιους οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ, που υποτίθεται ότι διασφαλίζουν και επιβάλλουν την ισονομία, την ισοπολιτεία και την ειρήνη…

Ποιοι αποζημιώνουν τελικά τα ένθεν και εκείθεν θύματα αυτής της παράφρονος σύρραξης;

Εκτός από τις χιλιάδες των νεκρών, τραυματιών και ξεσπιτωμένων Ουκρανών, αλλά και τα εκατομμύρια των συμπατριωτών τους, που είναι σκορπισμένοι στα πέρατα της Οικουμένης ως πρόσφυγες, ποιοι και πώς τους αποκαθιστούν και τους αποζημιώνουν;

Ο πιο πιστός συνεργάτης του Βλαντιμίρ Πούτιν άλλοτε πρωθυπουργός της Ρωσίας και σήμερα αντιπρόεδρος του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, γνωστός για τη συγκρατημένη, μετριοπαθή αλλά και σταθερή του πολιτική συμμερίζεται τη στροφή του Πούτιν προς την ενίσχυση του ρωσικού πυρηνικού οπλοστασίου.

Ο Βoλoντιμίρ Ζελένσκι, που εάν-εκτός από την κωμωδιογραφική του υποκριτική-δεν φαίνεται να διαθέτει και ικανότητες για μακράς διάρκειας ανθρωπιστικές λύσεις, με το τουπέ και με την ελέω Μπάιντεν-Στόλτενμπεργκ στρατηλατική του υπεροψία, ντυμένος πάντα με τα φανελάκια που πουλιούνται στα δικά μας καταστήματα φτηνών στρατιωτικών ενδυμασιών της οδού Αθηνάς, κομπάζει, ως κλόουν πλάι στους γραβατοφορεμένους ομολόγους του της ΕΕ και των ΗΠΑ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και κάθε τόσο από τις κάμερες των διεθνών τηλεοπτικών δικτύων, δίνει εντολές στις ηγεσίες των χωρών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ: «Στείλτε μας κατεπειγόντως βαρύ επιθετικό οπλισμό, πυραύλους, τεθωρακισμένα, πολεμεφόδια για να διώξω τη Ρωσία από τα εδάφη μας»!

Είναι ν’ απορεί κανείς, πώς τελικά, ένας πολυπλόκαμος Οργανισμός όπως η ΕΕ δίνει την εντύπωση ότι τελεί σε σχέση υποτακτικής υπαλληλίας, έναντι του Ζελένσκι. Αγκαλιές με τον Μπάιντεν και την Φον ντερ Λάϊεν, «εμπιστευτικές» συνευρέσεις με τον Στόλτενμπεργκ.

Η δόξα της Μαύρης Αγοράς

Κατά τα άλλα το διεθνές παρακράτος της μαύρης αγοράς μεγαλουργεί κάτω από το τραπέζι με συμφωνίες προμήθειας πετρελαίου, φυσικού υγροποιημένου αερίου αλλά και ρωσο-ουκρανικών δημητριακών. Και αυτό βέβαια το φιλελεύθερο “Laissez faire laisser passer le monde va de lui-même” όπως το εδίδαξε η σχολή του Adam Smithλ. (Αφήστε να συναλλάσσονται, αφήστε να περνούν ελεύθερα τα αγαθά και οι αξίες, ο Κόσμος προχωρεί μόνος του χωρίς ύπερθεν παρεμβατικούς κανόνες).

Έτσι, φτάσαμε στο σημείο κυβερνώντα κόμματα με αρχές σοσιαλδημοκρατικής εισοδηματικής ισορροπίας να υποκλίνονται ευλαβικά στην ακατανίκητη μαύρη αγορά…

Έτσι, σήμερα ζούμε με τα φυλαχτά και τα φετίχ των έκτακτων βοηθημάτων, χωρίς τις άλλοτε ευεργετικές για τους εργαζομένους ανθεκτικές στο χρόνο συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Έτσι, σήμερα κόμματα και αυτοσχέδιοι αριστεροφανούς κοπής πολιτικοί σχηματισμοί να παραχωρούν, χωρίς έστω ένα ικανοποιητικό ανταποδοτικό μίσθωμα, ολόκληρες επιθετικο-αμυντικές βάσεις σε ξένα γεωπολιτικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα…

Μήπως, κατά συνέπειαν, ήλθε και η ώρα της πάλαι ποτέ λυτρωτικής αυτοκριτικής;