Οι ειδικές σχέσεις Αλέξη – Παύλου

Η σχέση Αλέξη Τσίπρα – Παύλου Πολάκη πέρασε τη δεινότερη κρίση της την προηγούμενη εβδομάδα και τελικώς η ρήξη αποσοβήθηκε με υπαναχώρηση του δεύτερου.

Οι δύο άνδρες έχουν καλή χημεία και παρότι ο τέως αναπληρωτής υπουργός Υγείας κατά καιρούς έθετε με τις κινήσεις, παρεμβάσεις του το κόμμα στο στόχαστρο, η σχέση δεν δυναμιτιζόταν.

Βέβαια το τελευταίο διάστημα υπάρχουν σημεία που και η στάση του Πολάκη δεν προκύπτει πως απλώς έχει να κάνει με μια προσωπική εκκίνηση αλλά εδράζεται και σε μια συνολική θεώρηση για τα πολιτικά πράγματα που παγιώνουν εδώ και καιρό, όχι απλώς ένα άλλο ύφος αλλά και μια άλλη οπτική.

Οι παρατηρητές μέσα στην τελευταία διετία σημειώνουν δύο θέματα που βραχυκύκλωσαν την πολιτική σχέση Τσίπρα και Πολάκη: τη στάση του πληθωρικού Σφακιανού στην πανδημία. Και τη θέση του για τη φυσιογνωμία του κόμματος και του είδους της πολεμικής που θα πρέπει να επιλέξει.

Στο πρώτο, κανείς δεν ξεχνά πως ο Πολάκης έκανε σκληρή κριτική στο εμβολιαστικό πρόγραμμα αλλά και άφηνε αιχμές για όσους επιστήμονες έδειχναν μια συναίνεση στην πολιτική της κυβέρνησης. Εδώ θα έθετε κανείς στο κάδρο και την εντελώς αντίθετη θεώρηση που είχε για το θέμα από τον καθηγητή Γρηγόρη Γεροτζιάφα του θινκ τανκ του ΣΥΡΙΖΑ. Μια τόσο διαφορετική θέση και απόσταση που και προσφάτως και παρά μια σειρά «γεφυροποιών» εντός κόμματος δεν έγινε κατορθωτό να καλυφθεί μεταξύ των δύο.

Ο Τσίπρας όπως λένε οι πληροφορίες έδωσε μάχη για καιρό να μην αφεθεί χώρος για κριτική στο κόμμα ότι καλύπτει «ψεκασμένες θεωρίες» και στον άξονα της εν λόγω κρίσης, θα προσέθετε κάποιος και τη στήριξη του Ορθού Λόγου απ’ τη μεριά του σκιώδους υπουργού Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ, Ανδρέα Ξανθού. Εδώ λοιπόν, κρατάμε το πρώτο σημείο αλλά και τη σκληρή κατά καιρούς κριτική του Πολάκη στην όλη διαχείριση της κυβέρνησης για την πανδημία.

Το δεύτερο σημείο είναι το πώς θέλει το κόμμα ο Πολάκης αλλά και το πώς σκέφτεται πάνω στη «δομική αντιπολίτευση». Τάσσεται αναφανδόν υπέρ του ανοίγματος πλάι στους προεδρικούς αλλά και συχνά διατηρεί υψηλούς έως και ακραίους τόνους κατά των πολιτικών αντιπάλων του. Αυτό του προσδίδει και μια εσάνς αυτονομίας.

Στα του ανοίγματος, ο Τσίπρας δεν στέκεται εντελώς αντίθετα απ’ τον Πολάκη. Ομως ως ισορροπιστής ρευμάτων δεν είναι χωρίς αστερίσκους και με το κάθε άνοιγμα. Συχνά μιλάει για την ανάγκη διεύρυνσης, το ίδιο το συνέδριο την έκανε πράξη υπό μία έννοια, όμως μοιράζει το παιχνίδι σε κομματικούς και σε νέες δυνάμεις και κυρίως το πράττει για να έχει το «στράτευμα» ενωμένο.

Οι συστημικές στροφές.

Αυτό που περιγράφουμε θεωρητικά, πιο μικροπολιτικά έλαβε χώρα στην Κοζάνη και στη μη τελικά υποψηφιότητα με τον ΣΥΡΙΖΑ του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Γιώργου Αδαμίδη που ερχόταν απ’ τη διεύρυνση. Νίκη στα σημεία για τους κομματικούς. Σύμφωνα με πληροφορίες αυτό δεν άρεσε στον Πολάκη.

Στα παραπάνω προσθέστε την πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα με τον Γιάννη Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδος. Προφανώς η Κουμουνδούρου σηκώνει το θέμα της πρώτης κατοικίας και τα κόκκινα δάνεια. Και άρα είχε λόγο να γίνει το ραντεβού. Ομως ο Πολάκης ανήκει πάντα σε εκείνους που δεν βλέπουν θετικά «τις συστημικές στροφές», παρότι δεν μίλησε για το εν λόγω θέμα.

Μίλησε όμως με αφορμή τη μη υποψηφιότητα του Μιχάλη Χαιρετάκη – πολιτικού του φίλου – στα Χανιά και για μερικές ώρες έδωσε και τελεσίγραφο στο κόμμα και για τη δική του μη κάθοδο (τις ώρες που γράφουμε τούτες τις γραμμές, το θρίλερ πάντως συνεχίζεται στο αν θα κατέβει ο Πολάκης). Εδώ η απάντηση του Τσίπρα ήταν τόσο ακαριαία που και επίδειξη ισχύος έκανε και φρονημάτισε τον Πολάκη στο όνομα του «κόμματος».

«Και οι δύο το χειρίστηκαν καλά. Ο πρόεδρος δεν μπορούσε να μασήσει σε αντάρτικα ενόψει εκλογών και ο Παύλος έκανε πίσω και σωστά», έλεγε στέλεχος πιο αποστασιοποιημένο από τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Το βέβαιο είναι πως θα έχουμε συνέχεια σε μια σχέση πολλών αναταράξεων.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»