Θοδωρής Γκόνης στο in: Περπατάω μαζί με τους στίχους μου, χορεύω μαζί τους

Ο Θοδωρής Γκόνης έκανε πάλι το… θαύμα του! Σε συνεργασία με τον σπουδαίο μουσικό Χρίστο Θεοδώρου θα παρουσιάσει το σύνολο της τραγουδοποιίας του στη σκηνή του Αθηναϊκού Καφεθεάτρου σε τρεις μουσικές παραστάσεις από το Σάββατο 4 Μαρτίου.

Συνοδοιπόροι σε αυτό το ταξίδι θα είναι οι νέοι ερμηνευτές Πάρις Κιμιωνής και Εμμανουέλα Νινιράκη αλλά και οι εκλεκτοί καλεσμένοι: Γιώτα Νέγκα, Παντελής Θαλασσινός, Φώτης Σιώτας και Ιουλία Καραπατάκη.

Ο τίτλος της παράστασης, αλλά και το πρόγραμμα βασίζεται στο νέο άλμπουμ του δημιουργού που κυκλοφόρησε από την Μικρή Άρκτο.

Ο Θοδωρής Γκόνης μίλησε στο in για αυτές τις βραδιές αλλά και την νέα του κυκλοφορία.

«Δεν ήμουνα ποτέ εδώ» είναι ο τίτλος του κύκλου συναυλιών σας στο καφεθέατρο, αλλά και ο τίτλος του νέου σας δίσκου. Τι σημαίνει για σας αυτή η φράση; Τι βάρος έχει; και πώς προέκυψε;

Ίσως να ξεκίνησε σαν ένα λογοπαίγνιο και όπως όλα τα λογοπαίγνια, να ζήτησε κι αυτό τα δικαιώματά του και να έφτασε να πάρει και τον τίτλο του δίσκου, συμβαίνουν αυτά, κατά τα άλλα είναι ένα από τα τραγούδια του δίσκου, στη σειρά το τελευταίο, το καταληκτικό. Αλλά εγώ ήμουνα πάντα εδώ, πάντα στο τραγούδι, οδοιπόρος στο δρόμο του τον χωματένιο και γοητευτικό.

Ποιος είναι ο πυρήνας αυτού του δίσκου; Τι θα θέλατε να μένει σαν αίσθηση στον ακροατή;

Εμείς προσπαθήσαμε να αφηγηθούμε μια ιστορία, να τη διηγηθούμε μέσα από αυτά τα Δέκα διαφορετικά τραγούδια και η φιλοδοξία μας είναι καθώς ακούγονται, να μένουν ελευθέρα από εξηγήσεις έτσι ώστε ο κάθε ακροατής να ταξιδεύει όπου θέλει μαζί τους.

Τι κρατάτε από τη συνεργασία σας με τον Χρίστο Θεοδώρου;

Την επιθυμία μας να ξαναβρεθούμε, επιθυμία που ξεκινάει από τον τρόπο που δουλέψαμε για αυτά τα τραγούδια.

Ποιο τραγούδι ξεχωρίζετε σε αυτόν το δίσκο και γιατί;

Ίσως το «Τίποτα» γιατί αυτό είναι που κρατά στα χεριά του τα πάντα, αυτό που χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε για το κάτι.

Πώς η ιστορία σας μπαίνει στους στίχους σας;

Δεν το έχω σκεφτεί καθόλου αυτό είναι η αλήθεια και μάλλον δε με απασχολεί τόσο πολύ η «ιστορία μου» όπως την λέτε, αλλά ο δρόμος και ο κόσμος και τα μυστικά του, περπατάω μαζί με τους στίχους, χορεύω μαζί τους, ζω, χωρίς να κοιτάζω τα πόδια μου σαν τον καλό χορευτή φαντάζομαι.Έτσι θα ήθελα τουλάχιστον.

Δεκατρία χρόνια καλλιτεχνικός διευθυντής στο Φεστιβάλ Φιλίππων και εννέα στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Τι έχετε αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια; Και ποιο είναι το επόμενο βήμα σας;

Ναι. Πολλά χρόνια στον Βορρά, αυτό που σίγουρα αποκόμισα πέρα από σημαντικές συναντησεις και συνεργασίες με συναδέλφους και συνοδοιπόρους, πέρα από τη γενναιοδωρία του τόπου, είναι το πώς μπορεί κανείς να δημιουργεί και να συνεχίζει, ενώ δεν είναι σίγουρος, αλλά αμφιβάλλει βαθιά και κυρίως για τον εαυτό του. Και πως δεν χρειάζεται να επιτυγχάνει για να επιμένει, ούτε να ελπίζει για να επιχειρεί. Το επόμενο βήμα έχει τραγούδια και θέατρο. Όλα θα ανακοινωθούν με τη σειρά τους.