ingr > The Good Life > Culture Live > Γιάννης Αντωνίου: Στόχος είναι να ξαναζωντανέψει μέσα μας ο σπόρος της δημιουργίας, της φαντασίας και της αποδοχής
Ο διεθνώς καταξιωμένος Έλληνας χορογράφος Γιάννης Αντωνίου, με το νέο έργο του εμπνέεται από το σύγχρονο χορευτικό σώμα και το νέο σουρεαλισμό, ως κατάσταση του νου και αποσκοπεί στην ανατροπή της “πραγματικότητας”.
Μαζί με τους συνεργάτες του Εβίνη Παντελάκη, Κωνσταντίνο Αργυρίου Ευαγγελούδη, Σπύρο Ντόγκα, Andrius Mulokas, Αναστασία Μπρουζιώτη μας μεταφέρουν σε ένα ουτοπικό περιβάλλον. Το ον “κηπουρός” έρχεται να φροντίσει, να καλλιεργήσει και να αποκαλύψει μια νέα πραγματικότητα, που στον πυρήνα της τοποθετεί τη σχέση του αμοιβαίου και πραγματικού αυθορμητισμού. Αναπτύσσει μία πιο προσωπική σχέση, όπου η φύση ξεχύνεται ορμητικά από όλους τους πόρους του σώματος ποτίζοντας το ζωή. Το σώμα λειτουργεί άμεσα ως μέσο δημιουργίας και υλοποίησης επιθυμιών και καταστάσεων, φωτίζοντας την ύπαρξη εναλλακτικών ταυτοτήτων.
Ο Γιάννης Αντωνίου
Η ομάδα του Γιάννη Αντωνίου KUNST–STOFF productions, βραβευμένη με το βραβείο Goldie Award, δημιουργεί πρωτότυπα έργα, διεθνείς συνεργασίες και συμπαραγωγές . Με την πολυμορφία των εκδηλώσεων και δράσεων της, απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό, υποστηρίζοντας τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα. Έχει οργανώσει και παρουσιάσει φεστιβάλ και πολυμορφικές παραστάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Γεννημένος στην Αθήνα, ο Γιάννης Αντωνίου, σπούδασε στην Κρατική Σχολή Χορού της Αθήνας Κ.Σ.Ο.Τ. και στην συνέχεια στη φημισμένη Σχολή της όπερας του Αμβούργου. Στη Γερμανία χόρεψε στις όπερες του Αμβούργου, Osnabruck, της Βόννης αλλά και σαν guest με το Underwegs Theater στην Χαιδελβέργη και με το member project του William Forsythe. Μετά από πρόσκληση του διάσημου χορογράφου Alonzo King ταξίδεψε στο Σαν Φρανσίσκο της Αμερικής, όπου χόρεψε σαν σολίστας με την ομάδα του Lines Ballet αλλά και την Όπερα του Σαν Φρανσίσκο και Sara Shelton Mann’s Contraband.
Το 1998 δημιούργησε τον καλλιτεχνικό οργανισμό KUNST–STOFF, με έργα που έχουν παρουσιαστεί σε φεστιβάλ και θέατρα σε όλο τον κόσμο.
Τι λειτούργησε ως έμπνευση για το νέο σας έργο;
Ζούμε σε μία κατάσταση που πολλά γύρω μας ανατρέπονται και μεταβάλλονται συνέχεια. Κάπου μέσα μας προσπαθούμε να βρούμε τις ισορροπίες στο τι είναι πραγματικό, τι μας κάνει ζωντανούς και τι μας γεμίζει δίψα για ζωή. Επέλεξα το δρόμο της φαντασίας και του σουρεαλισμού για να βρω μερικές απαντήσεις. Πήρα σαν θέμα το «ον Κηπουρός» ως σύμβολο δημιουργίας που έρχεται να φροντίσει, να καλλιεργήσει και να αποκαλύψει μια νέα πραγματικότητα, που στον πυρήνα της βρίσκεται ο αμοιβαίος και πραγματικός αυθορμητισμός. Ένα από τα εργαλεία που του έδωσα να διαπραγματευτεί είναι τα παπούτσια πουέντ, που φοράνε οι μπαλαρίνες ώστε να εξυψωθεί κυριολεκτικά και μεταφορικά σε ένα αιθέριο πλάσμα μακριά από την ανθρώπινη υπόστασή του και την έμφυλή του ταυτότητα.
Οι παραστάσεις σας απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό, κυρίως του χορού;
Με την πολυμορφία των εκδηλώσεων και δράσεων μας, απευθυνόμαστε σε ένα ευρύτερο κοινό, υποστηρίζοντας την διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα.
Το μπαλέτο απευθύνεται και στα 2 φύλα; Ή κυρίως υπερισχύει το στερεοτυπικό «οι γυναίκες μπαλαρίνες»
Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε έτοιμοι να πέσουν οι «ταμπέλες» γιατί έχουμε πλέον την ανάγκη να βιώσουμε πιο ελεύθερες και δημιουργικές καταστάσεις. Όπως και η κοινωνία έτσι και η τέχνη του χορού έχει προχωρήσει σε πιο ανοιχτές απόψεις. Βλέπω ότι μερικές φορές με την τέχνη του κλασικού χορού υπάρχει ένας φόβος ως προς την εξέλιξή του, είναι σαν να φοβόμαστε μήπως η υπάρχουσα τεχνική χαθεί. Αυτό που κατέχουμε ως γνώση, μας δημιουργεί ασφάλεια, αυτό που δεν γνωρίζουμε μας οδηγεί να ανακαλύψουμε νέους δρόμους. Έτσι και το μπαλετο κατά τη γνώμη μου πρέπει να δώσει χώρο για ελευθερία και πειραματισμούς, προσπερνώντας τους έμφυλους και τους αισθητικούς περιορισμούς του παρελθόντος.
Σε ποιο επίπεδο θεωρείτε ότι είναι ο χορός στη χώρα μας σε σχέση με το εξωτερικό όπου έχετε δουλέψει;
Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι η κλίμακα είναι σίγουρα πολύ πιο απαιτητική στο εξωτερικό και σε βάζει σε μία διαδικασία οργάνωσης που κάθε υπέρβαση μετράει θετικά, ώστε να βγει ένα άρτιο αποτέλεσμα. Για να γίνει αυτό χρειάζεται υποστήριξη και εμπιστοσύνη προς το άτομο καλλιτέχνη. Η υποστήριξη αυτή έρχεται από τους φορείς και το κοινο που πάει να δει παραστάσεις, έχουμε δυστυχώς πολύ δουλειά ακόμα ως προς αυτή την κατεύθυνση.
Υπήρξατε καθηγητής στην ΚΣΟΤ, ποια είναι η θέση σας για το ΠΔ και τις αντιδράσεις καλλιτεχνών;
Να αρχίσω με το ότι η Τέχνη είναι επιστήμη, έτσι την διδάχτηκα και έτσι θέλω να την διδάσκω. Η τέχνη υπάρχει, υπήρξε και θα υπάρξει, ως καλλιτέχνες παίρνουμε την ευθύνη να την υπηρετήσουμε μέσα από το έμφυτο ταλέντο, τη σκλήρη σπουδή και την πρακτική.
Ξέρετε ότι ένας χορευτής για να μπορέσει να δαμάσει το νου και σώμα του θα του πάρει περίπου 10 χρόνια? Το ίδιο και με την διδασκαλία αυτής της τέχνης. Ένα παράδειγμα, στην Αμερική με κάλεσαν να διδάξω σε διάφορα πανεπιστήμια κάτι που απαιτεί ο καθηγητής να έχει μεταπτυχιακό.
Το δίπλωμά μου είναι από την Όπερα του Αμβούργου αλλά δεν έκανα μεταπτυχιακό γιατί απορροφήθηκα κατευθείαν από ομάδες χορού κάτι όμως που αναγνώρισε το Αμερικάνικο πανεπιστημιακό σύστημα και το τίμησε ως Master. Επίσης στην Αμερική αν ένας επαγγελματίας χορευτής μετα την καριέρα του θέλει να κάνει ακαδημαϊκές σπουδές σε οποιοδήποτε κλάδο μπορεί να κάνει κατατακτήριες μετα από εξετάσεις και να πάρει πτυχίο σε 1,5 με δύο χρόνια. Εδώ βλέπουμε πως ένα σύστημα υποστηρίζει όχι μόνο τον ένεργο καλλιτέχνη αλλά και του δίνει προοπτικές να εξελιχθεί και να προσφέρει στην κοινωνία. Αυτό ζητάμε, δηλαδή το αυτονόητο, τα πτυχία μας δικαίως να είναι μία δυνατή αφετηρία για ένα δημιουργικό μέλλον.
Πώς επιλέγετε τους συνεργάτες σας; Μιλήστε μας για την ομάδα που συνεργάζεστε στο συγκεκριμένο έργο
Έχω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι ταλαντούχους συνεργάτες με νέες και διαφορετικές απόψεις ως προς την τέχνη του χορού και της performance. Η διαφορετικότητα και η δύναμη της προσωπικής φωνής τους με ελκύει, έτσι όλοι μαζί δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο, να χτίσουμε ένα έργο που αφορά όλους μας.
Η Εβίνη Παντελάκη, ο Κωνσταντίνος Αργυρίου Ευαγγελούδης και ο Σπύρος Ντόγκας, εκτός του ότι είναι εξαιρετικοί χορευτές ο καθένας τους ξεχωριστά έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερα όμορφο και συναρπαστικό. Ο Λιθουανός performer και δημιουργός Andrius Mulokas είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω την καλλιτεχνική ιδιοφυΐα του και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή την συνεργασία μας.Ο Νίκος Γιαννιός που υπογράφει τη γεμάτη με πειραματισμούς αλλά και άκρως ατμοσφαιρική μουσική είναι ένας νέος μουσικός με εικαστική παιδεία όπου δουλέψαμε μαζί στο προηγούμενο μου έργο «Strangers the act of listening» με μεγάλη επιτυχία.
Τι ονειρεύεστε για τον χορό στην Ελλάδα
Να δημιουργηθεί ένα πραγματικό οικοσύστημα που να υποστηρίζει την τέχνη του χορού, ώστε να μπορέσει να ανθίσει και να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τους καρπούς του. Υπάρχουν αρκετές προτάσεις πως μπορεί να γίνει αυτό, όπως Κρατική Σκηνή/Στέγη Χορού, σταθερή παρουσία στις υπάρχουσες κρατικές σκηνές, με επιχορηγήσεις που πραγματικά δίνουν υποστήριξη και την ελευθερία να δημιουργήσουμε. Χορός ίσον κίνηση, ίσον ελευθερία σκέψης και δημιουργίας, κάτι που ανήκει σε όλους μας.
Επόμενα καλλιτεχνικά σας
Μετά τις παραστάσεις στο Θέατρο Ροές θα συνεχίσουμε στο Δημοτικό Θέατρο της Αμαλιάδας αλλά και το Dock11 του Βερολίνου. Άλλες παραγωγές θα ταξιδέψουν το καλοκαίρι σε φεστιβάλ στη Γενεύη, στην όμορφη Τήνο και στο Φεστιβάλ της αρχαίας Ήλιδας.
»Η παράσταση “The Point of Pointe/από το πραγματικό στο φανταστικό” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού’’. With the financial support of the Ministry of Culture and Sports
Με ανάρτησή του ο Ευάγγελος Αποστολάκης, αφού εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνει ότι πριν πάρει τις προσωπικές του αποφάσεις, περιμένω να ακούσει τον Αλέξη Τσίπρα
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Η πιο ραγδαία αύξηση καταγράφεται στα παιδιά, από τα οποία ένα στα τρία ξεπερνά το ενδεδειγμένο βάρος. Υπέρβαροι και παχύσαρκοι αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο για μια γκάμα ασθενειών.
Μετά από 24 χρόνια αναμονής, ο «Μονομάχος» επέστρεψε στις σκοτεινές αίθουσες. Το θέμα είναι αν το sequel του Ρίντλεϊ Σκοτ θα φανεί αντάξιο της ιστορίας του.
![Πληθωρισμός: Σταθερά πάνω από 2% έως το 2026 στην Ελλάδα – Οι προβλέψεις της ΤτΕ [πίνακας]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2024/09/inflation-300x300.png)
Τι λειτούργησε ως έμπνευση για το νέο σας έργο;
