Οι ενδείξεις για μεγαλύτερη ανάπτυξη και οι κίνδυνοι

Κάποιες αχτίδες αισιοδοξίας φαίνονται τα τελευταία 24ωρα σε δύο μέτωπα για την ελληνική οικονομία. Το πρώτο είναι ότι επέστρεψαν προβλέποντας μεγαλύτερη ανάπτυξη οι προσδοκίες για το οικονομικό κλίμα στη χώρα. Πρόκειται για ξεκάθαρη ελληνική παραφωνία, έναντι των τάσεων που καταγράφονται στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που δείχνουν στασιμότητα ή μικρή ενίσχυση. Το ακόμα πιο παράδοξο για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας είναι ότι οι βελτιωμένες προσδοκίες δεν αφορούν την καταναλωτική εμπιστοσύνη, που συνηθίζει να κινείται καθοδικά, αλλά επιμέρους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας, όπως οι κατασκευές και η βιομηχανία. Και στους δύο τομείς εμφανίζονται σημαντικά αποθέματα παραγωγικής δραστηριότητας.

Η δεύτερη ισχυρή ένδειξη ότι η τάση για την πορεία της ελληνικής οικονομίας έχει αλλάξει προς το καλύτερο, προ απροόπτου, ήρθε από τα στοιχεία της μεταποίησης. Με τον πήχη που ορίζει την ύφεση από την ανάπτυξη να είναι στις 50 μονάδες, η ελληνική οικονομία βρέθηκε ξανά μετά από επτά μήνες συρρίκνωσης, πάνω από αυτό το όριο, στις 51,7 μονάδες. Οι οικονομολόγοι που χειρίζονται την έρευνα, διαπίστωσαν «επάνοδο της παραγωγής, της απασχόλησης και των νέων παραγγελιών στην ανάπτυξη». Αυξήθηκαν οι νέες παραγγελίες, αυξήθηκε ο αριθμός των εργαζομένων, μαζί με την επιχειρηματική εμπιστοσύνη στο υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί τον τελευταίο χρόνο.

«Κλειδί» στην αλλαγή τάσης στην ελληνική οικονομία, που δείχνει σημάδια ανάπτυξης κατά πολύ μεγαλύτερης του 1,8% που προβλέπει ο προϋπολογισμός, είναι η επιβράδυνση των επιβαρύνσεων στις τιμές των υλικών και άλλων εισροών με τον βραδύτερο ρυθμό των τελευταίων δυόμισι ετών.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό των στοιχείων για τη μεταποίηση ήταν η αναφορά ότι στη συνολική ανάπτυξη συνέβαλε η σταθερή αύξηση της παραγωγής των ελλήνων κατασκευαστών τον Φεβρουάριο με ρυθμό ταχύτερο από τη γενική τάση που επικρατεί στην ιστορία της έρευνας.

Ολα αυτά είναι καλά. Καλύτερα του αναμενόμενου. Αλλά δεν απαντούν και κυρίως δεν λύνουν όλα τα προβλήματα της οικονομίας μας. Το χρέος παραμένει υψηλό. Η χώρα διατηρείται στις τελευταίες ευρωπαϊκές θέσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγικότητα και ας κρίνει η κυβέρνηση ότι χρειάζεται κόντρα σε αυτό το δεδομένο να αυξηθούν οι μισθοί. Η τεράστια ανισορροπία στις εξωτερικές συναλλαγές είναι σταθερά εδώ, με το εμπορικό μας έλλειμμα παρά τη βελτίωση των εξαγωγών να κινείται σε επίπεδα ρεκόρ. Η ανεργία το ίδιο, όπως και το υψηλό ιδιωτικό χρέος και ας απομακρύνθηκε από τις τράπεζες.

Η θετικότερη τάση που δημιουργείται τώρα, πατάει πάνω σε δύο βασικά δεδομένα. Το πρώτο είναι ότι οι αρχικοί φόβοι για γενικευμένη ύφεση στην Ευρώπη κατά τον χειμώνα δεν επαληθεύτηκαν, καθώς οι τιμές της ενέργειας παραμένουν σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Το δεύτερο ότι υπάρχουν ήδη πρώιμα σημάδια για την ερχόμενη τουριστική περίοδο που είναι θετικότερα του αναμενόμενου.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για να ανατραπεί η καλύτερη του αναμενομένου επίδοση της ελληνικής οικονομίας; Οι μετεκλογικές εξελίξεις και η ανάδειξη νέας κυβέρνησης να μην έχει ομαλά χαρακτηριστικά.